ทุกคนล้วนมีความทรงจำในอดีต…
ทั้งความทรงจำที่ดี ที่นึกถึงแล้วทำให้มีความสุข และความทรงจำที่ไม่ดี หรือถึงขั้นเลวร้าย ที่นึกถึงแล้วทำให้มีแต่ความทุกข์ ความเศร้า
เรามักฝังใจเกี่ยวกับความทรงจำเสมอ บางครั้งเราอยากสลัดความทรงจำที่ไม่ดีออกจากจิตใจ ด้วยการลืม แต่ไม่ง่ายเลย
ความทรงจำนั้นบั่นทอนจิตใจ… บั่นทอนการดำเนินชีวิต เราจึงต้องหาวิธีที่จะวางให้ได้ เก็บไว้แต่ความทรงจำที่ดี หรือสิ่งที่ผ่านมาไว้เป็นเพียงบทเรียนสอนใจ
วางเสียเถอะ สิ่งที่ผ่านไปแล้ว ที่ไม่สามารถจะแก้ไขได้
ถ้าเป็นความผิดพลาดของเรา เราก็อย่าให้เกิดขึ้นอีก แต่ถ้าเกิดจากบุคคลอื่นเราก็ควรให้อภัย อโหสิกรรมด้วยการส่งเมตตา ไม่ให้มีเวรแก่กันและกันอีก
เพราะถ้าเราไม่รู้จักปล่อยวางเรื่องราวต่างๆ ในอดีต หรือไม่ให้อภัยคนที่เคยทำร้ายเรา ก็เหมือนการเอาโซ่ตรวนมาผูกใจไว้ ยิ่งคิดก็ยิ่งหนัก เราไม่จำเป็นต้องแบกไว้ทุกเรื่อง…
ดังนั้น การหากิจกรรมทำสม่ำเสมอ เพื่อจะได้ไม่ครุ่นคิด กับการเข้าหาธรรมะเพื่อจะได้เห็นสัจธรรม และ การเจริญภาวนา เพื่อทำให้จิตใจสงบ มีสติรู้เท่าทันอารมณ์ก็สามารถช่วยได้มาก
