เราปฏิเสธไม่ได้เลยว่ายิ่งโลกหมุนเร็วตามเทคโนโลยีเท่าไร ความเครียดที่สะสมทางใจยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
เพราะความเร็วทำให้เรามองเห็นตัวเองน้อยลง สนใจคนอื่นแบบฉาบฉวยมากขึ้น เราสื่อสารกันแบบลอบกัดตามแป้นคีย์บอร์ดได้อย่างเต็มที่ การสื่อสารแบบขยะที่เรารับมาแบบไม่ทันรู้ตัวนี่เองที่สะสมเป็นตะกอนนอนก้นภายในจิตใจ
เมื่อตะกอนทางใจมากขึ้น เราก็จะแสดงอาการเครียดมาในรูปแบบที่แตกต่างกัน แล้วเมื่อมันสะสมถึงขีดสุดคือเริ่มส่งผลต่อโครงสร้างสมอง เราก็จะก้าวข้ามเขตจากภาวะเครียดกลายเป็นโรคได้ ดังนั้น เราควรรู้วิธีการดูแลความเครียดของตัวเองเบื้องต้นโดย
1. หยุดสังเกต: เมื่อเราเริ่มมีความเครียดควรถามตัวเองว่า ‘ฉันเครียดเรื่องอะไรบ้าง’ (ถ้ารู้ก็ลิสต์หัวข้อที่ทำให้เครียดทั้งหมดออกมาแล้วให้เปอร์เซ็นต์ในแต่ละเรื่องเพื่อที่จะได้รู้ว่าเรื่องไหนมีผลต่อจิตใจเรามากที่สุด) แต่ถ้านึกไม่ออกเลยหรือจับต้นชนปลายไม่ถูก คุณควรหาผู้ช่วย
“ฉันเครียดระดับไหน”
- เล็กน้อย (ตื่นมาไม่สดชื่น, มึนงงง่าย, ใจลอย, ปวดหัวแบบไมเกรนบ่อย เป็นต้น)
- ปานกลาง (ระบบประสาทอัตโนมัติ, ระบบเผาผลาญ, ฮอร์โมน หรือภูมิคุ้มกันอาจเริ่มผิดปกติ เช่น หายใจไม่อิ่ม ประจำเดือนเลื่อน ป่วยง่าย เป็นต้น)
- มาก (เริ่มรบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน, การทำงาน, ความสัมพันธ์) ควรรีบไปพบจิตแพทย์ด่วน
2. ยอมรับ: ยอมรับว่าช่วงนี้เราไม่ปกติ สมองเราเครียด
3. ระวังความคิด สังเกตความต่าง: ความคิดมักเป็นในรูปแบบ คิดลบกับตัวเอง คนอื่น และสิ่งแวดล้อมมากขึ้น
4. ไม่เพิ่มเชื้อความเครียด: เช่น เสพสื่อที่ไม่สร้างสรรค์ อยู่ใกล้คนที่เอาแต่เรื่องชาวบ้านมานินทา หรือตัดสินใจสิ่งที่สำคัญตามอารมณ์ตอนนั้น เช่น หย่าร้าง ลาออกจากงาน
5. เพิ่มช่องทางรับความสุข: เช่น พาตัวเองกลับไปหาสิ่งที่ชอบ สถานที่ที่ไปแล้วสงบ เพลงที่ชอบฟัง อาหารที่ชอบทาน อ้อนคนที่เรารัก เป็นต้น
