หมาพิทบูล2ตัว นอนกอดกันตาย ท้ายกระโปรงรถ รุมจวกเจ้าของ ไหนบอกว่ารักมา
วันที่ 20 มี.ค. ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นายพีระบุญ เจริญวัย หรือ ปุ๋ม ประธานองค์กรสวัสดิภาพสัตว์ The hope Thailand โพสต์เฟซบุ๊กระบุว่า ขอให้ไว้เป็นอุทาหรณ์นะครับ ครอบครัวหนึ่งมี พ่อ แม่ ลูกสาววัย 4-5 ขวบ ซื้อหมาพิทบูล 2 ตัวมาเลี้ยงได้ปีกว่า วันหนึ่งตัดสินใจเดินทางไปต่างประเทศ ไม่คิดที่จะหาบ้านให้หมา. แต่นำหมาไปส่งให้ “ประเวศ”
ในเวลา 16.35 น. ของวันที่ 19 มี.ค. ประเวศไม่รับรู้ เพราะไปส่งเลยเวลางาน และถึงอยู่ในเวลางานก็ไม่รับ เพราะจำเป็นต้องปฏิบัติตามข้อตกลงที่คุยกันไว้กับผู้ว่าฯ และมวลชนคนรักสัตว์ว่า “งดรับหมาเข้าไปตาย” รปภ.ประเวศ ส่งต่อมาให้โทรหาผมในเวลา 16.55 น. ปลายสายเจ้าของหมาได้พูดคุย อ้างความจำเป็นต้องเดินทางไปแอฟริกากับผัวนิโกรเช้าพรุ่งนี้ “หนูหาบ้านไม่ทันหรอกพี่ จะเดินทางอยู่พรุ่งนี้ เสิร์ชกูเกิ้ลดูเห็นว่า กทม. น่าจะรับเลยเอามา”
ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไง สุดท้ายขอให้ช่วยหา บ้านรับเลี้ยงให้หน่อย กลับมาจาก ตปท. เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แค่ว่า “หนูรักหมา”และรู้ว่าจะไปรับคืน ตอนนั้นผมเต็มกลืนแต่สงสารหมา ไม่อยากให้อยู่กับคนแบบนี้ จึงพยายามช่วยประสานหาบ้านอุปการะ 2 พิทบูลเคราะห์ร้าย
สุดท้ายได้บ้านในไม่กี่นาทีต่อมา “ครอบครัวปากบอกรักหมา” รีบขับรถพาไปส่ง ถึงเป้าหมายบ้านอุปการะในช่วงเย็น ทางบ้านอุปการะสงสารหมากลัวเข้ากับตัวอื่นไม่ได้ จัดเตรียมคอกแยกไว้ให้ เจ้าของหมาที่ปากพร่ำตลอดเวลาว่า “รักหมา” รีบตรงไปที่รถแบบทุกคนเห็นแล้วอึ้ง!
เพราะเธอไม่ได้เดินไปเปิดประตูรถ แต่เดินไปเปิดที่ฝาท้ายกระโปรงหลัง รถเก๋งฮอนด้า ซีวิก สี่ประตูรุ่นเก่า เสียงกรีดร้องแหกปากดังลั่นออกมา หลายคนตามไปดูเห็น สองหมาน้อยนอนกอดกันในสภาพที่เป็นศพ เค้นถามจนพบความจริงว่า ออกจากบ้านที่เอกมัยตั้งแต่บ่ายสาม จับหมา 2 ตัวยัดท้ายรถ ไปถึงประเวศก็ไม่เปิดดู มาเปิดดูอีกทีเมื่อถึงเป้าหมาย
ไม่พลาดข่าวสำคัญ แค่กดเป็นเพื่อนกับ ไลน์@ข่าวสด ที่นี่
ถ้าไม่เลวและโง่จริงๆจะทำพฤติกรรมแบบนี้ไม่ได้ เอาเขาที่ปากอ้างว่ารักยัดท้ายกระโปรงรถที่ทั้งร้อนแสนร้อนของเปลวแดดยามบ่าย และไม่มีอากาศหายใจ คิดและทำได้ยังไง กว่าจะตายเขาจะทรมานแค่ไหน กว่าจะรับสารภาพต้องเค้น
สุดท้ายขอยอมรับในความไม่รู้ ผมได้คุยและรับรู้ทุกเหตุการณ์ครั้งนี้ทางโทรศัพท์ จากบ้านอุปการะและจากตัวเจ้าของหมาเอง บอกตามตรงว่าโกรธ เสียใจและสงสารหมามากๆ หมาน่าจะตายตั้งแต่ยังมาไม่ถึงประเวศ เพราะเงียบมาตลอดทาง และก่อนตายคงต้องฮีทสโตรกอย่างแสนสาหัส
เลยบอกว่าเรื่องนี้ดำเนินคดีได้นะมันเข้าข่ายทารุณกรรมส่วนจะอ้างว่าไม่รู้ ก็เก็บไว้ให้ศาล “พิสูจน์เจตนา” แล้วกัน เจ้าของหมาได้แต่สะอื้นเป็นคำตอบว่ารับรู้สิ่งที่ผมบอก จะร้องหาอะไรกับ“ความรักจอมปลอม” ก่อนจบการสนทนา ผมบอกแต่เพียงว่าชาตินี้ อย่าได้นำสัตว์ใดๆมาเลี้ยงอีกเลย ถ้าเห็นหรือรับรู้เมื่อไหร่ ไม่เอาไว้แล้วนะหลักฐานและเบอร์โทร พยานบุคคลต่างๆ ก็มีอยู่ครบถ้าเป็นสิ่งที่รักจริง จะไม่ทำกับเขาแบบนี้ ขอเล่าเรื่องนี้ไว้เป็นข้อคิดและอุทาหรณ์กับหลายๆคนนะครับ
