“ทำยังไงถึงจะมีรักแท้คะ?” คำถามสร้างโลกมากค่ะ มีแต่คนอยากได้คำตอบ แต่ใครจะไปรู้ ได้แต่บอกไปว่า รักแท้จะมีหรือไม่มี แค่ดูแลรักที่มีให้ดีที่สุดแล้วกันตรงนั้นสำคัญกว่า ไม่ใช่นั่งภาวนา ขอให้รักแท้ตกลงมาใส่ตัก เมื่อวานรัก วันนี้รัก พรุ่งนี้ก็ไม่รู้ อยู่ๆ เกิดดูแลกันดี รักที่มีอาจจะแท้ขึ้นเรื่อยๆ ด้วยมือของเราสองคนก็เป็นได้
เคยมีนะคะ บางคนเข้าใจผิดคิดว่า มีรักแท้มาทั้งชีวิต มาถึงวันสิ้นสุดอายุขัยของสามี อยู่ดีๆ มีคนมาขอเป็นเจ้าภาพร่วมจัดงานศพ เพราะมีสามีร่วมกันมาตั้งนานแล้วแค่เราไม่รู้!!
ช็อคกันไป ควรเสียใจกับเรื่องไหนก่อนดี สามีเสีย หรือเสียสามีไปตั้งนานแล้ว เฮ้อ.. ไม่ได้อยากให้สิ้นหวังในเดือนแห่งความรักนะคะ แค่ให้เชื่อเสมอว่า รักแท้ๆ คือสิ่งที่ไม่แน่นอนที่สุด และถ้าเมื่อไหร่ รักเขาแล้วทำให้เราเจ็บ รักตัวเองจะทำให้เรารอดค่ะ บอกกับตัวเองไว้เสมอ
มีอีกหนึ่งคำถามที่ส่งเข้ามาในเดือนแห่งความรัก
โอว… ร้องเพลงเพราะนะเนี่ย อย่าเพิ่งโยงทุกอย่างมารวมกันค่ะ ทุ่มเท ส่วนทุ่มเท รักเขาเราก็อยากให้ แต่ก็ต้องอยู่ที่เขาอยากได้หรือเปล่า “คนที่ใช่” ให้เขานิดนึง เขาก็ซึ้งไปเป็น 100 “คนที่ไม่ค่อยใช่” ต่อให้ทุ่มทั้งกายทั้งใจเกินร้อย เขาก็ดูไม่ค่อยซึ้ง
ไม่ได้ผิดที่ทุ่มเท แค่ไม่พอดีกัน เรารักเขามากกว่าที่เขารักเรา พอรักไม่เท่ากัน การให้ความสำคัญเลยต่างกันไปด้วย ถ้าทุ่มเท แล้วต้องได้หัวใจเขาเสมอไป ป่านนี้ไม่มีใครร้องไห้เพราะความรักแล้ว แต่ส่วนใหญ่ที่เห็นๆ กันอยู่คือ พยายามใส่ใจแทบตาย สุดท้ายเขาเลือกคนอื่น
ความพยายามอยู่ที่ไหน รักที่อยากได้ ไม่เคยอยู่ที่นั่น การที่เขาเฉยๆ ชาๆ ไม่ใช่เขาไม่เห็นคุณค่า แต่การเห็นคุณค่า ก็ใช่ว่าต้องรัก เขารู้สึกแบบไหน แสดงออกแบบนั้น ไม่ต้องแอ๊บทำเป็นรักมาก ทั้งที่ใจอยากเป็นแค่เพื่อน ตอนนี้ความจริงอยู่ตรงหน้า น้องต้องกล้ายอมรับความจริง ไม่ใช่เห็นเราเป็นคนง่ายๆ อะไรก็ได้ เขาเลยเฉยชา ความจริงยิ่งกว่าคือเขาไม่ได้รัก
คราวนี้ถามว่า น้องควรจะทำยังไง? ก็ดูแลเขาเท่าที่เราอยากให้ และรู้สึกดีเท่าที่ได้ รักเขาเราไม่ผิด เขาไม่รักเราเขาก็ไม่ผิดเช่นกัน อยากใส่ใจดูแลเขา ก็ต้องไม่ใจร้ายกับตัวเรามากเกินไป ไม่อย่างนั้นเราจะยิ่งคาดหวัง ในสิ่งที่ไม่ควรหวัง “ทุ่มเทให้ขนาดนี้ ทำไมไม่เห็นความดีบ้างเลย” ทำดีได้ดี แต่บางทีก็ไม่ได้หัวใจค่ะ
ทำดีให้ตัวเองภูมิใจ ไม่ใช่ทำดีเพื่อเอาชนะใจใคร บ่อยไป ที่ “ความรัก” ก็ไม่ใช่รางวัลของความดี เพราะเรื่อง “รัก” มักไม่ใช้เหตุผล เราถึงไปรักคนที่ไม่ควรรัก และในทางกลับกัน เหตุผลมากมายที่เขาควรจะรักเรา เขาเลยไม่ได้รัก เพราะมันใช้แค่เหตุผลอย่างเดียวไม่ได้ ความรู้สึกต่างหากที่นำไป คนที่ไม่ใช่ พยายามแค่ไหนเลยไม่ใช่ กับคนที่ใช่ ยืนอยู่เฉยๆก็ใช่แบบไม่ต้องพยายาม
อย่ามัวแต่ทุ่มเทให้เขา จนเราไร้ค่า ใจเธอแม้ไม่ได้มา อย่าคิดว่าเราด้อยค่าเสมอไป เธอไม่รักเรา เรายิ่งต้องรักตัวเอง เป็นคนง่ายๆ อะไรก็ได้ แต่เราก็เลือก ถ้าต้องทำตัวเป็นของตายให้เธอทำร้ายหัวใจไปมา
ถอยออกมายืนไกลๆ ยังดีกว่า อยู่ข้างๆ เขา แต่ยังเหงาเหมือนไม่มีใครขนาดนี้
