"ชัด อุบลจินดา" ชาวประมง จ.กระบี่ ผู้ลงไปช่วย ให้ผัวเมียชาวนอร์เวย์ ถูกโคลนดูด "เหยียบหลัง" จนเป็นที่กล่าวขวัญ ได้รับรางวัลมากมาย ปัจจุบันป่วย "ปวดหลังเรื้อรัง" จากการถูกฝรั่งร่างยักษ์เหยียบในครั้งนั้น..
จากเหตุการณ์หนุ่มชาวประมง จ.กระบี่ ที่เคยเป็นฮีโร่ สร้างชื่อเสียงให้กับ จ.กระบี่ และประเทศไทย จนโด่งดังไปทั่วโลก เมื่อวันที่ 16 ธ.ค.58 ขณะที่ นายอาริลด์ ฮาเกน (Mr.Arild Hagen) และ นางกูว ยาเซียง (Mrs.Guo Yaxiang) 2 นักท่องเที่ยวสามีภรรยาชาวนอร์เวย์ ลงไปถ่ายภาพสัตว์ที่ป่าชายเลน บริเวณริมเขื่อนปากแม่น้ำ หน้าเมืองกระบี่ ก่อนถูกโคลนดูดติดอยู่ในโคลนตม จนนายชัด อุบลจินดา ชาวประมงวัย 40 ปี ผ่านมาเห็นเหตุการณ์ จึงเข้าไปช่วยทั้งคู่ขึ้นมาจากโคลนดูด โดยใช้ตัวเองนอนบนพื้นโคลนแล้วให้นายอาริลด์ เหยียบบนหลังขึ้นมาจากโคลนสำเร็จ ก่อนที่เจ้าตัวจะได้รับการยกย่อง และรับรางวัลมากมาย รวมทั้งต่างชาติชื่นชม
หลังเหตุการณ์ดังกล่าวผ่านไป 3 ปี ล่าสุดผู้สื่อข่าวไปพบนายชัด ที่บ้านเลขที่ 44/30 ถ.คู่เมือง ต.ปากน้ำ อ.เมืองกระบี่ เมื่อวันที่ 17 ธ.ค. พบว่า เจ้าตัวกำลังประสบปัญหา เนื่องจากมีอาการเจ็บหลังเรื้อรังอย่างรุนแรง จนไม่สามารถขับเรือออกไปหาปลาเพื่อเป็นรายได้ให้กับครอบครัวได้ ซึ่งอาการเจ็บหลังเรื้อรังดังกล่าว เกิดขึ้นหลังจากนายชัด สละตัวเองให้ฝรั่งเหยียบบนหลัง เพื่อขึ้นมาจากโคลนดูด โดยเจ้าตัวไปเข้ารับการรักษาที่ รพ.กระบี่ ให้หมอเอกซเรย์ พบว่าบริเวณกระดูกข้อต่อสันหลัง มีจุดดำที่ข้อกระดูกตรงช่วงเอว ทุกวันนี้ยังไม่ได้รับการรักษา เนื่องจากไม่มีเงินจะไปรักษาตัว ไม่สามารถออกเรือหาปลามาเลี้ยงชีพได้ มีเพียงลูกๆ ที่ทำงานส่งเงินให้ใช้จ่ายดำรงชีพ
นายชัด เล่าให้ฟังว่า การช่วยเหลือ 2 สามีภรรยาชาวต่างชาติ ครั้งนั้น แม้จะทำให้ตัวเองต้องเจ็บตัวเรื้อรังมาจนวันนี้ แต่ไม่เคยคิดโทษใคร เพราะตนเองตัดสินใจเข้าไปช่วยเอง โดยตอนนั้นตัดสินใจนอนคว่ำหน้าให้นักท่องเที่ยวผู้หญิงเหยียบบนหลังขึ้นมาจากโคลน ก่อนที่นักท่องเที่ยวชายจะเหยียบขึ้นมาอีกคน ซึ่งฝ่ายชายเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ น้ำหนักมาก โดยหลังจากช่วยแล้ว ก็เริ่มมีอาการเจ็บมาตั้งแต่ตอนนั้น แต่ช่วงแรกยังไม่มีเวลาไปรักษา เพราะต้องเดินทางไปรับรางวัลหลายแห่ง
“ต่อมาเมื่อมีเวลาก็ไปหาหมอให้ตรวจ เพราะอาการไม่ดีขึ้น จนพบว่ามีอาการเรื้อรัง ทุกวันนี้ไม่สามารถทำงานหนักได้ แม้แต่เดินก็ยังมีอาการเจ็บ หากมีหน่วยงานไหนสามารถช่วยเหลือให้ได้รับการรักษาให้หายขาดได้จะดีใจมาก เพราะจะได้กลับไปประกอบอาชีพที่ถนัดอีกครั้ง ส่วนการช่วยเหลือคนอื่น หากพบเจอเหตุการณ์ใดที่สามารถช่วยได้ ก็ยังอยากช่วยอยู่เหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน”
