สังคมถาม “ลีน่า จัง”เป็นอะไรนักหนา…
"ลีน่า จัง" ในวัย 59 ปรากฏกายขึ้นต้อนรับทีมงาน ในชุดสีฟ้าสด เธอตั้งใจแต่งตัว แต่งหน้าทำผมอย่างสุดบรรจง เพื่อให้เกียรติแก่ทีมงาน เราเดินผ่านสตูดิโอเล็กๆ ของเธอในตึกอันเก่าแก่ย่านประตูน้ำ วันนี้ลีน่าจังดูสดใส ไม่เหมือนหญิงสูงวัยเลยสักนิด
เป็น“บ้า”
เราเปิดประเด็นอย่างเรื่องร้อนแรง ด้วยคำถามที่ว่า รู้สึกอย่างไรเวลาที่มีคนบอกว่าเราเป็นบ้า? “เฉยๆเลยรู้สึกว่ามันบ้ายิ่งกว่าเราตัวมันเองยังไม่มีจะกินเลยตึกฉันเนี่ย190 ล้านนะแถมยังมีห้องที่ตึกอื่นๆอีกรถคันตั้งล้านเจ็ดฉันยังยกให้ลูกน้องไปใช้ที่บ้านเลยพวกมันยังไม่มีจะแดกเลยคิดแต่จะทำลายๆๆๆเพราะว่าจิตมันอิจฉาริษยามันเห็นเราได้ดีมันทนไม่ได้ถ้าฉันฟ้องหมิ่นประมาณนี่ฉันรวยเป็นสิบล้านเลยนะ”
เป็น“บุญ”
“ใครจะด่าฉันไม่สนใจฉันมีความสุขฉันอยากจะไปเที่ยวฉันก็ไปเที่ยว” ลีน่าจังเล่าถึงวิธีการรับมือกับความโหดร้ายของโลกโซเชียล ก่อนจะเสริมว่า “ที่ไหนมีคนเดือดร้อนฉันก็จะเอาเงินไปแจกไม่ได้แจกเยอะนะไม่ได้หาเสียงเพราะโดนใบแดง10 ปีนี่จะเอาน้ำไปแจกคนที่เดือดร้อนน้ำท่วมแต่ยกไม่ไหว” ทำไมไม่ชวนลูกเพจไปช่วย? “ลูกเพจฉันมันเก่งแต่ปากค่ะพอเวลาปฏิบัติจริงมันไม่โผล่มาเคยมีเมื่อตอนปี60 สถานทูตลาวขอให้เขาส่งตัวผู้ร้ายข้ามแดนกลับมาลูกเพจก็เชียร์กันอย่างนู้นอย่างนี้พอรุ่งขึ้นไปมีฉันคนเดียวเกรียนคีย์บอร์ดตอแหล! ถึงเวลาปฏิบัติไม่มีน้ำยา!”
เป็น“ผู้หญิงคนหนึ่ง…”
เหนื่อยไหมกับสิ่งที่ทำอยู่? “เหนื่อย” ลีน่าจังส่งผ่านความรู้สึกด้วยคำสั้นๆ “ห้าวันก่อนฉันเกือบฆ่าตัวตายฉันนั่งอยู่คนเดียวแล้วก็ร้องไห้คิดแต่ว่าชีวิตฉันทำไมต้องเป็นอย่างนี้นะทำไมคนต้องมาโจมตีฉันทำไมคนต้องด่าฉันอย่างนั้นอย่างนี้ทั้งๆที่ไม่รู้ข้อเท็จจริง….ถูกเหยียบย่ำให้จมดิน”
"การที่เราเล่นใหญ่จัดใหญ่เป็นเป็นคาแรกเตอร์เอามันเอาสนุกฉันจะคุยให้ดูสุภาพก็ได้แต่นี่มันคือการแสดง” ลีน่าจังตอบ เมื่อเราถามถึงวิถีการแสดงออกผ่านสื่อของเธอในแต่ละครั้ง "เวลาฉันร้องไห้ฉันร้องจริงนะไม่ใช่การแสดงมันคือความเจ็บปวดที่ถูกกลั่นออกมาจากหัวใจของผู้หญิงคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตมาจนอายุ59 ถูกรังแกจนไม่มีทางจะเดิน…หายใจก็ยังผิด”
เป็น“เสียงของประชาชน”
“ฉันด่ารัฐบาลทีไรฉันได้เรตติ้งดีนะคะ” ลีน่าจังเปิดประเด็น “คนเขาสนับสนุนฉันเขาก็ช่วยแชร์เพราะเขาไม่กล้าที่จะออกมาพูดเองเพราะเขากลัวภัยมืดอย่างคุณแม่ลีน่า” เธอเล่าต่อถึงกรณีที่เป็นตัวจุดกระแสในเรื่องการเมืองการปกครองอยู่บ่อยครั้ง
หลายคนอาจไม่เคยรู้ว่าลีน่าจัง ยังมีบทบาทในฐานะทนายความ ที่ว่าความให้กับบรรดาคนยากที่ไร้ที่พึ่ง โดยไม่เก็บเงินมานับสิบปี โดยเธอสรุปถึงแรงขับเคลื่อนชีวิตในทุกวันนี้ว่า “ฉันทำเพราะรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า”
เป็น“ลีน่าจัง”
ก่อนจบบทสนทนาในวันนี้ เราขอให้ลีน่าจัง นิยามความเป็นตัวเอง เธอกล่าวว่า “ลีน่าจังก็คือผู้หญิงแกร่งเป็นผู้หญิงสตรองที่สู้เพื่อความเป็นธรรมของประชาชนทั้งประเทศ”
