เมื่อเริ่มต้นความสัมพันธ์..ทุกคู่ย่อมต้องคาดหวังให้ความรักสวยงาม จูงมือกันไปได้ตลอดรอดฝั่ง
แต่จะมีสักกี่คู่ที่มีความรักดี ๆ แบบนั้นได้ บางคู่เดี๋ยวรัก เดี๋ยวทะเลาะ บางคู่เจ็บปวด เข้ากันไม่ได้ เพราะความรักไม่ได้สมหวังและแฮปปี้เอ็นดิ้งตลอดเวลา บางครั้งความรักก็ทำให้เจ็บปวด สูญเสีย และเป็นทุกข์ จนในที่สุดก็ต้องเลิกรากันไป
หัวใจสำคัญคือไม่มีการเลิกราแบบไหนที่ไม่มีใครเจ็บปวด บางคนเจ็บมาก บางคนเจ็บน้อย บางคนก็ฟูมฟายไม่เป็นอันทำอะไร ขณะที่บางคนก็กลับมาเป็นปกติได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งปัจจัยเดียวที่ทำให้คนเหล่านี้แตกต่างกันก็คือ คุณสองคนเลิกกันอย่างเข้าใจหรือไม่
แต่การจะเลิกกันอย่างเข้าใจได้นั้น จะต้องรู้จักความรักในแง่มุมที่ถูกต้องเสียก่อน สำหรับบางคนความรักคือทุกสิ่งทุกอย่าง คือความห่วงใย ความเสน่หา และความผูกพันอย่างแรงกล้า แต่ในความเป็นจริงแล้ว ความรักก็คือความทุกข์ คือความต้องการที่ไม่มีวันสิ้นสุด ถึงแม้บางครั้งความรักจะทำให้มีความสุข แต่ก็เป็นเพียงความสุขที่ฉาบฉวยบนความคาดหวังที่จะอยากจะสุขต่อไปเรื่อย ๆ สุดท้ายเมื่อไม่ได้เป็นอย่างที่คิดก็กลับทุกข์จนไม่อาจทนรับได้
เมื่อเข้าใจแล้วว่าความรักในความเป็นจริงเป็นอย่างไร ก็ต้องรักอย่างมีสติเพื่อไม่ให้เป็นทุกข์มากเกินไป เตือนตัวเองว่าเมื่อมีความรักก็ย่อมต้องมีทั้งทุกข์และสุข หากคิดจะรัก ก็ต้องทุกข์ให้เป็น รู้จักความรักให้ดี ให้ถ่องแท้ว่าไม่ว่าจะรักกันแค่ไหนสุดท้ายแล้วก็มีแค่ตัวเราเท่านั้น แม้จะกำลังอินเลิฟกันมากแค่ไหนก็อย่าไปยึดติดกับความรักให้มากเกินไป แต่ก่อนเคยอยู่ยังไง มีความสุขกับเรื่องแบบไหน พอมีอีกคนเข้ามา ก็อย่าเอาความสุขของตัวเองไปผูกไว้กับคนอื่น หรือละทิ้งความเป็นตัวเองไป
และเมื่อถึงเวลาที่ความรักต้องจากไป อกหักรักคุด ความผิดหวังวิ่งเข้าหา ก็ต้องทุกข์อย่างมีสติ เลิกกันอย่างเข้าใจว่านี่คือสุดทางของความรักแล้ว จะเสียใจหรือฟูมฟายก็ได้ ใคร ๆ ก็เป็นกัน แต่ติดอยู่นิดเดียวคือต้องรู้สึกตัวให้เร็ว รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่แล้วดึงตัวเองออกจากความทุกข์ให้ได้ จะได้ไม่เจ็บนาน
ทีนี้ก็อยู่ที่เราแล้วว่าจะเลือกจมอยู่กับทุกข์ไปแบบไม่รู้จบ หรือจะเลือกเข้าใจในธรรมชาติของกันและกัน เข้าใจทั้งตัวเขาและตัวเราว่าเมื่อเราไปยึดติดกับมัน สุดท้ายความรักก็เป็นได้แค่ความทุกข์ที่กัดกินตัวและใจของเรา
แค่เข้าใจความรัก เข้าใจทั้งตัวเขาและตัวเรา สุดท้ายเมื่อความสัมพันธ์สิ้นสุดลง ถึงจะเจ็บ ก็เจ็บไม่นาน…
