สำหรับผู้ที่ชอบหักข้อนิ้วเป็นประจำทุกวัน การได้ยินเสียงดังเป๊าะอาจเป็นหนึ่งในเสียงที่ทำให้คุณรู้สึกพึงพอใจมากที่สุดก็เป็นได้ ว่ากันว่าการหักข้อนิ้วอาจทำให้กลายเป็นโรคข้ออักเสบได้ในเวลาต่อมา อย่างไรก็ตามต้นกำเนิดของเสียงนั้นยังเป็นที่ถกเถียงกันมาจนถึงทุกวันนี้
ปี 1971 กลุ่มนักวิจัยแห่งมหาวิทยาลัยลีดส์ได้ตั้งสมมติฐานว่าเสียงดังกล่าวเกิดจากฟองอากาศในของเหลวบริเวณข้อต่อ อย่างไรก็ตามการวิจัยในอีกหลายทศวรรษต่อมาได้หักล้างทฤษฎีนี้เนื่องจากพบว่าฟองอากาศยังอยู่ในของเหลวบริเวณข้อต่อหลังจากที่มีการหักนิ้วแล้ว Vineeth Chandran Suja กับ Abdul Barakat ตัดสินใจที่จะสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์เพื่อหาว่าเสียงดังเป๊าะนั้นมาจากไหน การศึกษาใน Scientific Reports อธิบายว่า Suja กับ Barakat ได้ใช้การแทนผลเรขาคณิตของข้อนิ้วบวกกับสมการคณิตศาสตร์เพื่ออนุมานว่าเสียงดังกล่าวเกิดขึ้นได้อย่างไร พวกเขาสรุปว่าเมื่อหักข้อนิ้วฟองอากาศขนาดจิ๋วในของเหลวบริเวณข้อต่อจะแตกเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของแรงดันในของเหลวและทำให้เกิดเสียงดังเป๊าะ ซึ่งตรงกับทฤษฎีของกลุ่มนักวิจัยแห่งมหาวิทยาลัยลีดส์ อย่างไรก็ตามผลงานการวิจัยของ Suja กับ Barakat ก็ไปได้ไกลกว่าผลงานของกลุ่มนักวิจัยในช่วงปี 1970
แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของพวกเขาบอกเป็นนัยว่าฟองอากาศเหล่านั้นจะแตกแค่บางส่วนเพื่อทำให้เกิดเสียงดังเป๊าะ ดังนั้นความจริงที่ว่ายังมีฟองอากาศขนาดเล็กจิ๋วหลงเหลืออยู่ในของเหลวบริเวณข้อต่อหลังหักข้อนิ้วนั้นจึงไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่ กลุ่มผู้เขียนได้สาธิตว่าแรงดันที่หลงเหลือจากการแตกของฟองอากาศในของเหลวบริเวณข้อต่อจะทำให้เกิดคลื่นเสียงซึ่งสามารถคำนวณได้ด้วยแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของพวกเขา งานวิจัยของพวกเขาชี้ว่าเสียงหักข้อนิ้วสามารถคำนวณได้ด้วยแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ ส่วนเสียงฟองอากาศแตกก็ช่างไพเราะเสนาะหูและน่ารำคาญพอๆกัน
