เมตตา ไม่ขาดสติ - มัดใจ

คุณเคยรู้สึกเป็นห่วงใครสักคน แต่เรากลับเป็นคนที่ต้องเจ็บ และทุกข์เองบ้างหรือไม่?

เราเคยได้ยินเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง 

เกี่ยวกับหลวงพี่และหลวงตา ขอแบ่งปันให้ฟัง

มีหลวงพี่รูปหนึ่ง นั่งสมาธิอยู่ริมน้ำ เห็นแมงป่องตกลงไปในน้ำ ท่านกลัวมันจะตาย จึงเอามือช้อนแมงป่องขึ้นมาเพื่อช่วยชีวิต…

ตามสัญชาตญาณของสัตว์ที่ป้องกันตัวเอง… แมงป่องต่อยไปที่มือของท่าน ก่อนที่ท่านจะปล่อยมันไป เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นซ้ำๆ หลายครั้งท่านช่วยแมงป่อง แมงป่องต่อยท่านแล้วท่านก็ปล่อยมันไป

หลวงตาที่นั่งสมาธิอยู่ใกล้ๆ สังเกตเห็นเหตุการณ์นี้ตลอด ท่านถามว่า “ท่านไม่รู้หรือว่า แมงป่องมันต่อยคน” หลวงพี่ตอบว่า

“รู้ครับ โดนมันต่อยสามครั้งแล้วปวดมาก”

หลวงตาถามต่อว่า “แล้วทำไมท่านถึงช่วยมันอีก “ หลวงพี่ตอบว่า “การต่อยเป็นสัญชาตญาณป้องกันตัวของสัตว์

แต่ความเมตตาเป็นสัญชาตญาณของคน“

ขณะที่พระสองรูปกำลังสนทนากันอยู่ แมงป่องก็ตกลงไปในน้ำอีก หลวงตานำไม้มาให้หลวงพี่ใช้ช้อนแมงป่องขึ้นมา

หลวงตายิ้มแล้วพูดว่า “เมตตานั้นเป็นสิ่งดี แต่เมื่อมีเมตตาต่อผู้อื่น เราก็ต้องมีเมตตาตัวเราเองด้วย เราต้องดูแลตัวเองให้ดี ถึงจะมีความสามารถไปเมตตา และช่วยเหลือคนอื่น การเมตตาและ ช่วยเหลือคนอื่นจำต้องมีวิธีการ ที่ไม่ให้เดือดร้อนตัวเอง

เรื่องนี้ให้ข้อคิดว่า

จงรักคนอื่นให้เป็น

จงรักตัวเองให้พอ

ฉะนั้นการมีเมตตา

เราสมควรจะต้องมีสติด้วย

ให้ดาวนำทาง #3 : เมตตา ไม่ขาดสติ

https://youtu.be/UcWvJihDMUw

มัดใจ