คอลัมน์สามัญสำนึก โดย อิศรินทร์ หนูเมือง
ความสิ้นหวังหลังวิกฤตโควิด-19 แผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูของแผ่นดิน
ทั้งการบริหารจัดการที่อลหม่าน-สับสนของรัฐบาล
ทั้งความประมาท-ไร้ความรับผิดชอบต่อส่วนรวมของผู้ป่วยที่กลายเป็นผู้แพร่เชื้อโดยไม่รู้ตัว
ทั่วทั้งสังคมตกอยู่ในภาวะเกือบ chaos-คุมไม่อยู่
ผู้นำสูงสุดของประเทศถึงกับสารภาพ “ใจผมก็แย่ลงทุกวัน”
แต่แล้วก็มี “พระมาโปรด” เมื่อสมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ประทานพระคติธรรมเป็นกำลังใจในสถานการณ์แพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ความว่า
“ไม่มีชีวิตใดประสบแต่ความเกษมสุข ปราศจากทุกข์ภัยไปได้ตลอด เมื่อเกิดมาแล้วจึงจำเป็นต้องขวนขวายสั่งสม “สติ” และ “ปัญญา” สำหรับเป็นอุปกรณ์บำบัดความทุกข์อยู่ทุกเมื่อ เพื่อให้สมกับที่ดำรงอัตภาพแห่งมนุษย์ผู้มีศักยภาพต่อการพัฒนา
ท่ามกลางสถานการณ์โรคระบาด ซึ่งก่อให้เกิดความหวาดหวั่นครั่นคร้ามกันทั่วหน้า ทุกคนมีหน้าที่แสวงหาหนทางเพิ่มพูน “สติ” และ “ปัญญา” พร้อมทั้งแบ่งปันหยิบยื่นให้แก่เพื่อนร่วมสังคม อย่าปล่อยให้ความกลัวภัยและความหดหู่ท้อถอย คุกคามเข้าบั่นทอนความเข้มแข็งของจิตใจในอันที่จะอดทน พากเพียร เสียสละ และสามัคคี
มีธรรมภาษิตบทหนึ่งในพระพุทธศาสนา พึงน้อมนำมาเตือนใจในยามนี้ ว่า “เมื่อถึงยามคับขันประชาชนต้องการผู้กล้าหาญ, เมื่อถึงคราวปรึกษางาน ต้องการผู้ที่ไม่พูดพล่าม, ยามมีข้าวน้ำ ต้องการผู้เป็นที่รัก, ยามเกิดปัญหา ต้องการบัณฑิต”
ขอทุกท่านจงเป็น “ผู้กล้าหาญ” ที่จะละความดื้อด้านเห็นแก่ตัว ความเคยตัว และความไม่ระมัดระวังตัว ขอจงเป็น “ผู้ที่ไม่พูดพล่าม” โดยปราศจากสาระ ก่อความร้าวฉาน ชิงชัง ในยามที่สังคมต้องการสาระ คำปรึกษาหารือ และกำลังใจ แต่จงประพฤติตนเป็น “บัณฑิต” ผู้รู้รักษากายใจของตัวให้ปลอดจากโรคกายโรคใจ เป็นผู้ฉลาดศึกษา ค้นคว้า วางแผน ชี้แนะ และลงมือทำ
ทั้งนี้ ถ้าแต่ละคนแม้เพียงตั้งจิตไว้ในธรรมฝ่ายสุจริต ไม่ถลำลงสู่ความคิดชั่ว อันนำไปสู่การพูดชั่วและทำชั่วซ้ำเติม ก็นับว่าได้ช่วยบรรเทาปัญหาของโลกแล้ว และยิ่งหากท่านมีดวงจิตผ่องแผ้วด้วยเมตตาการุณยธรรม นำความปรารถนาดีเผื่อแผ่ไปสู่ทุกชีวิตอย่างเสมอหน้า ความทุกข์ยากที่เราทั้งหลายต่างเผชิญ ย่อมจะคลี่คลายได้ในไม่ช้า…
ทรงติดตามสถานการณ์การแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ซึ่งทวีความรุนแรงขึ้นอย่างกว้างขวาง ส่งผลกระทบต่อสุขภาพอนามัย การประกอบอาชีพ ชีวิตประจำวัน และฐานะทางเศรษฐกิจ เกิดความยากลำบากในหมู่ประชาชนผู้มีรายได้น้อย
ทรงประทานคำแนะนำ…
1.ประทานดำริให้วัดจัดตั้งโรงทานช่วยเหลือผู้ประสบความยากลำบากในสถานการณ์โรคระบาด
2.ทรงพระดำริ ว่า วัดเป็นศูนย์กลางของชุมชนคู่กับสังคมไทยมานับแต่โบราณตราบจนปัจจุบัน วัดไม่เพียงแต่เป็นที่พำนักของพระภิกษุสามเณร แต่ยังเป็นสถานสาธารณสงเคราะห์ของชุมชนด้วย
3.สมควรที่จะให้วัดที่มีศักยภาพเพียงพอที่จะอนุเคราะห์ประชาชนผู้ประสบความยากลำบาก ดำเนินภารกิจตามบทบาทหน้าที่ที่ดำรงอยู่นับแต่อดีตกาล
4.ทรงมีพระบัญชาโปรดให้พิจารณาสั่งการสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ให้ประสานกับวัดทั่วราชอาณาจักรซึ่งมีศักยภาพเพียงพอ จัดตั้งโรงทานช่วยเหลือผู้ประสบความยากลำบาก
5.มิใช่การบังคับ แต่เป็นการกำหนดแนวทางประสานความร่วมมือ โดยให้คำนึงถึงความพร้อมของแต่ละวัด ประกอบกับการสนับสนุนจากภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคประชาสังคมในชุมชนนั้น ๆ เป็นสำคัญ
6.แนวปฏิบัติของโรงทานในวัด “ต้องเป็นไปตามหลักสุขอนามัย โดยไม่มีการจัดพิธีการ-พิธีกรรม”
ยามวิกฤต-โกลาหล คนไร้ความหวัง คนไทยทั้งมวล น้อมกราบ รับพระบัญชามรรคาแห่งสวรรค์ พร้อมกันปฏิบัติบูชา
