“เรามักถามตัวเองอยู่บ่อย ๆ ว่าทำอะไรได้ดีบ้าง ที่ผ่านมาเคยประสบความสำเร็จอะไรกับเค้าสักอย่างไหม คำตอบที่ได้ก็คือ ไม่มี”
ใช่แล้ว..เราไม่เก่งอะไรสักอย่าง ไม่เคยทำอะไรได้ดี และไม่เคยประสบความสำเร็จในชีวิตจริง ๆ จัง ๆ กับเค้าเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่อ่านหนังสือหรือมีคนพูดว่า “คนเราต้องเก่งหรือถนัดอะไรสักอย่าง ถ้าไม่มี แปลว่าตอนนี้แค่ยังหาไม่เจอ” เราก็เชื่ออย่างนั้น และเฝ้าถามตัวเองเมื่อไหร่จะหาเจอซักที แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่รู้ว่ามีอะไรที่เราถนัดหรือทำได้ดีอยู่บนโลกนี้จริง ๆ หรือ
เราเป็นคนธรรมดา ไม่ได้ตกทุกวิชาแต่ก็ไม่ใช่เด็กเรียนดี ไม่ได้อยู่ห้องบ๊วยแต่ก็ไม่ได้อยู่ห้องคิงส์ เรียกว่าเป็นคนกลาง ๆ ที่อาศัยอยู่บนโลกนี้ได้อย่างแนบเนียนที่สุด เราแฝงตัวอยู่เงียบ ๆ ในมุมของเรา ตั้งแต่เกิด เรียน และทำงาน ทุกอย่างล้วนทำไปตามครรลองที่สังคมกำหนดไว้ โดยไม่รู้เลยว่าจริง ๆ แล้วเราต้องการอะไร และทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำไป ทำเพื่ออะไรกันแน่
แต่หลังจากที่อ่าน #ไม่ต้องเรียนเก่งแค่หาตัวเองให้เจอ ก็รู้เลยว่ายังมีคนอีกเพียบที่เป็นคนธรรมดาและคนกลาง ๆ แบบนี้ คนส่วนใหญ่บนโลกนี้ก็หาตัวไม่เจอและไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเจอเหมือนกัน คนส่วนใหญ่บนโลกนี้ก็ซ่อนตัวอยู่ในมุมเงียบ ๆ ของตัวเองโดยไม่มีท่าทีว่าจะออกมาง่าย ๆ เหมือนกัน
คนที่ค้นพบตัวเองได้เร็วก็มุ่งตรงไปได้เร็ว แต่คนที่ยังหาไม่เจอไม่ได้แปลว่า โง่หรือไม่มีดี แค่ตอนนี้มันยังไม่เจอก็เท่านั้นเอง
เราเชื่อว่าสำหรับบางคนไม่จำเป็นต้องหาตัวเองให้เจอก็ได้ “เราก็แค่เป็นเรา” เป็นคนธรรมดาที่ไม่ฉลาด ไม่รวย ไม่ได้เป็นเจ้าของกิจการ ไม่ได้ใหญ่โตในหน้าที่การงาน และไม่ได้ประสบความสำเร็จในเรื่องอะไรเลย แต่..เราก็ยังเป็นเรา คนที่ไม่ได้โง่ ไม่ได้จน และเป็นแค่มนุษย์เงินเดือนคนหนึ่งที่ไม่ได้ทำความเดือดร้อนให้ใคร เป็นคนกลาง ๆ ที่แม้จะไม่มีตัวตนแต่ก็มีที่ยืนในสังคม
ขณะที่หลายคนขวนขวายและมองหาแต่ความสำเร็จ ยังมีคนแบบเราอยู่อีกมากมายบนโลกนี้ เหล่าคนธรรมดาที่ไม่ได้ต้องการประสบความสำเร็จ แต่ก็แค่ไม่เคยยอมแพ้กับชีวิตและโชคชะตา ขอแค่ทำหน้าที่และทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ..
