ฉันไม่รู้ว่าทำไมการตัดสินใจที่จะไม่มีลูกของฉันจึงทำให้หลายคนที่ไม่เกี่ยวข้องแสดงอารมณ์หงุดหงิดเหลือเกิน ประเด็นคือฉันรักเด็กและฉันก็เคารพการตัดสินใจของเพื่อนๆรวมถึงคนในครอบครัวที่วางแผนว่าจะมีลูกด้วย แต่ฉันแค่ไม่อยากมีห่วงของตัวเอง ปัจจุบันฉันอายุ 33 ปีและยังมดลูกว่างเปล่าอยู่ ฉันเคยได้ยินมาหมดแล้วทั้ง “เธอต้องเป็นแม่ที่ดีได้แน่ๆ” “ตอนนี้ก็พูดไปรอเจอคนที่ใช่ก่อนเถอะ” “เดี๋ยวเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็จะสายเกินไปนะ” “มีตั้งหลายคนที่อยากมีลูกแต่พวกเขามีไม่ได้” “แล้วเธอจะต้องเสียใจ” “ชีวิตเธอจะมีค่าขึ้นอีกเยอะถ้าเธอมีลูก” “พอแก่ตัวไปจะไม่มีใครดูแลนะ” “เธอมันคนเห็นแก่ตัว” หรือ “เธอพูดแบบนี้เพราะเธอเป็นพวกสตรีนิยมไงล่ะ” มีผู้คนประมาณร้อยละ 90 แสดงอาการเสียดายเมื่อฉันบอกว่าไม่อยากมีลูกหรือไม่เชื่อที่ฉันพูดว่าฉันไม่สนใจ ว่าแต่ทำไมฉันต้องรู้สึกผิดด้วยล่ะกับการไม่ถ่ายทอดดีเอ็นเอต่อไป?
อิสรภาพ
ฉันมีอิสระอย่างเต็มที่ในการทำตามความฝัน ทำงาน หรือแม้แต่อพาร์ตเมนต์ วันหยุด อาหารการกิน ตารางงาน และเมืองต่างๆที่ฉันเลือก ฉันสามารถตื่นขึ้นมาและตัดสินใจเองได้โดยที่ไม่ต้องพะวงว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูกๆของตัวเอง บอกเลยว่าฉันมีความสุขมากที่ได้ทำตามใจทุกอย่างที่ตัวเองต้องการ
เงิน
คุณคงรู้อยู่แล้วว่าการมีลูกต้องใช้เงินอย่างมหาศาล จากรายงานพบว่าการเลี้ยงลูกของครอบครัวที่มีรายได้ปานกลางจะมีค่าใช้จ่ายสูงถึง $233,610 ซึ่งนับว่าไม่ใช่เงินก้อนเล็กๆเลย แล้วถ้าลูกต้องเข้าเรียนมหาวิทยาลัยล่ะ? หรือมีปัญหาสุขภาพ? ปัญหายาเสพติด? ต้องใช้เงินทั้งนั้น! แต่ฉันมีแค่ $452,940 “คุณจะไม่มีใครดูแลนะถ้าแก่ตัวไป” มีอะไรจะเถียงไหม? มี! แล้วมีใครรับประกันได้เหรอว่าลูกๆจะดูแลพ่อแม่ของตัวเอง?
ค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อม
ทุกวันนี้โลกของเราก็วุ่นวายปั่นป่วนพออยู่แล้วตั้งแต่สภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงและขยะพลาสติกทั้งหลาย แต่การมีลูกน้อยลงก็สามารถลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 130,000 ปอนด์ต่อปี
การเดินทาง
เราทุกคนล้วนต้องเคยเห็นฉากอันน่าสยดสยองและน่าเห็นใจนี้บนเครื่องบินหรือในโรงแรมมาแล้ว ภาพพ่อแม่ที่ดูสิ้นหวังเหนื่อยล้าพร้อมกับคราบอาหารเปรอะเปื้อนทั่วตัวและกำลังปลอบลูกน้อยที่กรีดร้องเสียงดังอยู่ นี่เหรอ “วันหยุดของครอบครัวที่แสนน่ารัก” ? หรือไม่ก็ภาพพ่อแม่กำลังหอบสัมภาระที่ดูเหมือนว่าพวกเขาขนกันมาทั้งตระกูล (ทั้งคาร์ซีทและรถเข็นเด็ก) แค่มองก็รู้แล้วว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าไปที่รีสอร์ตแห่งหนึ่งในฟลอริด้าเพียงเพราะว่าสถานที่นั้นมีศูนย์รับเลี้ยงเด็กและสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับเด็กๆนั่นเอง สุดท้ายฉันขอเดินหิ้วกระเป๋าขึ้นเครื่องสวยๆและจิบค็อกเทลเบาๆขณะนอนเปลือยอกอาบแดดในกรีซคนเดียวดีกว่า
ร่างกาย
ฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่หุ่นสวยที่สุดในโลก ฉันก็มีส่วนที่ย้วยๆบ้างนิดหน่อย แต่รอยแผลเป็นจากการผ่าคลอดและผิวแตกลายบนร่างของมนุษย์แม่ซึ่งบ่งบอกถึงความเสียสละและความรักนั้น..ฉันบอกเลยว่าฉันไม่เอาแน่นอน ฉันมีแผลเป็นมากพอแล้ว ฉันมีหน้าอกสวยกับช่องคลอดที่ฉันไม่ต้องการให้บุบสลาย ง่ายๆคือฉันไม่อยากหุ่นเสียเพราะมีลูก จะว่าฉันเห็นแก่ตัวก็เชิญเลยแต่ความเจ็บปวดหลังคลอดลูกนั้นไม่ใช่สิ่งที่น่าพิศมัยเลยสักนิด
เป้าหมาย
ฉันไม่ได้บอกว่าทุกครอบครัวทำนะแต่มีบางครอบครัวทำแน่นอน ฉันไม่อยากยัดเยียดความฝันของตัวเองให้เด็กคนอื่นแม้ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นลูกก็ตาม ฉันไม่อยากรอจนอายุ 50-60 ปีเพื่อให้ลูกประสบความสำเร็จในสิ่งที่ฉันต้องการมาทั้งชีวิต..เพราะจริงๆฉันสามารถทำตามความฝันของตัวเองได้
และท้ายที่สุด..
อะไรคือสิ่งที่บั่นทอนกำลังใจคนยุคมิลเลนเนียลในการสร้างครอบครัว?
พวกคุณทำให้ทุกอย่างในประเทศนี้แพงเกินไป เราต้องกลายเป็นหนี้ นรกบนดินชัดๆและถ้าพลาดไปก้าวเดียวก็หมายถึงหายนะ นี่ล่ะเหตุผล
