แม้เกิดมามีสองมือสองเท้าเท่ากัน แต่ชะตาชีวิตใยแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
บางทฤษฏีเชื่อว่า สุขทุกข์ของคนเราถูกกำหนดมาจากดีเอ็นเอ โครโมโซม
บ้างเชื่อว่าเป็นเพราะสภาพแวดล้อม บ้างเชื่อว่าวาสนาเกิดจากฟ้าลิขิต ไม่ใช่คนกำหนด
จริงอย่างที่หม่อมแม่ว่าไว้กระมัง คนเรานั้นเลือกเกิดไม่ได้ บ้างเกิดในรั้วในวัง บ้างเกิดในกระท่อมซอมซ่อ บ้างรอวันรอวาสนาให้ชะตานำพาไป
บางชีวิต ปล่อยไหลเหมือนเรือกระดาษ สุดแท้แต่สายน้ำแห่งโชคชะตาจะพัดพาไป บางชีวิตไม่ยอมย่อท้อ มุ่งมั่นใช้ชีวิตเฉกเช่นธนูที่พุ่งออกจากแหล่ง มีเข็มทิศชีวิตนำทาง
บ้างมีจุดมุ่งหมาย ฝ่าฝืนโชคชะตา แหวกฝ่าคำทำนายของหมอดู
ในเมื่อชีวิตเป็นของเรา ล้มลุกคลุกคลานทนทุกข์ทรมานก็ไม่ย่นย่อท้อแท้ หากไม่ยอมพ่ายแพ้ แม้จะเกิดมาในครอบครัวที่ท้อแท้ ยากจน ไร้หนทางสู้ สักวันหนึ่งก็อาจลุกขึ้นมาสร้างสรรค์ชีวิตให้กลับกลายเป็นชีวิตที่มีชีวา
หากผู้ใดสามารถนำปัญหามาบ่มเป็นปุ๋ย กลั่นทุกข์เป็นทุน เพื่อเติมเต็มให้ชีวิตได้งอกงามแม้เกิดท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่ดูยากเข็ญเขรอะขระ
ก็ด้วยอุตสาหะ ด้วยความเพียรพยายาม หลายคนจึงฝ่าข้ามอุปสรรคมายืนเดินบนเส้นทางสายใหม่ สร้างเสริมชีวิตจนกลายเป็นแรงบันดาลใจให้คนรุ่นหลัง
ในเมื่อชีวิตไม่ได้ติดรากแก้วไว้ที่เท้า หลายครั้งเราจึงก้าวข้ามขวากหนามและน้ำเน่า ยืนเดินและย่ำไปในโลกกว้าง
จาก บ้านท้อแท้ ศาลาคนเศร้า ซอยซอมซ่อ ถนนเปลี่ยวดาย ตำบลกันดาร อำเภอแร้นแค้น ดินแดนยากเข็ญ โยกย้ายไปสร้างสรรค์บ้านรื่นรมย์ อุดมความบันเทิง ครอบครัวรื่นเริง และโลกที่แสนสำราญ
เป็นอย่างที่หม่อมแม่และท่านพ่อได้ทรงกล่าว พวกเราได้สร้างตระกูลขึ้นมาจากหลายชั่วคน ค่อยๆก่อร่างสร้างฐานะจากน่าหวาดเสียว ผ่านพ้นความน่าหวาดหวั่น จนมีบ้านที่แสนมั่งคง
อย่างไรก็ตาม การจะรักษาความสมดุลย์นั้น สมัยก่อนเขาบอกว่าให้ใช้สูตร บวร คือบ้านวัดและโรงเรียน แต่เนื่องจากปัจจุบัน สถาบันวัด ไม่เป็นที่น่าไว้วางใจ
สมาคมผู้ปกครองจึง เลือกว่า ควรจะระดมความร่วมไม้ร่วมมือจากสภาพแวดล้อมที่พอจะพึ่งพิงได้มากกว่า นั่นคือร้านตัดผม
เนื่องจากร้านตัดผม เป็นหลักแหล่งที่สะอาดซึ่งเด็กนักเรียนและผู้ปกครองจำต้องมาใช้บริการแน่ๆ ไม่ว่าคนไหนๆ ก็หลีกหนีไม่พ้นที่ต้องไปร้านตัดผม
ยิ่งเด็กนักเรียนไทย ซึ่งต้องถูกบังคับให้ตัดผมเกรียน เพราะเชื่อว่าผมคือระเบียบวินัย ที่ถูกกำหนดมาแล้วว่า เริ่มที่หัวนี่แหละ ที่เหลือก็จะมีระเบียบเรียบร้อย การศึกษาก็จะก้าวหน้าพัฒนา
เชื่อว่าเด็กจะต้องวนเวียนเข้าออกร้านตัดผมเป็นแม่นมั่น อย่ากระนั้น ดึงความร่วมมือจากร้านให้กลายเป็นสถาบันหลัก เราจับเด็กกร้อนผมมาหลายสิบปี การศึกษาเราก็ล้าหลังและกุดเกรียน คล้ายทรงผมนักเรียน
เมื่อวัดพึ่งพิงพึ่งพาได้ยาก สูตรใหม่ของไทยจึงกลายจาก บวร เป็น รบร นั่นคือ โรงเรียนบ้านร้านตัดผมแหล่งรวมของการเรียนรู้ สู่อนาคตอันงดงาม
