ถ้านับว่าในแต่ละวันมีกี่ ‘ขณะ’
บอกได้เลยว่า…นับไม่ถ้วน
ถ้าบอกว่าแต่ละ ‘ขณะ’นั้น
‘ใจ’ รับรู้ ได้ทีละ ‘ขณะ'
อยู่ที่ว่าเราจะ ‘ทัน’ หรือไม่
และที่สำคัญ…
ที่ๆ 'ใจ' ไปรับรู้ คือ
กาย ความรู้สึก ความจำได้ การปรุงแต่ง
ถ้า'ทิ้ง' ไม่เป็น… 'ทิ้ง' ไม่ได้
หรือแม้แต่…ไม่อยากทิ้ง
เพราะมัวเพลิน
บวกเพิ่ม ปรุงต่อ
นั่นแหละ…ทางแห่งทุกข์ล่ะ
ดังที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
"บุคคลละที่อยู่
(หมายถึงขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
คือกาย ความรู้สึก ความจำได้ การปรุงแต่ง การรับรู้)
แล้ว ไม่เที่ยวซ่านไปหาที่อาศัย
(หมายถึงอารมณ์ ๖ คือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์)
ไม่ทำความเยื่อใยในบ้าน(ที่อยู่) ว่างจากกาม
(หมายถึงตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ)ทั้งหลาย
ไม่มุ่งหวังอัตภาพต่อไป ไม่พึงกล่าวถ้อยคำขัดแย้งกัน"
พระไตรปิฎก ฉบับมหาจุฬาฯ (ภาษาไทย)
เล่มที่ ๑๗ ข้อ๓ หน้า ๑๑
ถ้ายังอยาก ยังเพลิน
ต่อสิ่งที่เข้ามาทางหู ตา จมูก
ลิ้น กาย อยู่
'ใจ' ก็ยังดิ้นรน เร่าร้อน ทะยานอยาก
ไม่สิ้นสุด
ก็จะยังติดใจ ถือสา ปรารถนา หลงยึด
มันก็…ทุกข์ทั้งนั้น
