การแข่งเดินแตกต่างจากการแข่งวิ่งอย่างไร?

กรีฑาประเภทเดินมีประโยชน์ (ความแข็งแรงและสุขภาพ) และโทษ (โอกาสเสี่ยงที่จะบาดเจ็บ) เหมือนหรือแตกต่างจากการวิ่งอย่างไร? คำตอบคือ การวิจัยพบว่ากรีฑาประเภทเดินมีประโยชน์มากมายรวมถึงโอกาสเสี่ยงที่จะบาดเจ็บเล็กน้อยเช่นเดียวกับการวิ่ง อย่างไรก็ตามทั้งสองอย่างนี้มีภาพลักษณ์ที่แตกต่างกัน นักกรีฑาประเภทเดินจะมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงมาก ระยะทางในการแข่งขันกรีฑาประเภทเดินในมหกรรมกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนอยู่ที่ 50 กิโลเมตรซึ่งยาวกว่าการแข่งขันมาราธอนประมาณห้าไมล์หรือแปดกิโลเมตร (อย่างไรก็ตามการแข่งขันกรีฑาประเภทเดินในโอลิมปิกก็มีระยะทาง 20 กิโลเมตรเช่นกัน) แต่กฎของกรีฑาประเภทเดินมีอยู่ว่าเข่าของนักกรีฑาจะต้องเหยียดตรงจากการก้าวขาขณะที่เท้าอีกข้างก็ต้องสัมผัสพื้นตลอดเวลา

อย่างไรก็ตามรูปแบบอันประหลาดเหล่านี้แหละที่ทำให้กรีฑาประเภทเดินเป็นกีฬาที่มีเสน่ห์และน่าสนใจ กรีฑาประเภทเดินเป็นการออกกำลังกายที่ต้องอาศัยความอุตสาหะ นักกรีฑาส่วนใหญ่ต้องก้าวให้ได้ระยะทางหกไมล์หรือราวสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงโดยจะเผาผลาญแคลอรี่ได้ประมาณ 800 แคลอรี่ซึ่งมากกว่าการเดินปกติถึงสองเท่าแต่ก็น้อยกว่าการวิ่งที่เผาผลาญได้มากกว่า 1,000 แคลอรี่ต่อชั่วโมง อย่างไรก็ตามกรีฑาประเภทเดินไม่ได้ก้าวหนักเท่ากับการวิ่ง การวิ่งในแต่ละก้าวจะกระทบพื้นหนักกว่าน้ำหนักตัวประมาณสี่เท่าขณะที่นักกรีฑาประเภทเดินซึ่งเท้าต้องสัมผัสพื้นตลอดเวลาจะกระทบพื้นหนักกว่าน้ำหนักตัวเพียง 1.4 เท่าเท่านั้น การบาดเจ็บที่เกิดจากการวิ่ง เช่น กล้ามเนื้อหน้าแข้งและเข่าอักเสบ มักจะไม่เกิดขึ้นกับนักกรีฑาประเภทเดิน แต่รูปแบบการเดินที่แปลกประหลาดจะทำให้เกิดความตึงเครียดบริเวณข้อเท้ากับสะโพก ดังนั้นผู้ที่เคยบาดเจ็บหรือมีปัญหาเกี่ยวกับข้อต่ออาจจะต้องระมัดระวังในการเล่นกีฬาประเภทนี้ ทั้งนี้ผู้ที่สนใจกรีฑาประเภทเดินควรปรึกษาครูฝึกหรือนักกีฬาผู้มีประสบการณ์เพื่อเรียนรู้เทคนิคที่ถูกต้องและเหมาะสม ที่สำคัญกีฬาชนิดนี้จำเป็นต้องอาศัยการฝึกซ้อมและความอดทนอย่างสูงด้วย