ทีมบันเทิง คมชัดลึก - รายการ "เรื่องลับมาก (NO CENSOR)" ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 14.00-14.50 น. ทางเนชั่นทีวี ช่อง 22 วันนี้ (10 ต.ค.) พิธีกรสาว"ดร.บุ๋ม ปนัดดา วงศ์ผู้ดี" ได้เปิดใจสัมภาษณ์นักร้องดัง"อุ๊ หฤทัย ม่วงบุญศรี" พร้อมเผยเรื่องความรักกับสามีหนุ่มอายุน้อยกว่า รู้จัก 3 เดือนจดทะเบียนสมรส และเรื่องเศร้าที่สุดกับการต้องสูญเสียลูกคนที่ 2
ทำไมมีข่าวต้องดิ้นรนตั้งแต่อายุ 14 ปี
"พอช่วงระยะเวลาเริ่มโตเป็นสาว คณพ่อคุณแม่หย่าร้างกัน เป็นความโชคร้ายมาก ช่วงคุณพ่อคุณแม่หย่าร้างกัน คุณตาคุณยายเสียใกล้ๆ กัน ลูกหลานหลายคนลำบากหมดถ้าพ่อแม่ต้องเลิกกัน เราไม่ก้าวก่ายเรื่องผู้ใหญ่ แต่ต้องยอมรับว่าพอไม่ได้อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ จากตั้งใจเรียนก็เกเรมาก เพราะไม่มีสมาธิในการเรียน คุณพ่อคุณแม่ทะเลาะกันทุกวันรุนแรงมาก พฤติกรรมเราเริ่มเปลี่ยน เริ่มเหม่อลอยไม่อยากเรียน เริ่่มขอคุณพ่อคุณแม่ไปอยู่โรงเรียนประจำ เบ็ดเสร็จพ่อแม่หย่าขาดจากกัน อุ๊อยู่กับคุณแม่ คุณแม่ก็ลำบาก เพราะต้องเลี้ยงลูกสองคน ตอนนั้นคุณพ่อคุณแม่โกรธกันมาก เราไม่กล้าไปหาพ่อ พ่อกลัวพ่อดุ"
เคยทำตัวเนียนๆ กินข้าวในงานแตงงานคนอื่น
"อยากจะถามกลับรายการว่าเอาเรื่องนี้มาได้ยังไง (หัวเราะ) ไม่น่ามีคนรู้เยอะ เซอร์ไพรส์มาก มันเป็นเรื่องตลก อุ๊เรียนวิทยาลัยช่างศิลป์ มันเป็นความอุ๊เอง เราเติบโตมาที่บ้านคุณตาคุณยายเราทำบุญตลอด ที่บ้านมีงานบุญตลอด มีคนมารับประทานอาหาร ทานเลี้ยงที่บ้านคุณตาตลอดเวลา เรารู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติงานบุญ ใครไปใครมาก็สามารถเข้ามากินข้าวได้ วันนั้นอุ๊กับเพื่อนๆ หิวข้าวมาก นั่งบนกำแพง แล้วเรียงกันป็นสิบคน เราเห็นว่ามีไฟบ้านงาน มองเห็นลิบๆ อุ๊ก็บอกเพื่อนๆ ว่าถ้าเราหิวเราไปกินข้าวในบ้านงานนี้สิ เพื่อนบอกว่าจะบ้าเหรอ ใครจะให้กิน เราก็บอกว่าตอนเด็กใครไปใครมา บ้านเราก็ให้กิน เพื่อนก็บอกว่าไม่จริงหรอก เดี๋ยวถูกเตะออกมาจากงาน เราก็บอกว่าพนันกันมั้ยล่ะ ถ้าเราสามารถพาพวกนายไปกินข้าวบ้านนี้ได้ ก็มีคนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย ไปกันประมาณ 8-9 คนหนึ่งโต๊ะจีน พาเพื่อนเลาะตัดทุ่งนา เดินเข้าถนนซอยลูกรัง ไปถึงสวัสดีเจ้าภาพ บอกว่ามาแสดงความยินดีและร่วมงาน ด้วยความเป็นเด็ก อัตตาอุ๊ที่อยากเอาชนะเพื่อน สองค่อนข้างมั่นใจธรรมเนียมคนงานบุญต้องต้อนรับ ที่สำคัญที่ตลกมาก เขาเลี้ยงขนมจีนน้ำยาปลา ต้มยำขาหมู กระดูกหมูบนโต๊ะจีน ต้องคาบกลับไปเป็นหลักฐานอีกฝ่ายนึง พอขากลับเราสวัสดีเจ้าบ่าวแล้วอมของไปว่าพวกเราได้มากินจริง ตอนนั้นอายุ 16 ปี ต้องการพิสูจน์ให้เพื่อนเห็น"
ตัวจริงเรียบร้อย เป็นผู้หญิง จัดดอกไม้แต่งบ้านอย่างดี ถ้าอยู่ที่บ้านคือสมบูรณ์แบบ ดูแลจัดการได้อย่างดีทั้งสามีและลูก
"น่าจะเป็นสปิริตของเรา คู่ชีวิตเขาเลือกเรามาแล้ว เราก็อยากให้เขามีความสุขที่สุด สบายอกสบายใจ พูดตรงๆ ว่าเขาทำงานเหนื่อย และเขาเลี้ยงเราด้วย อุ๊เป็นนักร้องที่ไม่ได้มีงานเยอะ สามีก็เหนื่อย บางครั้งเครียด อุ๊มีหน้าที่ทำให้เขากลับมาบ้านแล้วมีความสุข"
เจอกันได้ยังไง
"เป็นรุ่นน้อง อุ๊ไปเยี่ยมเพื่อนที่ม.บูรพา ไปกินเหล้า (หัวเราะ) เพื่อนคนนี้สนิทที่สุด สนิทมากๆ เราก็เลยได้เจอเขา สามีพอเรียนจบก็มาอยู่กับเพื่อนอุ๊อีก จังหวะนั้นอุ๊โสด ก็ได้สานสัมพันธ์กัน ปิ๊งกันแค่ 3 เดือนแล้วจดทะเบียนสมรสเลย เพื่อนก็ด่าค่ะ (หัวเราะ) อุ๊ป็นคนมีสัณชาตญาณอะไรที่อุ๊มั่นใจ อุ๊ก็จะทำอย่างทุ่มเท อุ๊มั่นใจว่าอุ๊มองคนไม่ผิด เขาเป็นคนดี 15 ปีที่อยู่ด้วยกันมา รักกันมาก มีความเข้าอกเข้าใจกันมาก เพราะตัวอุ๊มีความเป็นตัวเองค่อนข้างสูง ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนจะอยู่กับอุ๊ได้ เขาเป็นคนที่เข้าใจเรามากที่สุด 15 ปีมันเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน มันไม่ใช่เรื่องโรแมนติกอย่างเดียว มันมีมากกว่านั้น ความดีงามของเขาคือความเข้าใจเรา ผ่าน 15 ปี ความโรแมนติกไม่ใช่แล้ว เขารักเรามาก แต่ความโรแมนติกไม่จำเป็นแล้ว ตอนนี้มีลูกสองคน คนโตอายุ 7 ขวบ คนเล็กอายุ 5 ขวบ"
รักมากถึงขนาดทุกวันนี้ยังเอามือถือตามถ่ายเมีย
"เขาสนับสนุนอุ๊ทุกอยาง ไม่ว่าอุ๊จะทำอะไร เขาเป็นคนมีฐานะที่ลำบาก เขาจึงตั้งใจเรียน มีจิตใจดี อุ๊คิดว่าผู้หญิงสาวๆ เลือกคู่อย่าไปดูที่ฐานะเสมอไป บางทีผู้ชายที่เขาลำบาก ฐานะยากจนเขาอาจเป็นคนที่สามารถสร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นพ้อมๆ กับเราก็ได้ อย่าไปคาดหวังว่าต้องแต่งงานกับผู้ชายรวยเสมอไป เอาผู้ชายที่เขาเข้าใจเรา รักเรา ตั้งใจทำมาหากิน สร้างเนื้อสร้งตัวไปด้วยกันดีกว่า อาจเจอคนดีมากกว่า"
เรื่องลูกที่เกิดความสูญเสีย
"เป็นเรื่องเศร้า พยายามพูดเรื่องนี้ให้น้อยที่สุด"
พูดถึงยังจะร้องไห้ เป็นลูกคนที่สอง
"ปีนั้นเป็นปีที่ลูกชายคนโตเกิด (เสียงสั่น) เราเลยต้องมีบ้าน อุ๊ได้รับมอบหมายในครอบครัวให้ไปดูแลการปลูกสร้างบ้าน บ้านหลังนั้นเป็นบ้านที่สร้างไม่เสร็จของโครงการที่ล้มไปตอนฟองสบู่แตก เราเลยได้บ้านราคาถูก เราเลยมีเงินมารีโนเวทบ้าน ช่วงนั้นงานหนักในการควบคุมการก่อสร้าง ตัวอุ๊ได้รับการว่าจ้างมาหลายเดือน สี่ห้าเดือนช่วงกลางปี งานก็เยอะในช่วงธ.ค. เราก็ไม่รู้ว่าเราจะท้อง เราท้องก็ต้องไปคุมช่าง เดินขึ้นเดินลงอาจเยอะไป ทำงานนักร้องด้วย วันนั้นต้องบินไปขอนแก่นเป็นทริปงานจ้างที่ต้องร้องสองคืนติดไปร้องกับพี่แอม เสาวลักษณ์ พอไปถึงขอนแก่น แต่งหน้าแต่งตัวเสร็จ ช่วงใกล้ๆ ทุ่มนึงเหมือนเราจะมีรอบเดือน เราก็คิดว่าเราท้องอยู่ จะมีรอบเดือนได้ไง ปรากฎว่ามันตกเลือด ก็รายงานพี่เขาว่าเราเหมือนตกเลือด แต่เงินอุ๊รับเงินเขามาแล้ว เงินนั้นก็เอาไปใช้ปลูกสร้างบ้านหมดแล้ว จ๊อบละ 2 หมื่น สี่หมื่นก็ใช้หมดไปแล้ว ไม่สามารถมีเงินคืนเขา ถ้าอุ๊มีเงินคืนเขา อุ๊ก็คงบินกลับ แต่เราทำไม่ได้ เราก็ต้องขึ้นร้องคืนนั้นที่ขอนแก่น ก็เสร็จงานแล้วเข้ารพ. คนที่พาเราเข้ารพ.คือคนขอนแก่นนั่นแหละ อัลตร้าซาวด์ลูกก็ยังอยู่ แต่งานเรายังมีอีกหนึ่งคืน ต้องนั่งรถตู้ไปมหาสารคาม อุ๊ก็นอนคิดว่าเรากลับไม่ได้ จากขอนแก่นมามหาสารคามเป็นชั่วโมงเงินเราก็ไม่มี สุดท้ายเราต้องขึ้นทำงาน แล้วก็แท้งลูก (เสียงสั่นเครือ) เข้ารพ.คืนที่สอง อัลตร้าซาวด์ไม่มีชีพจรแล้วเราก็ต้องเสียเขาไป"
อุ๊เอาอะไรมาช่วยจนสามารถประคับประคอง
"ต้องพยายามลืม พยายามไม่นึกถึงเขา พยายามปล่อย ไม่ไปยึดติด เราทำดีที่สุดแล้ว ช่วงนั้นเราทำบ้านเราอาจประมาท เราคิดว่าเราติดมาแล้วคนที่หนึ่ง คนที่สองก็น่าจะแข็งแรง แล้วการที่ได้สูญเสียครั้งนั้นก็เป็นบทเรียน พอท้องครั้งที่สาม เลยประคับประคองให้ดีขึ้น"
