ตรงนี้...ผีดุ ตอน แค่กำแพงกั้น

"…โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และอ่านไปในทิศทางของความบันเทิง…"

สวัสดีครับผม 'ป๋อง กพล ทองพลับ' เอง หรือ 'ป๋องผี' หรืออีกมากมายหลายชื่อสุดแท้แต่ใครจะเรียกผมว่าอย่างไร 

มาว่าถึงตรงนี้ผมก็ลืมตัวคิดว่าจัดรายการทางวิทยุอยู่ เพราะนี่ถือเป็นงานชิ้นใหม่ที่ผมไม่เคยทำมาก่อน คือการร่วมงานกับ LINE TODAY ในการหยิบยกเรื่องราวสยองขวัญที่ผู้คนมากมายถ่ายทอดให้กับตัวตัวผมเอง รวมทั้งทีมงานฟังผ่านรายการวิทยุ The Shock

หลังจากนี้ LINE TODAY จะเป็นอีกช่องทางหนึ่งที่ผม จะเปลี่ยนจากเรื่องราวที่ได้ฟังมาเป็นรูปแบบตัวหนังสือ พร้อมกับพาทุกๆ ท่านไปประสบพบเจอกับเหตุการณ์ที่หาคำอธิบายไม่ได้ ผ่านคอลัมน์ที่มีชื่อเหมาะเหม็งว่า "ตรงนี้…ผีดุ"

ตรงนี้…ผีดุ ตอน แค่กำแพงกั้น

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ของคุณตาล อายุ 27 ปี คุณตาลนั้นบอกเลยว่าเป็นแฟนคลับรายการ The Shock ตัวจริง รวมทั้งชอบและเชื่อในเรื่องลี้ลับแบบนี้เต็ม 100% เพราะคุณตาลเองบอกเล่าว่า เป็นคนที่มักจะเจอและสัมผัสกับเรื่องแบบนี้อยู่บ่อยๆ ตั้งแต่เด็กๆ จนตอนนี้แต่งงานมีครอบครัวก็ยังคงเจอเรื่องแบบนี้เป็นประจำครับ

ครั้งแรกที่คุณตาลเจอวิญญาณ เป็นตอนอายุประมาณ 10 เข้า 11 ขวบ ตอนนั้นคุณตาลพักอยู่ที่ ซ.รามคำแหงซอยหนึ่งกับแม่และน้องสาว ซึ่งตอนนั้นน้องสาวเพิ่งคลอดออกมาได้แค่ไม่กี่เดือน ทั้ง 3 คนเช่าบ้านทาวเฮ้าส์หลังพอประมาณอยู่ในซอยนี้ แต่ใช้เวลาพักอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ได้แค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น เนื่องจาก ทนอยู่กับเหตุการณ์ประหลาดในบ้านหลังนี้ไม่ไหว…

บ้านที่อยู่นี้เป็นบ้าน 2 ชั้น สภาพปานกลาง ซึ่งทางครอบครัวคุณตาลเช่าแค่ชั้นบนเท่านั้น เพราะว่าอยู่กันแค่ 3 คนแม่ลูก ประกอบกับบ้านหลังนี้ชั้นล่าง เจ้าของบ้านเค้าเอาพื้นที่ไว้เก็บไม้เนื่องจากเค้าเป็นช่างรับเหมาก่อสร้าง เมื่อตกลงทำการเช่าทั้ง 3 คนก็ย้ายเข้าไปอยู่ และบ้านหลังนี้อยู่ห่างกับเมรุของวัด…ไม่ถึง 200 เมตร ซึ่งความห่างที่ว่านี้มีเพียงกำแพงเก่าๆ ของทางวัดที่กั้นเอาไว้ .. เหตุการณ์ประหลาดเริ่มขึ้น เมื่อครอบครัวคุณตาลเข้าไปอยู่ได้ซักพัก ประมาณ 1 อาทิตย์…

ตอนนั้นคุณตาลจำได้แม่นว่าช่วงนั้นทางช่อง 5 มีละครภาคค่ำเรื่องแม่นาคพระโขนงที่แสดงโดย คุณลีลาวดี ซึ่งตอนนั้นเป็นอะไรที่น่ากลัวมากเพราะเธอเล่นได้สมบทบาทสุดๆ แต่คุณตาลไม่ค่อยอยากดูละครเรื่องนี้ เพราะว่ามันทำให้เธอกลัวและด้วยความที่ห้องน้ำอยู่นอกห้องนอน จึงทำให้คุณตาลได้เจอกับเหตุการณ์น่าขนหัวลุกนี้

วันนั้นเป็นวันพุธซึ่งตรงกับวันที่มีละครเรื่องนี้พอดี และในตอนนั้นคุณแม่กำลังนั่งกล่อมน้องให้หลับอยู่ในห้องและไล่คุณตาลออกมาอาบน้ำ เพราะบอกว่าอาบน้ำดึกแล้วจะไม่สบาย คุณตาลก็เลยออกมาอาบน้ำ ตอนนั้นคุณตาลจำได้ว่าน่าจะเกือบทุ่ม

คุณตาลก็เดินออกมาจากห้องและมองไปตรงบันได เพราะมันน่ากลัว ยิ่งชั้นล่างถ้าไม่ได้เปิดไฟมันจะมืดมาก และนอกห้องนอนก็ไม่ได้เปิดไฟ จะมีก็แค่ไฟในห้องน้ำที่เป็นหลอดนีออนสีส้มๆ ดวงเล็กๆ เท่านั้น ระหว่างที่คุณตาลละสายตาจากบันไดเพื่อก้าวขาเข้าห้องน้ำ เธอก็ได้ยินเสียงเหมือนคนร้องไห้

สะอึกสะอื้น ฮือ ฮือ ฮือ…

คุณตาลมั่นใจว่าเป็นเสียงผู้หญิงดังมาจากข้างล่างซึ่งตอนแรกคิดว่าเป็นเสียงละครที่แม่เปิดในห้อง แต่พอยืนฟังดีๆ มันไม่ใช่ แต่เป็นเสียงที่เยือกเย็น และฟังดูหดหู่มากกว่าการร้องไห้เสียใจแบบปกติ… และเหมือนมันดังอยู่ไกลๆ แต่ชัดมาก มากเสียจนเหมือนกับว่าผู้หญิงคนนั้นมายืนร้องอยู่ข้างหลังเธอ คุณตาลยอมรับว่านาทีนั้นกลัวมากขาก้าวไม่ออกเลย แต่ก็ยังพอมีสติจำได้ว่าคุณแม่เคยบอกว่าถ้าได้ยินอะไรอย่าทัก เพราะว่าบางทีเราไม่รู้ว่าเป็นอะไรยังไง คุณตาลก็ยืนตัวแข็งอยู่ประมาณเกือบ 5 นาที แล้วคิดรวบรวมความกล้าของตัวเอง…

แต่เสียงร้องไห้กลับดังและชัดขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ …

คุณตาลพยายามควบคุมสติและถอยหลังออกมาจากหน้าประตูห้องน้ำประมาณ 3 ก้าว ซึ่งก็จะมาหยุดที่หน้าบันไดพอดี แต่เสียงที่ได้ยินก็ไม่มีทีท่าว่าจะเงียบ… แถมยังดังขึ้นเรื่อยๆ

คุณตาลมาหยุดอยู่หน้าบันได ยืนอยู่ในลักษณะหันข้างซ้ายเข้าห้อง ข้างหน้าเป็นห้องน้ำ ข้างขวาคือบันได คุณตาลตัดสินใจที่จะหันไปมอง โดย นับ1… 2… และ 3…

และสิ่งที่คุณตาลได้เห็นก็คือ ผู้หญิง!!!

เป็นผู้หญิงลักษณะผมยาวแต่ไม่ถึงกลางหลัง สวมชุดสีดำ นั่งก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น อยู่ที่ช่วงล่างของบันได เค้านั่งหันข้างมาทางคุณตาล นาทีนั้นคุณตาลช็อคจนแทบยืนไม่ไหว ผู้หญิงคนนั้นเห็นชัดมากๆ มันใกล้มาก ภาพมันชัดสุดๆ เธอไม่ได้เบลอหรือตาฝาดแน่นอน ยิ่งเสียงสะอื้นนี่ยิ่งก้องอยู่ในหูทั้งสองข้าง…

คุณตาลกลัวมาก… กลัวจับใจ จะเรียกแม่แต่เรียกไม่ได้เพราะไม่มีเสียง และแปลกมากคือปกตินั้นคุณตาลจะอาบน้ำไวมาก แต่วันนี้มันนานผิดปกติ แต่แทนที่คุณแม่จะออกมาดูแต่ก็ไม่เลย คุณตาลได้แต่ยืนงงกับสิ่งที่เห็นตอนนั้น ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็ยังนั่งร้องไห้แบบสะอึกสะอื้นอยู่แปปนึง…

และก็เหมือนเค้ารู้ว่าคุณตาลเห็น…

เค้าค่อยๆ หันมาหาคุณตาล…

เค้าหันมาช้าๆแล้วยิ้ม แต่ไม่ใช่ยิ้มแบบเราๆ คุณตาลบอกว่ามันน่ากลัวมาก ผู้หญิงคนนั้นแสยะยิ้ม จากรอยยิ้มแบบปกติ มันค่อยๆ กว้างขึ้น กว้างขึ้น กว้างจนปากเธอนั้นฉีกไปถึงหู!!!

แค่เห็นเท่านั้นคุณตาลก็กรี๊ดเลย และมารู้สึกตัวอีกทีคือ อยู่ในห้องกับคุณแม่แล้ว คุณแม่ถามว่าเป็นอะไรทำไมไปนอนหน้าห้องน้ำ แต่จังหวะนั้นคุณตาลพูดไม่ออก เล่าอะไรก็ไม่รู้เรื่อง จนสุดท้ายไม่ได้เล่า คุณแม่ก็สงสัยแต่ไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านั้น เพราะคุณตาลบอกว่า เราจำไม่ได้ ทั้งๆ ที่เราจำได้ จำได้ทุกนาทีเลย แต่มันเล่าไม่ออก …

สำหรับท่านใดที่ชอบเรื่องราวสยองขวัญสามารถติดตามผลงานของพวกเรา The Shock ได้ที่ facebook.com/THESHOCK13 หรืออยากร่วมถ่ายทอดประสบการณ์ ก็สามารถส่งเรื่องราวเข้ามาได้ที่ shockfm@hotmail.com ครับ