หลายคนคงจะรู้จักหาดใหญ่ แต่อาจจะลืมกันไปว่าหาดใหญ่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของจังหวัดสงขลา จังหวัดทางภาคใต้ที่ขนาบด้วยอ่าวไทยและอันดามัน อีกทั้งมีทะเลสาบอยู่ด้วย ซึ่งจริงๆ แล้วนอกจากหาดใหญ่ ในตัวเมืองสงขลาเอง โดยเฉพาะบริเวณย่านเมืองเก่า จะเห็นว่าใน 4-5 ปีที่ผ่านมามีการผลักดันและพัฒนาเมืองให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเพื่อดึงดูดคนให้มารู้จักมากขึ้น
ซึ่งส่วนหนึ่งเกิดจากความร่วมมือของคนในชุมชนและนักวิจัยที่พยายามเปลี่ยนแปลงพื้นที่ที่เคยเงียบเหงา ร้างผู้คนให้คึกคักไปด้วยนักท่องเที่ยว และส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชนให้ชาวบ้านมีรายได้ผ่านการขายของท้องถิ่น โดยหลักๆ มักเป็นร้านอาหารพื้นถิ่น
นอกจากนี้ยังมีการปรับปรุงภูมิทัศน์ทางด้านสถาปัตย์ ซึ่งมีการทำวิจัยกันอย่างจริงจังเพื่อให้ถอดแบบสถาปัตย์ดั้งเดิมที่เต็มไปด้วยภูมิปัญญาท้องถื่น อย่าง อิฐสงขลาที่มีลวดลายเฉพาะ หรือสีครามที่ใช้จากต้นครามที่หาได้เฉพาะในสงขลา ซึ่งเป็นโปรเจกต์ใหญ่ของอาศรมศิลป์ร่วมกับสงขลาเฮอริเทจ บริษัทเอกชนที่เข้ามาคุยกับชุมชนเพื่อให้ความรู้ความเข้าใจกับคนในท้องถิ่นสำหรับการปรับปรุงภูมิทัศน์ในย่านเมืองเก่า
เสน่ห์ของสงขลาจึงอยู่ที่สถาปัตยกรรมที่ยังคงไว้ตั้งแต่อดีต ด้วยความเป็นเมืองท่าเก่ากว่า 400 ปี จึงเป็นหนึ่งพื้นที่ที่เต็มไปด้วยพหุวัฒนธรรม คือ มุสลิม-ไทย-จีน และทำให้สถาปัตย์เองปะปนกันไปเช่นกัน ซึ่งทั้งหมดนี้ก็จะช่วยผลักดันให้สงขลาสามารถเข้าเป็นส่วนหนึ่งของมรดกโลกได้เช่นเดียวกับปีนัง หรือมะละกา เมืองท่าในแถบเพื่อนบ้านนั่นเอง
ถึงอย่างนั้นในความเก่าก็มีความใหม่ กลายเป็นวัฒนธรรมที่ดูมีชีวิตมากขึ้นผ่านภาพ mural art ตามจุดต่างๆ ที่แสดงออกถึงวัฒนธรรมอันหลากหลายก็มีให้เห็นทั่วเมืองด้วยเช่นกัน ซึ่งเป็นอีกสิ่งที่ช่วยสะท้อนวัฒนธรรมอันหลากหลายของสงขลาได้ดี
และที่ย่านเมืองเก่านี้ยังมีอาหารท้องถิ่นอยู่ตลอดถนน ไม่ว่าจะเป็น ‘ข้าวสตู’ ซึ่งผสมผสานวัฒนธรรมของอังกฤษ, อินโดนีเซีย, จีน และไทย ‘เต้าคั่ว’ ที่มีต้นกำเนิดจากมาเลเซียและสิงคโปร์ หรือ ‘ขนมไข่เตาถ่าน’ ที่เป็นอีกสิ่งที่ขึ้นชื่อว่าถ้ามาแล้วต้องไม่พลาด
ด้วยความครบครันทั้งความสวยงามของสถาปัตย์ วัฒนธรรมผ่านอาหาร และธรรมชาติอย่างวิวทะเลสาบสงขลา ทำให้สงขลาเองสามารถสร้างเมืองให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวได้อย่างง่ายดาย
อีกทั้งชุมชนบางส่วนก็พร้อมให้ความร่วมมือไม่ว่าจะเป็นกาารปรับปรุงบ้านของตนเองให้เป็นไปตามแบบที่ทางสงขลา เฮอริเทจ ต้องการให้อนุรักษ์ หรือบ้านบางหลังก็เปลี่ยนเป็นพิพิธภัณฑ์ที่เตรียมเปิดให้คนเข้าชมวิถีชีวิตเก่าๆ ซึ่งเป็นมรดกจากบรรพบุรุษ ซึ่งการให้ชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมนี้อาจจะช่วยทำให้เมืองมีชีวิตชีวามากขึ้น ไม่เเป็นเพียงสถานที่ท่องเที่ยวที่ฉาบฉวยเกินไป
ปัญหาเพียงไม่กี่อย่างที่ยังทำให้เป็นอุปสรรคของนักท่องเที่ยวคือความสะดวกในการสัญจร ด้วยความเป็นย่านเล็กๆ มีตรอกซอกซอยมาก การพยายามผลักดันให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว แต่ยังไม่มีการอำนวยความสะดวกในการให้นักท่องเที่ยวมีความปลอดภัยในการเดินเล่นภายในเมืองก็ทำให้ปัญหาเหล่านี้เป็นปัญหาใหญ่ๆ ในการทำให้คนสนใจจะมาเยือน
เพราะนักท่องเที่ยวต้องเดินบนถนนบ้างเนื่องจากไม่มีฟุตปาธ หรือจอดเต็มสองข้างทางที่เป็นซอยแคบๆ จนกลายเป็นปัญหารถติดในถนนเส้นหลักที่จะได้เดินเที่ยวกันอย่างสบายใจ สิ่งเหล่านี้คือโจทย์ใหญ่ที่ทางสงขลาต้องหาทางแก้ไขต่อไป
