คุณเป็นหนึ่งในผู้บริโภคที่กินอาการแช่แข็ง หรือสั่งบริการGRAB foodมาส่งที่บ้านหรือไม่คะ?นานแค่ไหนแล้วที่คุณไม่ได้ทำกับข้าวเอง หรือไม่ได้รับประทานกับข้าวฝีมือของคนที่คุณรัก?
คุณเคยลองสังเกตตัวเองมั้ยที่บางครั้งคุณยอมที่จะละทิ้งความพิถีพิถัน ยอมกินอาหารที่อร่อยน้อยลง เพราะกว่าdeliveryจะส่งมาถึง อาหารอาจจะเย็นชืดลง หรือน้ำแข็งละลายเพื่อความสะดวก รวดเร็ว หรือแทนที่จะเทอาหารใส่จาน จัดวางอาหารให้สวยงามบนโต๊ะ กลับกลายเป็นว่าคุณก็กินจากกล่องแบบง่ายๆ จะได้ไม่ต้องล้าง
ถ้าคุณเจอกับประสบการณ์ดังกล่าว คุณเป็นหนึ่งในผู้บริโภคที่อาจจะเข้าข่ายเป็นโรคฉาบฉวย ซึ่งกำลังกระจายตัวและแพร่พันธุ์ไปพร้อมกับความทันสมัยของโลกใบนี้ ความฉาบฉวยตรงข้ามกับความพิถีพิถันโดยสิ้นเชิง และทำให้คนเรามีจิตใจที่หยาบกระด้างขึ้นเรื่อยๆสมัยนี้ เราไม่มานั่งเพลิดเพลินกับการทำงานฝีมือ ซึ่งเป็นการทำสมาธิจดจ่ออยู่กับงาน ทำให้จิตใจมีความสุข และไม่มีเวลาไปขุ่นหมองยุ่งเรื่องชาวบ้าน
เราแทบจะไม่ได้ใช้เวลาอย่างมีความสุขทำกับข้าวให้คนที่เรารักกิน เพราะทุกอย่างง่ายไปหมดเพียงแค่คลิ๊กจึงไม่จำเป็นต้องใส่ความพยายามใดๆ อีกต่อไป เช่น การเรียนภาษา เพราะเดี๋ยวนี้มีเครื่องแปลภาษาแบบเรียลไทม์ เราไม่ต้องเรียนขับรถ เพราะอีกหน่อยรถยนต์อัตโนมัติขับได้เองไม่ต้องมีคนขับ ทำให้เด็กรุ่นใหม่ไม่ต้องมีความมุ่งมั่น อดทนเพื่อให้ได้มา สามารถใช้ชีวิตฉาบฉวยได้สบายๆ
ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างสะดวกขึ้น มนุษย์ก็มีกิจกรรมที่เคยต้องทำน้อยลง และมีเวลามากขึ้น แต่เรากลับใช้เวลาที่เหลือเหล่านี้ไปอย่างฉาบฉวย ไม่สามารถทำอะไรออกมาเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะรู้สึก "เสียเวลา" หาซื้อง่ายกว่า เร็วกว่า แต่เรากลับไม่รู้สึกเสียเวลาที่หมดไปบนโลกsocial
เวลาของเราถูกยึดครองโดย "สกรีน" ไม่ว่าจะเป็นสกรีนมือถือ แท็บเล็ต คอมพิวเตอร์ ไม่เว้นแม้แต่เวลาเดียวที่เราจะห่างจากมือถือ คือ ช่วงขับรถเพราะไม่ว่าApple's CarPlay, Amazon's Echo Auto, Tencent IoV (Internet of Vehicle)กำลังพัฒนาเทคโนโลยีที่ทำให้เราสามารถช้อป หรือทำกิจกรรมออนไลน์ได้สารพัด บนสกรีนหน้าจอรถยนต์!
เมื่อชีวิตผู้บริโภคหลุดจากสกรีนไม่ได้ ก็ย่อมหนีไม่พ้นที่จะใช้ชีวิตที่ถูกกำหนดโดยผู้ที่ออกแบบให้เรามีพฤติกรรมติดสกรีนเช่นนี้ และแน่นอนว่าความฉาบฉวยไม่มากับศิลปะใดๆ เลยทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นศิลปะทางสายตา งานฝีมือ หรือทางความคิด ทำให้ผู้บริโภคยุคใหม่เสี่ยงต่อการขาดความคิดที่ลุ่มลึก ขาดศิลปะในการใช้ชีวิต และเสี่ยงต่อการเป็นโลกซึมเศร้ามากขึ้นเพราะเราแทบไม่ได้ใช้เวลาพัฒนาทักษะใดๆ ให้นำพาชีวิตไปในทิศทางที่ดีขึ้น นอกเสียจากการใช้เวลาไปกับเรื่องบนโลกโซเชียลที่ดูเหมือนจะไม่ได้พัฒนาจิตใจเราให้สูงขึ้นได้เลย
แต่ถ้าอยากหลุดจากโรคฉาบฉวย ทำได้ง่ายมากค่ะ วางสกรีนลง และออกไปทำกิจกรรมกับคนที่คุณรักมากขึ้นนะคะ
