เวลาเดินหน้าไวไหมคะ เดือนแห่งความรักกำลังจะผ่านไป บางคนมีรอยยิ้มสดใส ในขณะที่บางคนน้ำตายังไหลอยู่เลยจนตอนนี้ ซับน้ำตากันส่งท้ายปลายเดือนซะหน่อยนะคะ
“ พี่อ้อยครับ คือผมแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งตั้งแต่สมัยเรียนป.ตรี จนตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นความรักแล้วครับ 14 กุมภาฯ ที่ผ่านมาผมเลยตัดสินใจทำขนมช็อกโกแล็ตไปให้เขาที่บ้าน โมเมนตอนนั้นมันดีนะครับ สวยงามเหมือนเป็นไปได้ด้วยดี แต่พอหนึ่งอาทิตย์ให้หลัง เขาเองเริ่มเงียบ ถามคำตอบคำ ไม่อ่าน ไม่สนใจเวลาผมไปเมนท์เหมือนแต่ก่อน จนตัดสินใจถามเขาไปตรงๆ เขาตอบว่า “เรามีแฟนแล้ว” ทั้งที่ก่อนหน้านี้เป็นปีๆ เพ้อโพสต์ว่าโสดอย่างนั้นอย่างนี้ ผมเลยกลายเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่รู้จักเขาแค่นั้นเอง สิ่งที่เสียไปคือคนรักก็ไม่ได้เป็นและต้องเสียเพื่อนไปอีกคน ผมขอร้องให้ความเป็นเพื่อนของเรายังคงอยู่แบบนี้ เขาโอเค แต่ผมไม่ได้รู้สึกว่าเขาโอเคเลยครับ เหมือนมันมีกำแพงอะไรกั้นอยู่ ผมควรทำยังไงดีครับพี่”
สิ่งที่เราควรทำ ทำไปหมดแล้วค่ะ ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง รักก็บอก แม้ว่าเขาอาจจะดูออกมานานแล้วก็ตาม มีคนถามเสมอว่า ถ้ารักใคร เราบอกเขาเลยดีไหม? พี่ก็จะตอบไปว่า บางทีรักเขาอยู่ในที่ของเราน่าจะดีที่สุดนะ แต่หยุดบางคนไม่ได้จริงๆ รักมาก ก็อยากบอกทั้งนั้น แค่เราลืมกันไปว่า “รับรู้” ไม่ได้แปลว่า “รับรัก” เสมอไป ก่อนบอกรักว่ายากแล้ว บอกไปแล้วยากกว่ามากนักถ้าเขาไม่ได้รักเราเท่าไหร่ บางคนวางตัวใหม่ กลัวยิ่งอยู่ใกล้ เรายิ่งคิดมาก เขาอยากเป็นแค่เพื่อนที่ไม่ได้อยากเลื่อนเป็นอะไร เลยถอยออกไปไกลๆจนหัวใจเราเคว้ง
ไม่ว่าความจริงคืออะไร เขาจะมีแฟนหรือเปล่า ที่แน่ๆคือไม่ได้อยากมีเรา เคารพทุกการตัดสินใจ อย่าเอาความรักของเราไปรบกวนเขามากเกินไป บอกรักเขา คือสิทธิ์ของเรา เขาไม่ได้มีใจ ก็เป็นการใช้สิทธิ์ของเขาเช่นเดียวกัน รักเขาเราไม่ผิด เขาไม่คิดอย่างเดียวกัน นั่นก็ไม่ใช่ความผิดของเขา เราแค่ไม่พอดีกัน น้องเอาแต่ใจตัวเองไม่ได้ แฟนก็ไม่ได้ แถมเสียเพื่อนไป 1 คน ถ้าเราได้คุยกันก่อนหน้านี้ พี่จะบอกให้ใจเย็น บางทีสิ่งที่เราเห็นก็พอจะเป็นคำตอบได้ บอกรักเขา เราก็หวัง อย่าบอกว่าที่บอกไป ไม่ได้หวังอะไร แค่อยากให้เขารับรู้ก็เท่านั้น จริงๆมันคือความกดดันอย่างหนึ่งค่ะ บอกไปเหมือนละไว้ในฐานที่เข้าใจว่า แล้วเธอล่ะ รู้สึกอย่างนั้นกับฉันหรือเปล่า ? มีนะคะ ที่บอกรักไปแล้วสมหวัง โลกสร้าง 2 ด้านให้กับทุกสิ่ง แค่ไม่รู้ว่า เมื่อเธอรู้ความจริง สิ่งไหนจะเกิดขึ้นกับเราต่อ เหมือนในเพลง 1% ของสแตมป์ ที่บอกไว้
“ที่เธอรับที่เธอได้รู้ ที่เธอได้เห็น มันแค่ 1 เปอร์เซ็นต์ที่มาจากใจฉัน
เพราะที่เหลือมันคือความรัก ที่มากกว่าเพื่อนกัน ไม่มีวัน ที่จะบอกไป
ขอ แค่เราได้คุยกันอย่างนี้ ให้ 99 ส่วนความรักที่มี ปล่อยให้ฉันกลืนมันไว้ข้างใน” คำว่า “กลืน” มันช่างเห็นภาพ ว่ามันจุกคอแค่ไหน ที่ต้องทำเป็นเหมือนไม่ได้คิดอะไร ทั้งที่ใจอยากกอดเธอเหลือเกิน
ตอนนี้เราคงทำอะไรต่อไปไม่ได้นอกจากรอ รอให้เวลาเดินหน้า รอให้เธอวางตัวถูกว่า จะดิวกับเราแบบไหน ที่ไม่ใกล้จนเหมือนมีใจ แต่ไม่ห่างเกินไปจนเสียเพื่อน เราทำได้แค่ขอโทษที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเราแย่ แค่เป็นเพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่อ บอกเธอว่าถ้าไม่สบายใจ เป็นเพื่อนห่างๆก่อนก็ได้ สบายใจเมื่อไหร่ เราก็ยังอยากเป็นเพื่อนคนเดิมของเธอนะ
เผื่อเรื่องนี้จะเป็นวิธีคิดให้ใครๆ ถ้าเตรียมใจรับได้กับทุกคำตอบ ไม่ว่าเธอจะชอบหรือไม่ชอบ ก็บอกไปเลย แต่ถ้ากลัวทนกับความเฉยๆชาๆ ไม่ไหว ไม่รักไม่ว่าแต่อย่าทำท่ารังเกียจ ก็บอกรักเขาเสียงดังๆในใจ ให้เราได้ฟังอยู่คนเดียวก่อนดีกว่า ต่อให้ไม่อยู่ในสายตา ก็ยังมีค่าในฐานะเพื่อน ดีกว่าให้เขาเลื่อนไปเป็นแค่คนรู้จักเฉยๆค่ะ
