เมื่อวานเราพึ่งได้ข่าวการสูญเสียของคุณลุงข้างบ้าน เราจะจดจำได้เสมอว่าตอนเป็นเด็ก เรามักไปแอบวิ่งเล่นหน้าบ้านของคุณลุงบ้านข้าง ๆ บ่อยครั้ง เพราะลูกของลุงนั้นเป็นรุ่นพี่ที่อายุไม่ห่างจากเรามากนัก มันเป็นช่วงเวลาที่เราได้ยิ้มได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องกังวลเรื่องงาน ไม่ต้องคอยเสียน้ำตาให้กับวันแย่ ๆ ที่เราทำได้แค่อดทน เจ็บสุดก็คงตอนโดนไม้เรียวของคุณครูตีตอนเราไม่ส่งการบ้าน ช่วงเวลาที่ทุกคนเคยผ่านเรื่องสนุก ถึงตอนนี้มันจะกลายเป็นแค่เรื่องธรรมดาที่เราจะมองข้ามไปเสมอ แต่ตอนที่เรายังวิ่งได้ไม่เร็วนั้น มันเป็นเรื่องวิเศษที่เราตั้งตารอให้เลิกเรียนเร็ว ๆ เพื่อจะได้ใช้เวลากับเพื่อนข้างบ้านที่จะได้เล่นด้วยกัน ได้ยิ้ม หัวเราะ และมีความสุขในเย็นนั้นอีกครั้ง
พอเราโตขึ้นเรากลับพบว่าเวลาได้ทำให้ช่วงเวลาเหล่านั้นมันเหลือน้อยเต็มที เรามีหน้าที่อันหนักอึ้ง ต้องเข้าเข้าไปเรียนโรงเรียนในตัวเมืองทำให้ไม่ค่อยมีเวลาได้เล่นกันอีกครั้ง และเวลาก็ผ่านเลยไปถึงช่วงมหาลัยเราแทบไม่ได้กลับบ้านเลย เพราะเราเรียนมหาลัยในกรุงเทพแต่บ้านเรานั้นอยู่ต่างจังหวัด มันมีเรื่องราวมากมายที่ผ่านเข้ามาให้เราได้เจ็บปวด ร้องไห้ และต้องอดทนให้มากกว่าตอนที่เรายังเป็นเด็ก มันไม่ได้สนุกเหมือนกับตอนเย็นของวันธรรมดาที่เราตั้งตารอคอยเลย เราพบว่ามันมีโลกใบใหญ่รอเราอยู่ในทุกวันที่เราได้เติบโตอีกก้าว
“เวลาของการเป็นเด็กน้อยที่เต็มไปด้วยความสุข มันยังคงอยู่ในตัวของเราทุกคน”
การยอมรับเป็นสิ่งสามัญที่มันง่ายแต่ก็ยากที่จะเข้าใจ ทุกครั้งที่เราเจอความเจ็บปวดของการเติบโต ครั้งแรกเราก็ร้องไห้กันทั้งนั้น แต่พอเราเจอเข้าบ่อยครั้งเราจะชินและพบว่าการเติบโตมันคือบทเรียนที่มาพร้อมกับความเจ็บปวด การสูญเสีย การที่ไม่สมหวังในหลายเรื่อง และบางทีความหวังมันก็ไม่ได้ไปถึงที่เราตั้งไว้ แต่ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละ มันไม่เคยมอบความสุขให้เราทุกวัน แต่มันมอบบทเรียนที่เราต้องแลกมาด้วยความรู้สึกมากมายกว่าจะได้เรียนรู้
เราต่างเดินทางบทโลกที่หมุนไปทุกวัน เวลาผ่านไปโดยไม่เคยย้อนกลับ อะไรที่มันผ่านมาแล้วมันก็จะผ่านไปได้เสมอ แต่ระหว่างนั้นเราจะต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันหรือยอมรับมันให้ได้ เชื่อเถอะว่าชีวิตมันไม่ได้โหดร้าย แต่มุมมองเราต่างหากที่ทำให้มันดูแย่ แค่เปลี่ยนมุมมองชีวิตมันก็จะมีความสุขขึ้น ไม่ว่าวันนี้จะเจอปัญหา คนอื่นไม่รัก หรือความคาดหวังมันใหญ่เกินที่จะไปถึง แต่เดี๋ยววันนี้ก็หมดวันแล้ว พรุ่งนี้เราจะผ่านเรื่องพวกนี้ไปได้เสมอ
ความคาดหวังมากพร้อมกับความเจ็บปวด แต่พอเราเจ็บปวดเราจะรู้ว่าควรหวังแค่ไหนถึงมีความสุข
ติดตามบทความของ เพจเสียงที่ไม่ได้ยิน บน LINE TODAY ทุกวันพฤหัสบดี
ความเห็น (0)