สิ้นคำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญให้ยุบพรรคอนาคตใหม่ ผ่านไปไม่ถึง 2 ชั่วโมง ช่อ - พรรณิการ์ วาณิช ได้ประกาศระดมสมาชิกพรรคอนาคตใหม่ และแนวร่วม ให้เดินทางมารวมตัวกันที่ตึกไทยซัมมิท ถ.เพชรบุรีตัดใหม่ กรุงเทพฯ เวลา 18.00 น. เพื่อฟังคำแถลงของ ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เกี่ยวกับอนาคตของพลพรรคสีส้ม
ไม่ผิดคาด ปิยบุตร แสงกนกกุล แถลงไม่ยอมรับผลการตัดสินของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ และยืนยันฝ่ายอำนาจเก่าจะใช้ นิติสงคราม ทำลายฝ่ายประชาธิปไตยต่อไปอีกไม่ได้แล้ว
แล้ว 2 สหาย “เอก-ป๊อก” ก็เลือกตั้งจะตั้ง “คณะอนาคตใหม่” เดินสายทำงานการเมืองนอกสภา เพื่อเปลี่ยนประเทศไทย
สงครามจุดยืน
ย้อนไปอ่านแถลงการณ์ของ “ปิยบุตร แสงกนกกุล” เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 2562 ตอนหนึ่งอาจาย์ป๊อกเขียนว่า “สภาวการณ์เช่นนี้ คล้ายคลึงกับที่ อันโตนิโอ กรัมชี บอกไว้ว่า เมื่อสิ่งเก่ากำลังจะตายแต่ยังไม่ตาย ในขณะที่สิ่งใหม่จะเกิด ก็ยังเกิดไม่ได้ วิกฤติการณ์ย่อมปรากฏขึ้น..”
สมัยที่ "เอก" ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ สุมหัวคิดกับเพื่อนร่วมอุดมการณ์กลุ่มหนึ่ง ก็มีความเชื่อที่ว่า "สิ่งเก่ากำลังจะตาย แต่ยังไม่ตาย.." พวกเขาจึงก่อการตั้งพรรคการเมือง เป็นเรือธง
"อันโตนิโอ กรัมชี่" เป็นนักทฤษฎีปีกซ้ายของอิตาลี ที่มีกรอบคิดต่างมาจากมาร์กซ-เลนิน เมื่อ 30 กว่าปีที่แล้ว แนวคิดกรัมชี่ได้รับความสนใจจากกลุ่มซ้ายไทย ที่แตกพ่ายมาจากเขตป่าเขา
อย่างไรก็ตาม ซ้ายอกหัก กลับติดหล่ม “ความคิดเหมาเจ๋อตง” จึงมองไม่ทะลุถึงใจกลางความคิดกรัมชี่ เลยหลงทิศหลงทางไปสร้าง “โรงเรียนการเมือง นปช.”
อาจารย์ป๊อกศึกษาความคิดกรัมชี่อย่างทะลุปรุโปร่ง จึงเปิดปฏิบัติการทางการเมือง เพื่อครองความคิดจิตใจของผู้คน กรัมชีเรียกปฏิบัติการทางการเมืองนี้ว่า “การทำสงครามจุดยืน” พรรคอนาคตใหม่
นี่คือ ขั้นตอน “สงครามทางจุดยืน” เพื่อปักธงความคิดในสังคมไทย
สิ่งเก่ากำลังจะตาย
แกนนำส้มหวาน มักพูดกันภายในกลุ่มพวกเขาเสมอๆว่า หากนำความคิดแบบ “กรัมชี่” มาอธิบายสถานการณ์การเมืองไทยในขณะนี้ คือ สภาวการณ์ที่คนรุ่นเก่าหรือคนที่มีความคิดเก่าๆ พยายามย้อนยุคกลับไปสู่อดีต ด้วยการรัฐประหารและกำหนดกติการัฐธรรมนูญที่เอื้อต่อ “พรรคข้าราชการ” ที่มีทหารเป็นแกนนำ
การต่อสู้ระหว่าง “คนรุ่นเก่า” กับ “คนรุ่นใหม่” มิได้เกิดขึ้นแค่วันสองวันนี้ หากแต่ คนสองกลุ่มผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะมาโดยตลอด
เริ่มตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงการปกครอง 2475, รัฐประหาร 2490, รัฐประหาร 2500 และ 2501, เหตุการณ์ 14 ตุลา 2516, เหตุการณ์ 6 ตุลา 2519, พฤษภา 2535 , รัฐประหาร 2534-2549-2557 จวบจนปัจจุบันก็ยังต่อสู้กันอยู่
แม้ช่วงปี 2557-2563 จะไม่ปรากฏให้เห็นในรูปแบบการเมืองบนท้องถนน แต่การต่อสู้ทางความคิดยังมีอยู่ตลอดเวลา
จากนี้ไป "ธนาธร-ปิยบุตร" จึงประกาศเดิน “2 ขา” อันมีเนื้อหาแตกต่างจากยุทธศาสตร์ “2 ขา” ของ เหวง-ธิดา และพรรคพล นปช.
ทฤษฎีซ้ายใหม่
เวทีรวมพลคนอกหักที่หน้าตึกไทยซัมมิทของตระกูล “จึงรุ่งเรืองกิจ” เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา “ธนาธร” ขึ้นปราศรัยเป็นคนสุดท้าย โดยตอกย้ำว่า “เราต้องไม่แบ่งแยกเหลืองแดง ล้าสมัยแล้วที่คนไทยจะแบ่งข้างทะเลาะกันเอง ถ้าเป็นเช่นนี้เราจะไม่ชนะพวกเขา วันนี้ความขัดแย้งในสังคมไทย มีแค่พวกเราประชาชนกับอภิสิทธิ์ชนเท่านั้น”
การกำหนดคู่ความขัดแย้ง ประชาชนกับอภิสิทธิ์ชนนั้น มาจากทฤษฎีซ้ายใหม่ของ “ลาคลาว” และ “มูฟ” ซึ่งความขัดแย้งในที่นี้ไม่ได้แบ่งครึ่งตามแนวดิ่ง แยกซ้าย-ขวาแบบเดิม แต่แบ่งแบบตัดขวางตามแนวนอน
การแบ่งตามแนวตัดขวางก็เหมือนที่ธนาธรบอก “ประชาชน“ คนส่วนใหญ่ กับ ”อภิสิทธิ์ชน” คนส่วนน้อย ต่างจาก “เหวง-ธิดา” ที่ยังกำหนดคู่ความขัดแย้งตามทฤษฎีชนชั้นแบบซ้ายเก่า
“ปิยบุตร” เคยให้สัมภาษณ์ยาวๆ เกี่ยวกับแนวคิด “มูฟ” ที่บอกว่า แนวทางประชานิยมแบบซ้าย (Left Populist) ต่างจากประชานิยมแบบขวา (Right Populist) คือ ผู้นำของประชานิยมแบบซ้ายไม่ปลุกระดมเรื่องชาตินิยม
แต่มีภารกิจสำคัญในการหลอมรวมผู้คนทั้งหมด ที่ได้รับผลกระทบจากระบบเศรษฐกิจเสรีนิยมใหม่ ไม่ว่าคุณจะเป็นแรงงานอพยพ ข้าราชการ นักศึกษา หรือ LGBT ก็ตาม
ความท้าทายในแนวทางซ้ายใหม่คือ จะหลอมรวมคนทุกกลุ่มทุกประเภท จะนำไปต่อสู้กับชนชั้นนำได้อย่างไร
