โรงพยาบาลเป็นหนึ่งในโรงพยาบาลที่ถูกกำหนดให้เป็นสถานที่รักษาผู้ป่วยติดไวรัสโควิด-19 ในมณฑลหูเป่ย ทางตอนกลางของจีน
ถูเซิ่งจิน และเฉาซาน ผู้เป็นภรรยา เป็นแพทย์และพยาบาลผู้ปฏิบัติหน้าที่ต่อสู้กับไวรัสโควิด-19 ที่แนวหน้า ทั้งสองคนต้องนอนในลานจอดรถนอกโรงพยาบาลเป็นเวลากว่า 20 คืน
เฉาซาน พยาบาลโรงพยาบาลจินอิ๋นถานระบุว่า “ตอนกลางคืนเราควรหาที่นอนสักแห่ง ที่จริงแล้วโรงแรมก็มีครบทุกอย่าง แต่สาเหตุหลักคือเวลาทำงานของสามีมักจะยืดเยื้อและไม่แน่นอน เราจึงเลือกที่จะนอนในรถเวลาที่เลิกงานดึกเกินไป แล้วเราก็พบว่ามันไม่แย่อย่างที่คิด แต่กลับสะดวกมาก พอเราตื่นขึ้นก็มาทำงานได้ใกล้ๆ”
ทั้งคู่กล่าวว่าการนอนในรถช่วยประหยัดเวลาเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน
เฉาซานเผยว่า “ตอนแรกเราซื้อรถเพราะคิดว่าจะเอาไว้ใช้เวลาไปค้างคืนและดูดาวในชนบทกับครอบครัว แล้วเราเคยไปไหม ก็ไม่”
ถูเซิ่งจิน แพทย์เวชบำบัดวิกฤตโรงพยาบาลจินอิ๋นถานระบุว่า “โควิด-19 ไม่เหมือนกับโรคอื่นๆ ที่ผ่านมา ถึงตัวชี้วัดสุขภาพของผู้ป่วยจะดูดีในตอนนี้ แต่พวกเขาอาจมีอาการแย่ลงทันทีในนาทีถัดไป”
ถูเซิ่งจินกล่าวว่า “มีช่วงที่ผมหดหู่สุดๆ ที่จริงแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้สึกกลัว บางครั้งผมกลัว แต่กลัวไปก็ไร้ประโยชน์ คุณต้องเผชิญปัญหาด้วยการมองโลกในแง่บวก เมื่อเรามองกลับมาและคิดถึงเหตุการณ์นี้ในตอนที่โรคระบาดสิ้นสุดลง คงจะเป็นประสบการณ์ที่ไม่อาจลืมเลือน”
ทั้งนี้ บุคลากรทางการแพทย์ที่ปฏิบัติงานแนวหน้าต่างต้อง “กัดฟันทน” เพื่อต่อสู้กับไวรัสโควิด-19 นับตั้งแต่เกิดการแพร่ระบาดของโรค
