สำรวจตัวตน! กับอาคารมหัศจรรย์ที่โอโมเตะซันโด
โตเกียวเป็นเมืองที่มีอาคารมีสิ่งปลูกสร้างตื่นตามากมายด้วยรูปแบบทันสมัยอันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว โชว์ความเป็นนวัตกรรมทำให้ดึงดูดนักท่องเที่ยวต่างๆ จากทั่วโลกให้มาเยือนชมซักครั้งในชีวิต
และหากใครได้เคยอ่านบทความทางเพจ ปั่นเรื่อง เป็นภาพ มาตลอดก็คงจะเคยได้ผ่านตาที่ผมได้กล่าวถึง 7 อาคารมหัศจรรย์ที่โตเกียวซึ่งผมเคยเขียนถึงไปแล้ว 2 อาคาร คือ 21_21 Design Sight ออกแบบโดย ทาดาโอะ อันโดะ กับ ตึกสำนักงานใหญ่เบียร์อาซาฮี ที่ออกแบบโดย ฟิลิปส์ สตาร์ค
มาวันนี้ผมจะขอกล่าวถึงอีกอาคารที่เป็น 1 ใน 7 อาคารมหัศจรรย์ที่โตเกียวเช่นกันแถมยังเป็นห้างตั้งอยู่ใจกลางเมือง ทำให้ง่ายต่อการมาเยี่ยมชมอาคารหลังนั้นคือ ห้างโตคิว พลาซ่า สาขาโอโมเตะซันโด
ย่านโอโมเตะซันโด จะเป็นย่านทันสมัยในโตเกียวตามท้องถนนจะเต็มไปด้วยอาคารเท่ห์สุดล้ำมากมายมีร้านค้าของแบรนด์เนม ยี่ห้อต่างๆ มาให้เราเลือกสรรค์ ซึ่งโอโมเตะซันโด จะอยู่ติดกับย่านฮาราจูกุ เวลาผมจะมาผมก็นั่งรถไฟสายยามาโนเตะมาลงสถานีฮาราจูกุแล้วออกเดินดูของตามตึกต่างๆ จนมาถึงห้างโตคิว พลาซ่าได้อย่างไม่ยากเย็น แถมยังเดินเพลินให้เราได้ช้อปปิ้งอีกด้วย
ใช้เวลาไม่นานผมก็เดินมาถึงห้างโตคิว พลาซ่า มันอยู่หัวมุมถนนแยกจินกุเมะ เป็นแยกที่ฮาราจูกุตัดกับเส้นถนนโอโมเตะซันโดพอดีจึงนับเป็นทำเลที่เป็นจุดศูนย์กลางความเจริญความเป็นแฟชั่นที่วัยรุ่นต้องมาเดิน
ห้างโตคิว พลาซ่า สาขาโอโมเตะซันโดแห่งนี้ออกแบบโดย ฮิโรชิ นากามูระ เขาได้แนวคิดมาจากการที่ตัวห้างอยู่ใกล้กับศาลเจ้าเมจิที่เรียงรายไปด้วยต้นไม้บวกกับด้านข้างที่เป็นถนนเส้นโอโมเตะซันโด ซึ่งมีร้านค้าแบรนด์เนมชื่อดังเต็มอยู่สองข้างถนน จึงเป็นที่มาของแนวคิวในการสร้าง SPACE ตรงทางเข้าให้ดูทันสมัยเพื่อสื่อถึงผู้นำเทรนด์แฟชั่นในย่านนี้ โดย SPACE ทางเข้านี่เองจะเป็นตัวเชื่อมต้นไม้จากด้านนอกไปสู่สวนสาธารณะแบบเปิดที่อยู่ชั้นด้านบนอีกที ผลงานการออกแบบห้างโตคิว พลาซ่าของนากามูระชิ้นนี้ ได้รับรางวัลจากเวทีประกวดอาคารทางสถาปัตยกรรมอีกด้วย
ห้างโตคิว พลาซ่า นั้นขายสินค้าไม่ได้ต่างจากห้างอื่นๆ เท่าไรนัก มีเสื้อผ้าของแบรนด์เนมขายคล้ายๆ กัน แต่จุดเด่นมันไม่ใช่ตัวสินค้า มันอยู่ที่ตัวอาคารของห้าง ที่หน้าประตูทางเข้าห้างจะมีช่องเปิดขนาดใหญ่ ตรงกลางทำเป็นทางเดินขั้นบันไดให้เราเดินขึ้นเข้าห้าง ขนาบข้างด้วยทางบันไดเลื่อนขึ้นลงทั้ง 2 ฝั่งแต่ไฮไลท์มันอยู่ที่ผนังโดยรอบจะตกแต่งด้วยกระจก เป็นปริซึมสามเหลี่ยมทรงต่างๆ มาต่อกันไปมาเป็นถ้ำอุโมงค์ทางเข้าทำให้เราเห็นมิติต่างๆ ที่แปลกประหลาดจากเงาสะท้อน
ผมยืนอยู่ที่ช่องเปิดตรงกลางมองขึ้นไปยังห้างพร้อมเห็นเงาสะท้อนที่กระทบไปมาอย่างน่าอัศจรรย์ เป็นภาพที่สวยงามอย่างมาก ยิ่งบันไดเลื่อนเลื่อนขึ้นมากเท่าไร ผมก็มองเห็นมุมต่างๆ ของตัวเองสะท้อนในกระจกรูปสามเหลี่ยม ปริซึมที่เรียงต่อๆ กันเป็นถ้ำอุโมงค์มากเท่านั้น
หากให้ผมเปรียบก็คงเหมือนเรากำลังเดินในอุโมงค์ที่ส่องเงาสะท้อนมุมต่างๆ ของเรา ให้เราเห็น ให้เรารู้จักก่อนที่จะนำพาเราไปสู่อีกโลกหนึ่ง เป็นโลกใหม่ที่หลุดหนีไปจากโลกภายนอก
ทั้งๆ ที่มันเป็นพื้นที่เปิดโล่ง แต่เจ้าอุโมงค์กระจกทางเข้าแห่งนี้ มันก็นำพาให้เราตัดขาดจากโลกภายนอกได้จริงๆ อย่างน้อยช่วยเวลาไม่กี่นาทีที่เดินขึ้นมาก็ทำให้เราหันมาสนใจตัวเอง สำรวจตัวเราจากมุมต่างๆ ที่อยู่บนกระจก
เรามองเห็นสิ่งต่างๆ ผ่านดวงตา ซึ่งภาพที่เห็นประกอบไปด้วย กว้าง ยาว สูง นำมาประกอบกันเป็นวัตถุ 3 มิติ ทำให้เราเห็นและจับต้องได้ การมองคนก็เหมือนกัน เราควรนำมุมต่างๆมาประกอบเข้าด้วยกัน เราถึงจะเห็นตัวตนเขาในทุกๆด้าน และเมื่อเราเห็นเขาเป็นรูปร่างจากทุกๆด้านแล้ว เราถึงจะอ่านจิตใจความเป็นคนภายในของตัวเขาได้ ตัวเราเองก็เช่นกัน แต่โดยปกติตัวเราเองจะไม่สามารถมองตัวเราได้ครบรอบด้าน 360 องศา จึงทำให้บางทีเรากลับไม่รู้จักตัวเราเองจริงๆ ว่าเป็นยังไง
มันคงเป็นเรื่องน่าเศร้าอย่างมาก ถ้าเรารู้ทุกเรื่อง
แต่เรากลับไม่รู้จักตัวตนเราเองจริงๆ ว่าเป็นยังไง…
ติดตามผลงานเขียนอื่นๆ จากเพจปั่นเรื่อง เป็นภาพ อีกได้ที่ https://www.facebook.com/writestoryforphoto
