สวัสดีปีใหม่ 2020
คิดสิ่งใดไม่สมปรารถนา
.
ยอมรับว่าวันสุดท้ายก่อนสิ้นปีนี้ ดื่มเหล้าด้วย
ตอนแรกเตรียมเหล้าไว้ฉลองเมื่อเล่นคอนเสิร์ตเสร็จ
แต่ก็ไม่มีใครดื่มด้วย เพื่อนๆ กินแต่ข้าวต้มกัน เลยกร่อยๆ
พกพาเหล้าติดรถไว้หลายวัน หาโอกาสเหมาะๆ จะเมาไม่ลงตัวสักที
จนกระทั่งเพื่อนผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ตชวนมาเที่ยวมวกเหล็กเพราะมีน้องๆ นักดนตรีไปเล่น
ประสารู้จักกันก็เลยตามไปนั่งฟังนั่งชม และหวังจะดื่มให้รื่นรมย์
เริ่มรินเหล้า.. ดื่มผสมโซดาก็แล้ว ผสมโค้กก็ลองแล้ว รสชาติของสุราก็ไม่เหมือนที่เคยดื่มไปเมื่อครั้งคราก่อน
แม้จะเป็นสุรายี่ห้อเดียวกัน แต่ถ้าเกรดของสุราต่างกัน มาตราฐานคุณภาพก็ต่างกันไปตามราคา
ดื่มแล้วความลื่น ความชื่นมื่นหรรษาย่อมแตกต่างไป
วันนี้ดื่มสุราธรรมดารสชาติก็มลายหายความโอชา
สั่งปลาหมึกแดดเดียวมาแกล้ม อร่อยเข้าที แต่ทว่าในจานก็มีปลาหมึกใส่มาแค่นิดเดียว
แถมเจ้าแมวยังมากวนใจ เวียนจะมาขโมยปลาหมึก ต้องคอยไล่แมวแทนที่จะได้นั่งเอกเขนก
สั่งอาหารอื่นๆ ก็ได้ช้า เพราะพนักงานไม่เพียงพอกับจำนวนแขกที่เข้าพัก
เพื่อนผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ทบอกว่า ภรรยาป่วย เลยเอาลูกมาเลี้ยง
ต้องคอยให้อาหาร ลูกกินไปอีท่าไหนไม่รู้ ปวดท้องร้องครวญคราง
เพิ่งพาไปหาหมอฉีดยา อาการยังไม่ดีขึ้น
พนักงานก็ทำงานไม่ได้ดังใจ
แขกไปใครมาก็อาจไม่ประทับใจ
นักร้องที่มาร้องบอกว่ามีอาการเจ็บคอ เสียงเริ่มแหบ
ผมเห็นใจ ก็เลยไปช่วยร้องแทนนิดๆหน่อยๆ
ปกติร้องเพลงแล้วจะอารมณ์ดีมีความสุข
แต่คราวนี้ สุ้มเสียงตัวเองก็ไม่ค่อยดี ร้องแล้วก็เหมือนไม่ค่อยจะเข้ากับดนตรี
ร้องได้สี่ห้าเพลง ชักเริ่มกร่อย
แขกที่มาพักอยากได้ฟังเพลงสนุกสนาน
แต่นักดนตรีกลับเล่นเพลงชิลชิล จนแขกบางคนทนแทบไม่ไหว เดินมาถามถึงเวทีว่า “นี่จะเล่นแต่เพลงแบบนี้ใช่ไหม”
ยิ่งใกล้เวลาเค้าท์ดาวน์ เขาก็ยิ่งหงุดหงิดในหัวใจ
เพราะต้องผิดหวังต้อนรับปีใหม่ที่กำลังย่างเข้ามา
เมื่อนักดนตรีเลิกเล่นแล้วปล่อยให้พวกเขาตกอยู่ท่ามกลางความเงียบในบรรยากาศโอบล้อมไปด้วยหุบเขา
และเสียงสวดมนต์ผสมดังแว่วมาจากวัดใกล้ๆ รีสอร์ต
เป็นนาทีต้อนรับปีใหม่อันสะท้อนความจริงของชีวิต
ว่าคนเรานั้น คิดอะไรมักไม่สมความปรารถนาหรอก
แต่ในความไม่สมปรารถนานั้น ถ้าหากเราพยายามเพ่งมองมันอย่างทำความเข้าใจ
เราจะพบว่า โลกไม่ได้มีไว้ให้เราสมปรารถนา
โลกดำเนินเดินทางไปตามกฏธรรมชาติ
มีความไม่แน่นอน เป็นสัจธรรม
มีความผันแปรเป็น สิ่งสำคัญ
เราควรเรียนรู้และตระหนักในสัจธรรมเหล่านั้นเสียแต่เนิ่น
อย่าไปหลงเพลินกับคำอวยพร ที่ว่า ‘คิดสิ่งใดขอให้สมความปรารถนา’
เพราะมันเป็นสิ่งเป็นไปได้ยาก
และหากผู้คนคิดสิ่งใดสมปรารถนา โลกก็คงจะอยู่ไม่ได้ ต้องแตกสลายหายไปในไม่ช้า
เพราะแต่ละความปรารถนาของมนุษย์นั้น เต็มไปด้วยกิเลส ความโลภ ความหลง
และคงไม่สามารถตอบสนองความปรารถนาของมนุษย์นานาความต้องการได้
ปีใหม่ปีนี้
เราจึงควรจะเรียนรู้เสียก่อนเลยว่า
คิดสิ่งใด แม้ไม่สมปรารถนา ก็จงพินิจให้เห็นว่า
โลกดำเนินไปอย่างที่มันเป็นนั่นแหละ
ส่วนชีวิต อันเกาะเกี่ยวเลี้ยวลดไปตามความไม่สมปรารถนาทั้งหลายแหล่ที่จะตามมานั้นทำอย่างไรหนาจึงจะพอเหมาะพอดี พอไปกันได้
คิดได้แล้ว เราไปออกกำลังกาย ว่ายน้ำให้สดชื่นดีกว่า
แค่จุ่มเท้าก็ต้องชักขึ้น เพราะน้ำมันเย็นเกินกว่าจะว่าย
กลับมาอาบน้ำอุ่นทาแป้งให้สบาย น้ำไม่อุ่นนักก็ต้องทนอาบให้ได้
อ้าว ..แป้งอยู่ไหนหว่า
ลืมเอาแป้งมา เฮ้อ….
