คณะรัฐมนตรีภายใต้การนำของ พล.อ. ประยุทธ์ จันทร์โอชา หรือที่เรียกว่า “ครม.ประยุทธ์ 2/1” ได้เห็นโฉมหน้าโฉมตากันไปแล้ว
ศ.ดร.ไชยันต์ ไชยพร อาจารย์ประจำคณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้เขียนบทความแสดงความคิดเห็นต่อเรื่องดังกล่าว เมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม 2562 ความว่า
ผลงานคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) 5 ปีจะดีหรือไม่ดีแค่ไหน ก็ยังเข้าใจได้ว่าจำเป็นต้องมาเป็นรัฐบาลในสถานการณ์พิเศษ คนส่วนใหญ่ก็เข้าใจตรงนี้อยู่ แต่เมื่อมีเลือกตั้ง มันไม่ใช่เรื่องจำเป็นในสถานการณ์พิเศษขนาดวันที่ 22 พฤษภาคม 2557 เพราะในช่วงหาเสียง พรรคการเมืองต่างๆ ก็สามารถหาเสียงได้ทุกที่ไม่มีการไล่ตีกัน ดังนั้น เมื่อเข้าสู่โหมดเลือกตั้ง มันเป็นเรื่องอาสาขอเวลาอีกหน่อยที่จะคืนความสุขให้พี่น้องประชาชน
ช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ลุงตู่พยายามทำงาน แต่ก็ต้องแบกความพะรุงพะรังแบบ “ไม่ฆ่าน้อง ไม่ฟ้องนาย ไม่ขายพี่” เพราะต่างช่วยๆ กันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายทำรัฐประหารกันมา ทำงานเป็นบ้างไม่เป็นบ้าง ถนัดใสถนัดมืด จำเป็นก็ว่ากันไป คนเริ่มหน่าย ป๋ายังเตือน แต่ลุงก็ยังเดินหน้าแบกความพะรุงพะรังนี้มาตลอด จนถึงช่วงต้องตัดสินใจว่า จะเป็นแคนดิเดตให้พรรคพลังประชารัฐ (พปชร.) ที่พี่เชื้อกับนักการเมืองหน้าเดิมช่วยกันสร้างทางไว้ให้ทำงานกันต่อ
ศ.ดร.ไชยันต์ ไชยพร
ตอนนั้น ผมก็เขียนลงโพสต์ทูเดย์ เตือนด้วยความปรารถนาดีในบทความชื่อ “ผู้พะรุงพะรังแห่งปฐพีกับถนนสายเลือกตั้ง” ว่า ถ้าลุงตู่ลงเป็นแคนดิเดตให้ พปชร. จะยังแบกของเก่าที่พะรุงพะรังต่อไปอีกไหม?
แต่หากได้คะแนนเสียงถล่มทลาย ลุงก็จะมีอำนาจจากประชาชนเป็นผนังทองแดงกำแพงเหล็กให้ลุงมีฟรีแฮนด์ตั้ง ครม. แบบดรีมทีมได้ แต่ถ้าไม่ แถมยังจะพ่วงพะรุงพะรังเดิมบวกกับพะรุงพะรังของใหม่ อันได้แก่ นักการเมืองหน้าเดิมที่เป็นฐานให้ พปชร. ลุงก็กลายสภาพเป็นนักยกนํ้าหนัก ที่ไม่รู้ว่าจะยกค้างไว้ไปเพื่ออะไร และยกไปทำไม?
แล้วลุงยังจะคืนความสุขให้ประชาชนได้หรือ? ตัวลุงเองหาความสุขให้ตัวเองได้ไหม
ตอนนี้ตกลงแล้วลุงแบก ครม. หรือครม.แบกลุง?
แม้ว่าลุงจะตัดของพะรุงพะรังเก่าๆ ทิ้งไปได้บ้าง แต่ก็ไม่ใช่เป็นเพราะลุงอยากตัด แต่เป็นเพราะโควตามันไม่พอ เพราะพะรุงพะรังใหม่เขาก็อ้างว่า ลุงได้เพราะเขา ผมบอกลุงแล้วว่า ถ้าคะแนนไม่ถล่มทลาย ก็อย่าฝืน เคยบอกแล้วว่า อย่าลงแคนดิเดต ให้รอให้ ส.ส.เขาจัดตั้งรัฐบาลกันไม่ได้ก่อน แล้วค่อยเป็นนายกฯคนนอก ถ้าลุงไม่เข้าไปพัวพันแข่งเป็นนายกฯคนใน สังคมก็อาจจะได้เห็นความปรองดองในหมู่นักการเมืองหรือไม่ก็เห็นความแตกแยกกันเหมือนเดิม แล้วใครๆ ก็จะคิดถึงลุง อยากให้ลุงกลับมา
ตอนนั้น ลุงจะตั้ง ครม.ยังไง ก็มีอำนาจบารมีกว่าตอนนี้ เอาแค่ว่ายังไม่เริ่มทำงานแถลงนโยบายอะไรเลย บรรดารัฐมนตรีป้ายแดงก็ต้องมานั่งตั้งโต๊ะแถลงเคลียร์ตัวเอง
มองในแง่ดี เอาเป็นว่าการเป็นรัฐบาล 19 พรรค ลุงมีไพ่สำรองเอาไว้ขู่ว่าจะปรับ ครม. หากทำงานไม่เห็นผลภายในกี่เดือนๆ ลุงก็จับเวลาเอาได้
แต่ถ้าลุงเล่นตรงนี้ไม่เป็นความอลเวงก็จะเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว เพราะ รมต.ป้ายแดงไม่มีแนวทางในการแก้ไขปัญหาบ้านเมืองชัดเจน
ส่วนป้ายดำที่คนเขาไม่เห็นผลงานอะไร ก็ยิ่งแย่ เพราะฉะนั้นลุงต้องให้พวกครม.นี้ เล่นเก้าอี้ดนตรีกันแล้วล่ะ และบอกพี่น้องประชาชนด้วยให้เป็นกองเชียร์ ถ้ายังทำอะไรให้เป็นรูป ธรรมไม่ได้ เพราะโปรเจ็กต์เศรษฐกิจอีอีซี มันใหญ่ขนาดต้องรอนาน ลุงก็ต้องควักไม้ตายเรื่องการจัดระเบียบ เพราะลุงก็ทำได้ตอนยังมี คสช.
ตอนนี้ ลุงน่าจะมาเล่นเรื่องการบังคับใช้กฎหมายประจำวัน โดยเฉพาะกฎหมายจราจรให้คนข้ามถนนบนทางม้าลายได้อย่างปลอดภัย อย่างที่ “ลุงป้อม” เริ่มมาบ้าง แต่ลุงป้อมเล่นเฉพาะหน้าโรงเรียน โรงพยาบาล แต่ลุงก็ต้องเอาเป็นวาระแห่งชาติ และอย่าเป็นผักชีโรยหน้า ทำให้คนข้ามข้ามได้ตามสิทธิ์ คนขับรู้จักหน้าที่ คนไทยที่ขับรถจริงๆ แล้ว เขาก็อยากหยุด แต่กลัวรถคันหลังชนท้ายบ้าง รถแซงออกไปแล้วตัวเองกลายเป็นไอ้โง่หรือกลัวจอดแล้ว คนข้ามข้ามไปโดนรถที่แซงออกมาชนตาย
ดังนั้น ถ้าทำเป็นวาระแห่งชาติ คนไทยทุกคนเขาก็พร้อมจะปฏิบัติตามครับ ทุกวันนี้เขาไม่รู้ว่าจะเอาไงแน่ เขาก็ขับไปตามความคุ้นเคย ถ้าลุงทำให้คนข้ามทางม้าลายได้ ภาพลักษณ์รัฐบาลลุงตู่ยุคเลือกตั้งจะได้ใจประชาชนคนส่วนใหญ่ที่เดินเท้าใช้ถนนทันทีเลย
ทำแบบนี้ไม่ใช่ประชานิยมแจกเงิน 500 แต่มันเป็นเรื่องธรรมาภิบาลระดับโลก ลุงเล่นนี้ได้ก็จะทำให้ผู้ปกครองไม่ต้องขับรถไปส่งบุตรหลานจ่อปากทางเข้าโรงเรียน จราจรก็จะดีขึ้นบ้าง มลพิษฝุ่นอะไรนั่นก็พอทุเลา แถมถ้าลุงสั่งให้ รมต.ศึกษาฯ ทำให้โรงเรียนมีมาตรฐานดีขึ้น ผู้ปกครองไม่ต้องขับรถไกลๆ ไปส่งลูกที่โรงเรียนดีๆ ทุกอย่างก็จะดีขึ้น ลุงทำเป็นแผนระยะสั้นระยะยาวต่อเนื่อง จากกฎจราจร ไปถึงเรื่องโรงเรียน เรื่องโรงเรียน ลุงก็ตั้งเกณฑ์ให้ รมต.ศึกษาฯ เขาสักไม่เกิน 1 ปี ถ้าไม่มีอะไรคืบหน้า เก้าอี้ดนตรีก็มา!
เรื่องแก้รัฐธรรมนูญ ลุงไปให้เขามาร่วมจัดตั้งรัฐบาล ลุงจะเอาหรือ? ถ้าลุงเอา ลุงก็ควรเป็นโต้โผ ทำประชาพิจารณ์ ไม่ใช่ปล่อยนักการเมืองเขาเล่น เพราะเขาก็ต้องเล่นเอาประโยชน์ของเขา ถ้าลุงเปิดประชาพิจารณ์อย่างเสรีไม่มี ม.44 มันก็จะกินเวลาไปอีกปีสองปี ลุงก็มีเวลาหาความสุขให้ตัวเอง…เอ้ย…คืนความสุขให้ประชาชน…
แต่ถามจริงๆ เหอะ ลุงมีเป้าหมายวาระซ่อนเร้นอะไรหรือเปล่าที่อยู่ยาวมา 5 ปี และแถม อะไรๆ ก็ลากช้าไปหมด นักวิชาการอย่างผม ไม่กล้านึก!!???
หน้า 14 หนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ ฉบับ 3488 ระหว่างวันที่ 18 - 20 กรกฎาคม 2562
