ผู้นำกับนักข่าว

เป็นธรรมดาของ ลิ้นกับฟัน ความปั่นป่วนวุ่นวายที่ประธานาธิบดีสหรัฐฯ โดนัลด์ ทรัมป์ สร้างวีรกรรมเอาไว้ไม่เฉพาะเรื่องของเศรษฐกิจ การเมืองและความมั่นคงของโลกเท่านั้น แม้แต่กับ แวดวงสื่อมวลชน เอง ทรัมป์ ก็ไม่ไว้หน้า ล่าสุด นักข่าวประจำทำเนียบขาวของสื่อยักษ์ใหญ่ ซีเอ็นเอ็น ถูกทำเนียบขาวเพิกถอนบัตรนักข่าวไปเรียบร้อย

จนกระทั่ง สำนักข่าวซีเอ็นเอ็น ได้ยื่นฟ้อง รัฐบาลสหรัฐฯ ในข้อหาละเมิดรัฐธรรมนูญว่าด้วยการละเมิดสิทธิและเสรีภาพของสื่อและรัฐได้กระทำผิดต่อบทบัญญัติว่าด้วยการคุ้มครองสื่อ

ในขณะเดียวกันทำเนียบขาวได้ออกแถลงการณ์ระบุว่า นายจิม อะคอสตา ซึ่งเป็นนักข่าวของซีเอ็นเอ็นประจำทำเนียบขาว มีอคติกับ ทรัมป์ มีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม เช่น การใช้มือขัดขืนความพยายามขอไมโครโฟนคืน กระทบกระทั่งกันมาโดยตลอด ถึงขั้นห้าม นายจิม เข้าทำเนียบขาว เพราะ นายจิม ชอบปะทะคารมกับ ทรัมป์ บ่อยๆ

ในโลกเสรีประชาธิปไตย ถือเป็นเรื่องใหญ่มีสมาคมต่างๆ ออกมาสนับสนุนให้ฟ้อง รัฐบาลทรัมป์ แต่ในอีกมุมคนที่สนับสนุน ทรัมป์ กลับไม่เห็นด้วย อยากให้สื่อระมัดระวังตัวเองด้วย

บ้านเราระหว่างผู้นำกับนักข่าวประจำทำเนียบรัฐบาลมีเรื่องมีราวกันมาทุกยุคทุกสมัย บางครั้งผู้นำก็งดให้สัมภาษณ์ บางครั้งสื่อก็นัดกันไม่สัมภาษณ์ผู้นำ สุดท้ายก็ต้องทำงานด้วยกันอยู่ดีแยกไม่ออก

สมัยรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็เคยมีข่าวทำนองนี้ กองงานโฆษกจะไม่ยอมออกบัตรให้นักข่าวบางคนเพราะไปได้ข้อมูลมาว่า นักข่าวท่านนั้นมีอคติกับผู้นำ กลายเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต

ภาพของ พล.อ.ประยุทธ์ กับนักข่าวด้านสัมพันธภาพไม่ค่อยจะดีนัก ต้องเข้าใจว่า พล.อ.ประยุทธ์ มาจากทหาร ยังไม่ชินกับการถูกซักถามตามจี้ บางเรื่องที่ไม่อยากตอบหรือไม่ค่อยสบอารมณ์ก็จะไม่ตอบและแสดงอาการออกมา ไม่ค่อยมีลูกเล่นเหมือน นักการเมืองมืออาชีพ ที่มีวิธีรับมือสื่อมวลชนร้อยแปดกระบวนท่า

บางคนก็ปากหวานก้นเปรี้ยว บางคนก็ต่อปากต่อคำกับสื่อไม่ยอมลดราวาศอก บางคนก็ลื่นเป็นปลาไหล แต่ละคนสไตล์ไม่เหมือนกัน

เอาเป็นว่า การทำหน้าที่ของสื่อกับผู้นำก็เหมือนลิ้นกับฟันเจอกันทุกวันย่อมเบื่อหน้ากันเป็นธรรมดา ถ้ารู้จักแบ่งแยกหน้าที่ความรับผิดชอบ ไม่ล่วงละเมิดซึ่งกันและกัน ปัญหาก็คงไม่เกิด

มีนักข่าวบางคนที่ทำตัวเป็นศัตรูคู่อาฆาตกับอดีตนายกฯใช้คำถามก้าวร้าวไม่ให้เกียรติ จนกลายเป็นวิวาทะระหว่างผู้นำกับสื่อ ต่างคนต่างก็ใช้อารมณ์ ภาพที่ออกมาดูไม่ดีเหตุก็เพราะทัศนคติทางการเมืองที่แตกต่างกัน ก็เลยไม่ชอบหน้ากันเป็นการส่วนตัว ทำให้เกิดความขัดแย้งขึ้นในสังคมเป็นวงกว้างจนเป็นส่วนหนึ่งของวิกฤติการเมือง

ก็เพราะปัญหาน้ำผึ้งหยดเดียวแท้ๆ.

หมัดเหล็ก
mudlek@thairath.co.th