รู้หรือไม่ว่า “ถ่านไม้สีดำ” ที่เราทุกคนใช้เป็นเชื้อเพลิงถุงตุ้มอยู่ทุกวันนี้ มีคุณประโยชน์อีกมากมายที่ใครหลายคนยังคาดไม่ถึงซึ่งไม่น่าเชื่อว่ายังมีคนหนึ่งคน นำถ่านไม้ที่หลายคนมองข้ามกลับมาต่อยอดและพัฒนาสร้างเป็นผลิตภัณฑ์ที่ชื่อว่า “ถ่านไม้ไผ่ชาโคลดูดกลิ่น”
พีระพงษ์ นิลธนาปกรณ์ หรือ เฮียเฮง ผู้คิดค้นถ่านไม้ไผ่ชาร์โคลดูดกลิ่น เล่าถึงจุดเริ่มต้นของแนวคิดนี้ว่า ปกติตนเองเป็นคนที่แพ้สารเคมีไม่ว่าจะเป็น น้ำหอม สเปรย์ดับกลิ่นตามท้องตลาดต่างๆ เลยเป็นจุดที่ทำให้ตนจึงเริ่มมองหาสิ่งรอบๆตัวว่ามีวิธีใดสามารถดับกลิ่นได้โดยไม่ต้องพึ่งสารเคมี
จนได้มาพบกับภูมิปัญญาคนไทยที่ใช้ถ่านไม้ดูดกลิ่น ตนจึงเกิดความสนใจอย่างมาก เพราะถ่านเป็นวัสดุธรรมชาติไม่ทำลายสุขภาพและสิ่งแวดล้อม หลังจากนั้นก็ได้ทำการศึกษาถ่านจนพัฒนาจนเกิดเป็น “ถ่านไม้ไผ่ดูดกลิ่น” ซึ่งเป็นนวัตกรรมใหม่ที่แตกต่างจาก ถ่านไม้ทั่วไป
เฮียเฮงได้นำไม้ไผ่มาผ่านกรรมวิธีเผาด้วยความร้อนมากกว่า 800 องศา จึงทำให้ถ่านไม้ไผ่มีรูพรุนมากกว่าถ่านไม้ชนิดอื่นที่เผาด้วยความร้อนเพียง 400 องศา นี่เลยเป็นคุณสมบัติของถ่านไม้ไผ่ชาร์โคลที่สามารถดูดกลิ่นเหม็นอับ ความชื้น น้ำหอม และกลิ่นสารเคมีได้เป็นอย่างดี เพราะในถ่านไม้ไผ่มีลักษณะพิเศษคือมี “ประจุอิออนลบ” เป็นสารตั้งต้นที่คนนำไปทำเป็นเครื่องฟอกอากาศซึ่งทำให้ผ่อนคลายเย็นสบาย ด้วยคุณสมบัตินี้ถ่านไม้ไผ่ชาร์โคลจึงเหมาะที่จะนำไปไว้ในรถยนต์ ตู้เสื้อผ้า ห้องนอนหรือสถานที่ต่างๆที่มีกลิ่นเหม็น อีกทั้งยังป้องกันการเกิดเชื้อราและแบคทีเรียอีกด้วย
ทั้งนี้ถ่านไม้ไผ่ชาร์โคล ยังเป็นผลิตภัณฑ์ธรรมชาติที่ปลอดภัยต่อผู้ใช้ เป็นมิตรเป็นต่อสิ่งแวดล้อม อายุการใช้งานนานถึง 1 ปี เมื่อใช้งานจนครบหมดสภาพ เรายังสามารถนำถ่านไปใส่ต้นไม้เป็นปุ๋ยได้อีกด้วยเพราะในถ่านชาโคลมีธาตุไนโตรเจนเป็นสารอาหารสำคัญของพืช ทั้งนี้ประโยชน์ของถ่านไม้ไผ่ยังไม่หมด เพราะเฮียเฮงยังนำผงถ่านมาต่อยอดผลิตเป็นสบู่ถ่านชาร์โคล โดยมีสรรพคุณ คือช่วยชำระสารเคมีและแบคทีเรียบนผิวหนัง,ช่วยลดผดผื่นทำให้ผดเล็กๆค่อยจางหายไป และยังสามารถใช้กับผมจะช่วยลดการหลุดร่วงของเส้นผมบนหนังศรีษะ
นอกจากนี้เฮียเฮงยังไม่หยุดคิดพัฒนาถ่านไม้ไผ่ชาโคล เพราะอยากให้คนทั่วไปได้ใช้ถ่านไม้ที่มีคุณภาพ สะอาดไม่มีสารเคมีตกค้างในร่างกาย ปลอดภัยต่อสุขภาพ เฮียเฮงจึงได้สร้าง“สวนไผ่ออร์แกนิค” โดยใช้พื้นที่ขนาดกว่า 500 ไร่ ซึ่งใหญ่เป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศไทยมาเป็น “สถาบันวิจัยไผ่นครราชสีมา” ซึ่งสถาบันแห่งนี้จะเป็นสถานที่ที่ให้ความรู้และรวบรวมพันธุ์ไผ่ไว้หลากหลายพันธุ์ เพื่อทำการศึกษาและพัฒนาพันธุ์ไผ่ต่อไป
ชิษณุพงศ์ สุนทรพาณิชย์ เรียบเรียง
