ช่วงนี้มีเรื่องให้ดราม่าไม่เว้นแต่ละวันนะคะ ในช่วงที่โซเชียลฯ ไม่ใช่สื่อส่วนตัวอีกต่อไป แต่เป็นสื่อแถลงข่าวส่วนตัว โชว์ความคิด ทัศนคติ จนถึงขั้นไปใช้สิทธิ์ในชีวิตคนอื่น ๆ เรื่องใดที่คิดว่าจะเป็นผลกระทบต่อใคร ๆ พูดในใจบ้างก็ไม่น่าจะเป็นอะไร ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ บางทีผลกระทบที่ได้ มันอาจใหญ่โตกว่าที่เราคิด โชคดีที่เป็นคนไม่ค่อยติดโซเชียลฯ เท่าไหร่ เลยไม่ค่อยมีเรื่องอะไรฟ้องโลกได้บ่อย ๆ
ใช้ออนไลน์มากที่สุด น่าจะเป็นการอ่านและตอบคำถามที่หลายคนอยากได้คำตอบ และมักจะส่งคำปลอบไปให้ก่อนเสมอ อย่างใน LINE TODAY ที่เราเจอกันตรงนี้ทุกอาทิตย์ ไหน ๆ เดือนนี้เป็นเดือนแห่งฝน ถือเป็นการรวมพลคนเหงาแล้วกันนะคะ คนเหงาคนไหน อยากถาม อยากแชร์เรื่องอะไร ฝากไว้ได้เลย
“พี่อ้อยคะ หนูคบกับแฟนมาได้ 2 ปีค่ะ เวลาเรามีปัญหากัน ต่างฝ่ายจะต่างเงียบพอหายโกรธ ก็จะดีกันเอง เหมือนไม่มีอะไรเกีดขื้น แต่ก็ยังติดอยู่ในใจเสมอว่า ทำไมมีอะไรไม่คุยกันให้จบ เวลาเขาทำผิด ทำไมไม่ขอโทษ ไม่เคยอธิบาย ทุกครั้งหนูต้องเป็นฝ่ายง้อตลอด หรือแม้แต่บางวัน อยู่ ๆ อยากเงียบก็เงียบ พอถามเข้าก็หาว่าเซ้าซี้ เขาจะหาเรื่องให้หนูเป็นคนผิด หรือเพราะเขาคิดว่า เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าหนูเป็น 10 ปี หนูควรทำยังไงกับความเงียบเหล่านี้คะ”
บางทีความสงบก็ไม่ใช่จุดจบของปัญหาเสมอไป เข้าใจนะคะว่า เวลาอารมณ์ของเรา ถ้าต่างคนต่างขึ้น อย่าเพิ่งไปคลียร์กัน ต่อให้เราเรียกร้องเสมอว่า มีอะไรคุยกันสิ แต่ในวินาทีนั้น ยากที่จะฟังกัน
หลักสูตรที่บอกว่า รักกันอย่าทะเลาะกันข้ามคืน ใช้ไม่ได้กับทุกคู่ค่ะ คนหนึ่งอยากนอน อีกคนอยากเคลียร์ แสนจะเพลียหัวใจ ถ้ายังไม่พร้อมจะฟังกัน อย่ากดดันให้อีกฝ่ายต้องอธิบาย แต่เรื่องนี้ต้องไม่หายไป เพราะใจคนมัน Delete ไม่ง่ายเหมือนคอมฯ ผ่านจากวันนี้ไป วันไหนอารมณ์ดี ๆ ค่อยเอาเรื่องนี้มาคุยกันอีกที
บางเรื่องไม่ต้องหาคนผิด แค่คิดหาวิธีแก้ปัญหาร่วมกัน และหลาย ๆ ครั้ง คนขอโทษก่อน ไม่ใช่คนผิด แต่คือคนที่คิดว่า อะไรสำคัญกว่าการโกรธ และโทษกัน สำคัญคือน้ำเสียงในการคุย อย่าเริ่มประโยคด้วยคำว่า “ทำไม” “ทำไมมีอะไรไม่พูด” “ ทำไมไม่เคยขอโทษ” แค่เจอ 2 ประโยคนี้ ก็เหมือนโดนด่าอยู่ในที ยิ่งเขามีวัยวุฒิกว่า อาจรู้สึกว่า ทำไมต้องยอมให้เด็กกว่ามาด่าด้วย
เรารักกัน เราคือทีมเดียวกัน ถ้ารักกันมากพอจะเดินหน้าต่อ ต้องรอให้เป็น เย็นให้ได้ ใช้ศิลปะในการสื่อสาร จะรักกันมากแค่ไหนต้องคิดว่า ไม่มีใครได้ดั่งใจเราไปซะทุกอย่าง แม้แต่ตัวเองในบางวัน ต่างคนต่างยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง แค่มีความสุขในการหายใจไปด้วยกัน ไม่ต้องเหมือนกันไปซะทุกอย่าง แต่ก็ไม่ต่างจนเหมือนมากันคนละโลก
บางวันเขาอยากเงียบ เราก็ต้องไม่เหงา เอาความสุขไปผูกไว้ที่เรื่องอื่นบ้าง อยากให้มีโลกส่วนเรา แต่เขาคงอยากมีโลกส่วนตัวบ้าง เราต้องไม่อ้างว้างตอนเขาเข้าถ้ำ อยากทำอะไรให้เขาทำ ถือว่าไม่ล้ำเส้นกัน อายุห่างคงมีผลอยู่บ้างด้านวิธีคิด อย่าถือว่าใครผิดถ้าคิดไม่เหมือนเรา ค่อย ๆ ทำความเข้าใจ ไม่ได้บอกว่าน้องต้องยอม ๆ ๆ ๆ แค่เราจะทำในส่วนของเราให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง
คนสองคน ต่างมีเหตุผลของตัวเอง ไม่ต้องเข้าใจในทุกเหตุผลของเขา แค่เรายอมรับให้ได้ ในบางเรื่องที่อาจไม่ได้ดั่งใจเรา เขาเงียบ ไม่ได้แปลว่าเราต้องเหงาเสมอไป มีเรื่องอะไรไม่เข้าใจ อารมณ์ดี ๆ เมื่อไหร่ค่อยคุยกัน ง้อก่อนก็ไม่ได้แปลว่าหงอ แค่ไม่อยากรอให้เสียบรรยากาศระหว่างกันนานนัก ทำทุกอย่างเต็มที่ด้วยความรัก ถ้าวันหนึ่งทำดีจนสุดพลัง เขาก็ยังไม่เห็นคุณค่า หากต้องถอยออกมา ก็ถือว่า เราทำดีที่สุดแล้ว
