นักแต่งเพลงที่มีชื่อเสียงชาวอังกฤษ วิลเลียม วอลตัน ขอหญิงสาวชาวอาร์เจนตินาคนหนึ่งแต่งงานในวันแรกที่ทั้งสองพบกัน
เธอชื่อ ซูซานนา เกิดในปี 1926 บิดาเป็นทนายความ บังคับให้ลูกทุกคนเรียนภาษาอังกฤษ เพราะเห็นความสำคัญของภาษานี้ เธอเรียนในโรงเรียนที่สอนโดยแม่ชี จบด้านบัญชีและภาษาอังกฤษ
มันคือ 1948 สามปีหลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติ ซูซานนาอายุยี่สิบสอง ทำงานที่สำนักงาน บริติช เคาน์ซิล กรุงบัวโนส ไอเรส วันหนึ่งนักแต่งเพลงชาวอังกฤษชื่อ วิลเลียม วอลตัน เดินทางไปอาร์เจนตินาเพื่อร่วมการประชุมนานาชาติ วิลเลียมตกหลุมรักเธอทันที และขอเธอแต่งงานในวันแรกที่เจอกัน
เธอคิดว่าเขาบ้า แต่ตลอดสองสัปดาห์นั้น เขาขอเธอแต่งงานทุกวัน
เขาไม่ใช่คนบ้า เขาเป็นนักดนตรีสี่สิบห้า กำลังรุ่งในวิชาชีพและตกหลุมรัก
ผ่านไปสองอาทิตย์โดยจีบเธอไม่สำเร็จ เขาก็หยุด เธอถามเขา “วันนี้มีอะไรไม่ปกติหรือ?”
เขาตอบ “ปกติดีนี่ ท้องฟ้าสวย อาทิตย์ส่องสว่าง”
เธอบอกว่า “แต่วันนี้คุณไม่ได้ขอฉันแต่งงาน”
“ผมเลิกถามแล้วละ ผมจะกลับอังกฤษ แล้วแต่งงานกับผู้หญิงคนแรกที่ผมเจอ”
“ทำไมวันนี้คุณไม่ลองขอแต่งงานอีกที?”
เขาขอเธอแต่งงาน และเธอก็ตกลง
พ่อแม่เธอต่อต้าน เพราะเขามีอายุมากกว่าเธอถึงยี่สิบสามปี
ทั้งสองหมั้นกัน แล้วแต่งงานกันในเดือนต่อมา
……………
หลังแต่งงานทั้งสองย้ายไปอยู่ที่อิตาลี ที่เกาะอิเซีย ในอิตาลี วิลเลียมใช้เวลาหกปีต่อมาแต่งเพลงสำหรับโอเปราเรื่อง Troilus and Cresida เมื่อทำงานจบ เธอก็พร้อมกลับไปอังกฤษกับเขา แต่เขาอยากอยู่ต่อไปในอิตาลี
เขาเอาใจเธอโดยซื้อที่ดินผืนหนึ่งให้ภรรยา ที่ดินในหุบเขาที่เป็นธารลาวาภูเขาไฟในเกาะอิเซีย อ่าวเนเปิลส์ ภูมิสถาปนิกคนหนึ่งช่วยออกแบบสวน
ผังสวนเป็นแค่แบบที่เธอต้องลงมือสานให้เป็นรูปร่างจริง เธอต้องลงมือทำเองทั้งที่ไม่มีความรู้เรื่องจัดสวนและต้นไม้มาก่อน
เธอตั้งชื่อสวนว่า La Mortella ตามชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง
ปีแล้วปีเล่าปีเล่าผ่านไป La Mortella เริ่มก่อรูปร่าง แปลงโฉมจากธารหินลาวาเป็นสวนเขียวขจี
มันเป็นสวนที่ออกแบบให้ผูกพันกับดนตรี เริ่มสร้าง 1956 สร้างทีละนิด ปลูกไม้พันธุ์หายากของเมดิเตอเรเนียน และจากทั่วโลก แม้แต่บัวยักษ์พันธุ์ Victoria Amazonica จากป่าอะเมซอน ภายในสวนยังมีน้ำพุและลานแสดงดนตรี มีบันไดขึ้นไปยัง ‘สวนบน’ ที่มองเห็นวิวภูเขาอีโปมีโอและหาดทรายฟอริโน
มันเป็นสวนแห่งความรัก อบอวลด้วยเสียงดนตรี เพื่อที่เขาสามารถใช้เป็นแรงบันดาลใจในการแต่งเพลง
……………
วิลเลียมตายในปี 1983 เถ้าของเขาถูกฝังในสวนสูง จุดนี้มองเห็นทิวทัศน์สวนจากที่สูง
หลังจากสามีตาย เธอยังปรับปรุงแต่งสวนต่อไป เป็นที่ระลึกถึงเขา เป็นอนุสรณ์ที่มีชีวิตสีเขียว
ทุกครั้งที่เดินในสวน เธอรู้สึกว่าเขายังอยู่ที่นั่น เป็นส่วนหนึ่งของก้อนหิน ต้นไม้ สายน้ำ สายลม แสงแดด
บ่อยครั้งเธอเปิด La Mortella เพื่อแสดงดนตรี เพื่อที่เขาจะได้ยินเสียงดนตรี แม้ไม่อยู่แล้ว บางครั้งเล่นดนตรีที่เขาแต่ง
มันคือสวนแห่งความรัก
ชีวิตคือชีวิต ความแตกต่างอยู่ที่คนบางคนใส่ความงามเข้าไป
สวนสวยแห่งชีวิตอยู่ภายในใจของเรา แสงอาทิตย์แห่งหัวใจที่อบอุ่น สายลมแห่งความอ่อนโยน สายน้ำแห่งความกรุณา และดนตรีที่หล่อเลี้ยงวิญญาณ
เราก็สามารถเลือกใช้ชีวิตที่มี ‘สวน’ และ ‘ดนตรี’ ได้ เพียงเปิดหัวใจ พรวนดินแห่งชีวิต และโรยเมล็ดพันธุ์แห่งความรักลงไป
……………
