26 พ.ค.63- สุชาติ สวัสดิ์ศรี ศิลปินแห่งชาติ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก หัวข้อ เคยทำอะไรให้ประเทศนี้มาบ้าง โดยระบุรายละเอียดว่า
ใครๆก็รู้ว่าผมชราแล้ว ดังนั้นเวลาที่มีใครไม่ชอบใจในความคิดเห็น และตั้งใจเข้ามาถล่ม ( ศัพท์ใหม่ที่เข้าใจกัน คือ "ทัวร์ลง" ) ไม่ว่าจะเป็น "ไอโอ" หรือเป็นใครก็ตามที่ผ่านเข้ามา "ส่อง" แล้วเกิดหมั่นไส้ เพราะรัก คสช.และรัก "ลุงตู่" มากเหลือเกิน พวกเขามักจะประโยคถล่มด้วยตรรกะประหลาดคล้ายๆกัน เช่น "แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพระอยู่นาน" "แก่กะโหลกกะลา" "ไอ้แก่ยังอยู่อีกหรือ เมื่อไรจะตายห่าเสียที" "ดูปากกูนี่ กูเกลียดมึง" "อยู่ไม่ได้ก็ไปอยู่ที่อื่น" "เสียดายเงินภาษี เคยทำอะไรให้ประเทศนี้บ้าง" ฯลฯ สารพัดสารเพเทกระมัง
ผมก็เบื่อเป็น ถ้าไม่จ้องถล่มเม้นท์แล้วเม้นท์ และข้ามไปคนละโพสต์ก็ยังไม่เลิก หากใช้คำหยาบเกินไปและพาดพิงไปถึง "คนอื่น" ผมก็จะเข้าไป "ส่อง" ว่าเป็นใคร เป็น "ไอโอ" ประเภทใช้นามปลอมและหน้าตาเป็นรูปการ์ตูน + ธงชาติ และตั้งค่าส่วนตัว ในช่วงหลังตั้งแต่กรณี "เปรมตาย" ก็มักจะถล่มหนัก ถ้าเข้ามาแบบ "เห็นต่าง" อย่างมีวิธีด่า ผมก็จะปล่อย แต่ก็มักจะพบแค่อยากด่าให้สะใจ อยากสาบแช่ง ในระยะหลังถ้าเห็นว่าตั้งค่าแบบ "ส่วนตัว" และตั้งใจใช้โปรฟายแบบปิดลับ ผมก็ไม่ลังเลที่จะ "บล็อค" เพราะถือว่าไม่มีตัวตน ไม่มีประโยชน์ เพราะไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร และถ้าหยาบคายมาก หรือพาดพิงไปถึงบุคคลอื่น ผมก็จะลบเม้นท์ด้วย
ด่าเพราะเห็นต่างได้นะครับ แต่หาวิธีหน่อย อย่าใช้ตรรกะซํ้าๆซากๆ เช่น "แก่กะโหลกกะลา" "แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน" "เคยทำอะไรให้ประเทศนี้มาบ้าง" "อยู่ไม่ได้ก็ออกไปอยู่ที่อื่น" "เสียดายเงินศิลปินแห่งชาติ" ฯลฯ
เบื่อครับ เป็น "ไอโอ" หรือ "เห็นต่าง" หรือจะเกลียดผมทั้งที ก็อยากให้มีรอยหยักในสมองบ้าง ตัวอย่างเช่นที่พวกเขาเม้นท์กันเองในสเตตัสของผม เพราะเห็นว่าผมหายไป มีอยู่ประโยคหนึ่งที่ผมเห็นว่าเม้นท์ผมได้อย่างมีรอยหยักมาก
"มันหายไปไหนวะ ไอ้ชาติ มันชอบโพสต์"
แสบได้ใจจริงๆ.
