เดือนนี้มาตรการในการกักตัวคงเข้มข้นมากกว่าเดือนที่แล้วนะคะ เมื่อยอดผู้ติดเชื้อโควิด19 ยังไม่ลดลง คงต้องใช้วิธีที่ต่างแยกย้ายใช้ชีวิตในที่ของเรา ไม่เอาตัวไปอยู่ใกล้ๆใคร เข้าใจว่ามันไม่ได้ง่าย แต่จำเป็นค่ะ บางทีรับมือกับโควิด อาจต้องใช้วิธีคิดเหมือนรับมือกับเรื่องความรัก เลิกถามว่า “ทำไม?ต้องเกิดกับเรา” แต่ต้องถามตัวเองเอาว่า “ถ้ามันเกิดกับเราจะรับมือกับเรื่องนี้ยังไง?” ยังไม่ต้องคิดไกลว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้างหน้า ก่อนฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึง ตอนนี้ฝันให้ใกล้ แล้วไปให้ได้ก่อน คิดทีละวัน รอดไปทีละวัน เดี๋ยวก็รอดทุกวัน คล้ายๆกันกับอาการอกหัก มัวคิดหนักว่าเมื่อไหร่จะหาย แค่วันนี้ยังพอหายใจได้ ถือว่าเราสู้ไหวได้อีกวันแล้ว…
ต่างคนต่างดูแลตัวเองอย่างเต็มที่ มีโอกาสเมื่อไหร่ ก็พร้อมเป็น “ผู้ให้”แบบอยู่ในที่ของตัวเอง วันนี้แหละค่ะที่เราได้เห็นคุณค่าของการมีลมหายใจ และรู้ว่า ครอบครัวที่เราได้มีโอกาสอยู่กันใกล้ๆ มันมีคุณค่ามากมายขนาดไหน ส่งกำลังใจให้ชาว Line Today ทุกคน กอดห่างๆอย่างห่วงๆนะคะ
ในขณะที่บุคลากรด้านการแพทย์ต้องรวมพลังสู้กับไวรัส คุณหมอหลายๆคนจะเตือนว่า ช่วงนี้ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง โรคภัยที่ไม่เร่งด่วนอย่าเพิ่งมาโรงพยาบาลนะคะ ดูแลตัวเองให้ดีที่สุดก่อน ปัญหาทางกายอย่าเพิ่งใช้บริการคุณหมอ แต่ปัญหาใจถ้ารอไม่ไหว ยังส่งมาคุยกันได้เหมือนเดิม
“ พี่อ้อยคะ หนูมีเรื่องจะปรึกษาค่ะ คำว่า “รู้เท่าที่อยากให้รู้” สุดท้ายแล้วมันจะดีไหมคะ ที่หนูมาปรึกษา เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา การที่รู้อะไรเยอะเกินไปมันทำให้เสียใจตลอดเลย แต่พอมาวันนี้หนูได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่ง เขาทำให้หนูรักเขาโดยไม่มีข้อแม้ไดๆ ในระยะเวลาไม่กี่เดือน แต่ความรู้สึกของหนู มันเหมือนว่าเขามีอะไรปิดบังหนูอยู่ หรือหนูคิดมากเกินไปก็ไม่แน่ใจค่ะ เลยอยากมาถามพี่ว่า ถ้าเราจะรู้ เท่าที่เขาอยากให้รู้ มันจะดีไหมคะ คิดมากไป ก็มีแต่เรื่องเสียใจ หรือพี่ว่ายังไงคะ”
พี่กลับคิดอีกแบบ จะปักใจรักใคร เรารู้จักเขาดีแค่ไหนหรือ? อะไรก็ตามมองอยู่ไกลๆยังไงก็สวย อยู่ด้วยอาจเป็นอีกแบบ รักที่ผ่านๆมา น้องบอกว่ารู้เยอะเกินไปเลยเสียใจ แต่ถ้าหลับตาหลอกตัวเองต่อไป ก็แค่ยื้อเขาไว้ ให้ทำร้ายหัวใจเรานานกว่าที่คิด ความจริงคือความจริงค่ะ จะเห็นความจริงเมื่อไหร่ ความจริงก็ไม่ได้หายไป เผลอๆ ความจริงก็ตามหาเราเจอเองด้วยซ้ำ เรื่องช้ำๆที่ผ่านมาถือว่าเป็นตำราเล่มใหญ่ที่สอนใจเรื่อง “คน”ได้ดีที่สุด ให้รู้ว่า เริ่มต้นรัก เรามักหันมุมที่สวยเข้าหากัน พอหมดความเสน่หากัน ความผูกพันต่อจากนั้นคือเรื่องจริง เราไม่ได้ตกหลุมรักเจ้าหญิงหรือเจ้าชาย เราต่างรักและยอมรับในความเป็นคนธรรมดา ที่รักได้ เจ็บเป็น และเห็นแก่ตัวในบางครั้ง รักกันในข้อดี และมีข้อเสียที่ต้องถามตัวเองว่า พอจะให้อภัยไหวไหม ไม่ใช่ใช้แต่ “หัวใจ”แบบไม่ลืมหูลืมตา ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่า มีสัญญาณอันตรายดังลั่น
“รู้เท่าที่เขาอยากให้รู้” เหมือนหลอกตัวเองยังไงไม่รู้ ต้องดูดีๆว่าเขามีดีอะไรให้ดู พิจารณาเรื่องที่เรารู้ แอบคิดเผื่อไปยังเรื่องที่เราไม่รู้ เขาดูมีอะไรที่ปิดบังหนู ก็ถามให้รู้ไปเลย เรื่องของ หัวใจ ต้องใช้ทั้ง “หัว” และ”ใจ” เมื่อ “ใจ”เป็นคันเร่งเมื่อไหร่ ต้องใช้ “หัว” ไว้เบรก “ใจ”เอาไว้บ้างก็ดี บางคนเป็นคนรักที่ดีแสนดี ยังมีโอกาสเปลี่ยนไป นับประสาอะไร กับคนที่เราสงสัยมาตั้งแต่ต้น จะเปลี่ยนเป็นคนอีกคนไม่ได้ คิดบวก ควรมีไว้ แต่ต้องอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริง ตอนนี้น้องเริ่มรักเขาแบบไม่มีข้อแม้ใดๆ หายนะเริ่มเข้ามาใกล้ทุกทีๆ ถ้าบังเอิญเขามีครอบครัวอยู่ก่อน เราจะไม่ยอมถอนตัวหรือ? คิดดีๆ
ถ้าคนๆหนึ่งจะไม่น่ารักมากพอให้น้องรัก จะได้เจ็บหนักไปตั้งแต่วันนี้ ดีกว่ามองแต่เขาในแง่ดี ยื้อเวลาเสียใจ ทั้งที่ยังไง้ ยังไง เราก็หลอกใจตัวเองไม่ได้อยู่ดี บางที “คิดมาก” ไม่ได้ทำให้น้องรักคนยากเสมอไป แต่อย่างน้อยก่อนลงทุนเอาหัวใจไปไว้ที่ใคร จะได้มีเปอร์เซ็นต์เสี่ยงไม่มากจนเกินไป โควิด 19 ก็เหมือนกัน ตรวจเร็วเจอไว ปอดก็ยังไม่ถูกทำร้ายเท่าไหร่ แต่ถ้ารู้ทั้งรู้ว่า เขาน่าจะมีเชื้ออันตราย ยังเสี่ยงให้เขาทำร้ายหัวใจ ยิ่งนานไป หัวใจอาจพังไปอย่างไม่มีชิ้น
