เคยอ่านเจอค่ะ นักจิตวิทยาบอกว่า “การจับมือกัน จะช่วยให้มนุษย์มีความสามารถในการรับมือกับปัญหาได้ดีขึ้น” นักใจวิทยาแถวนี้เห็นว่า เราสามารถจับมือกันได้ทุกเวลา ไม่ต้องรอเฉพาะตอนมีปัญหาเท่านั้น
เราใช้มือคนละข้างจับกันถึงถนัดมือ ธรรมชาติคงอยากบอกกับเราว่า รักกันไม่ต้องเหมือนกันไปซะทุกอย่าง ขอแค่ต่างยังอยากจับมือกันพอแล้ว …
เพ้อๆค่ะช่วงหน้าฝน ที่มีแต่คนเหงาๆส่งเรื่องราวเข้ามาคุยกันใน Line today ต่อให้ไม่สามารถไปจับมือเพื่อรับมือกับปัญหาอยู่ใกล้ๆ แต่ถ้ามีเรื่องอยากเล่าให้ฟังเมื่อไหร่ เต็มใจเสมอนะคะ
พี่อ้อยคะ หนูทุกข์ใจมากค่ะ จนเบื่อไปซะทุกๆอย่าง หนูมีครอบครัวแล้ว มีลูก 1 คน แต่มีความรู้สึกว่า อยู่กับสามีแค่ลูก แยกห้องกันนอน จนมีอดีตแฟนเก่าทัก มาคุย เขามีภรรยาแล้วค่ะ มีลูกแล้ว คุยกันทุกวันเกือบ 10 ปี
แต่หนูไม่รู้เลยว่าเขารักและจริงใจกับหนูหรือเปล่า คำพูดบอกว่า “รัก” แต่การกระทำไม่ใช่ หนูรู้สึกได้ เขาพูดว่าหวงมาก ไปไหนก็ไม่ได้ แต่งตัวโป๊ไม่ได้หวง เขาบอกว่าอยู่กับภรรยาเพื่อลูก เขาทำงานต่างจังหวัดค่ะ นานๆจะเจอกันที ปีละ 2-3 ครั้งเอง
แต่คุยทุกวัน หากเขากลับบ้าน จะหาเรื่องคุยเพื่อทะเลาะ จะบล็อคหนูทุกช่องทาง แล้วค่อยมาขอโทษ ทุกครั้ง ใจอ่อนค่ะ ถามว่ารักไหม รักค่ะ แต่ไม่มาก เพราะความเห็นแก่ตัวเขามันเยอะมาก หนูจะทำยังไง ให้เอาใจออกจากเขาได้
บางทีเคยคิดค่ะ อยากบอกภรรยาเขาไปเลยว่า สามีตัวเอง มาคุยกับหนู จะได้ไม่เชื่อคำโกหกของสามี เพราะเชื่อว่า คงไม่จบแค่หนู หนูอยากลืมค่ะ เคยกินยาฆ่าตัวตายเพราะเครียดมากที่คนเคยคุยกันทุกวันอยู่ดีๆหายไป เขาทำไปเพื่ออะไรคะ”
ตั้งสติดีๆนะคะ อุตส่าห์ทนอยู่กับสามีที่เราไม่ได้รัก เพื่อลูก แต่จะกินยาฆ่าตัวตาย เพียงเพราะผู้ชายของคนอื่นไม่โทรฯหา ไม่คิดถึงลูกแล้วหรือคะ?? เข้าใจว่า ความรัก ไม่ได้ใช้เหตุผล เราถึงสามารถไปรักคนที่ไม่ควรรัก
แฟนเก่า แปลว่าไม่ใช่เวลาของเราแล้ว ตอนได้คบกัน ก็ไม่เห็นรักจริง ถึงได้ทิ้งให้เป็นแฟนเก่าไงคะ เวลาหมุนไป ต่างคนต่างมีครอบครัวไปแล้ว เราต้องต่างรับผิดชอบความรู้สึกของคนในครอบครัวค่ะ ใครก็ตาม มองอยู่ไกลๆยังไงก็สวย อยู่ด้วยอาจเป็นอีกแบบ
เรายอมทรยศสามีเราเพื่อผู้ชายที่เขาไม่มีความชัดเจนในความสัมพันธ์ให้กับเราเนี่ยนะ คุยกันทุกวันเกือบ 10 ปี ถ้าอยากมีเราเป็นคู่ชีวิต คงคิดหย่ากับภรรยาไปแล้ว แต่นี่ไม่ ก็เก็บไว้เป็นของแถมนอกบ้าน ตำแหน่งคนคุยๆ อยากได้ก็มา อยากลาก็ไป ไม่ต้องรับผิดชอบความรู้สึกใดๆ
เขาบอกว่า “ทนๆอยู่กับภรรยาเพื่อลูก” ไม่มีใครยอมอดทนอะไรได้ขนาดนั้นถ้าเขาไม่รักค่ะ เราเอง ก็อ้างว่า อยู่เพื่อลูก แต่ไปผูกพันกับสามีคนอื่นแล้ว ถ้าอยู่เพื่อลูก ต้องอยู่ให้ลูกภูมิใจ ว่าแม่เป็นผู้หญิงแสนดีแค่ไหน ไม่ใช่มีแต่ร่างกายเดินไปเดินมาให้ลูกเห็น แต่สิ่งที่เป็นคือแม่ทรยศพ่อของลูกอยู่นะ
วันนี้ เราถือสาเรื่องการมีเจ้าของน้อยไป เลยทำให้การนอกใจดูเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าธรรมดาจริง ต้องไม่มีใครเจ็บค่ะ แต่นี่มีแต่เจ็บกับเจ็บ เราอยากได้ความสุขน้อยนิด แบบที่ต้องเอาทุกข์ทั้งชีวิตเข้าไปแลก คนอยู่ใกล้ไม่ได้รัก คนที่รักก็ไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แถมเขายังมีคนข้างๆกาย
อยากดูแลเขาแค่ไหน ยังไงก็สามีคนอื่นค่ะ คุยกับตัวเองดีๆ สามีเราถ้าไม่รักเขาก็บอกเลิกให้จบ อย่าคบซ้อน หลังจากนั้นจะไปมีใคร ก็ไม่ต้องรู้สึกผิดในใจ เพราะเลิกกับสามีแล้ว
คราวนี้ คนที่จะเข้ามา ค่อยพิจารณาเป็นรายคนไป รักของเราต้องไม่ทำร้ายใคร ถ้ายังมีภรรยาของเขาอยู่ใกล้ๆ เชื่อได้ยังไงว่าเขาเป็นคนดี มีภรรยาแล้วยังนอกใจ วันไหน ถ้ามีเรา เขาจะซื่อสัตย์เป็นหรือ?
เราเองก็เช่นกัน สามีอยู่ในบ้าน ยังซมซานไปรอคอยความรักจากสามีคนอื่น ขมขื่นกับการรอคอย เวลาของเขา ก็ต้องให้คนของเขาก่อน เราเองจะเรียกร้องอะไร ก็แค่คนที่รอเวลาเหลือๆของเขากับภรรยา
เขาจะมาให้เกียรติไหม ในเมื่อเราก็เป็นคนที่สามีเผลอแล้วค่อยมาเจอกับเขา ตอนอยู่กับสามีเรา ยังทรยศมาคุยกับเขา หากวันหนึ่งกลายเป็นภรรยาเขา เราอาจทรยศได้ไม่ต่างกัน เขาก็มีสิทธิ์คิดแบบนั้นไม่ใช่หรือ
เมื่อชัดเจนกับผิดชอบชั่วดีในใจแล้ว จะหาวิธีไหน ในการบล็อกตัวเองก็ว่าไป จะค่อยๆเงียบหาย ปิดไปทุกการติดต่อ หรือขอความช่วยเหลือจากภรรยาเขา ก็สุดแท้แต่ แค่ต้องบอกตัวเองบ่อยๆ “ตัดใจ” ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ใช่ว่าจะทำไม่ได้นี่นา
ไม่ทำเพื่อตัวเอง ก็คิดซะว่าทำเพื่อลูก ลูกจะภูมิใจในตัวแม่ได้ยังไง ถ้ารู้ว่า แม่แย่แค่ไหน ที่เฝ้าคอยขอแบ่งเวลาจากสามีคนอื่น คิดอะไรไม่ออก ให้เลือกทำในสิ่งที่ถูกต้อง วันหนึ่งความถูกต้องน่าจะปกป้องเราในที่สุดค่ะ
