คงไม่มีถนนเส้นไหนอีกแล้ว ที่มีเรื่องราวเฉพาะตัวสุดยิ่งใหญ่เหมือนถนนที่เชื่อมระหว่างมณฑลซื่อชวน (เสฉวน) และเขตปกครองตนเองทิเบตของจีนเส้นนี้ ไม่ว่าจะในประวัติศาสตร์ของจีนเอง หรือแม้แต่ในโลกก็ตาม
ทางหลวงเส้นนี้มีระยะทาง 2,416 กิโลเมตร คดเคี้ยวตัดผ่านภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ 13 ลูก ซึ่งมีความสูง 4,000 เมตร ข้ามแม่น้ำที่ทอดยาวหลายสิบแห่ง ลัดเลาะรอยเลื่อนและหนองน้ำมากมายนับไม่ถ้วน พุ่งทะยานผ่านพื้นที่ชั้นดินเยือกแข็งคงตัว (Permafrost) เขตแผ่นดินไหว แถบดินถล่ม ธารน้ำแข็ง และป่าดึกดำบรรพ์
ในปี 1950 แรงงาน 110,000 คนถูกเรียกตัวไปสร้างถนน พวกเขามาพร้อมขวัญกำลังใจแม้จะมีเครื่องไม้เครื่องมือที่ไม่ค่อยดีนัก ถนนเส้นนี้สร้างแล้วเสร็จในปี 1954 แลกมาด้วยชีวิตแรงงานมากกว่า 4,000 คน ทว่านับเป็นการสิ้นสุดประวัติศาสตร์ทิเบตที่ปราศจากทางหลวงสายทันสมัย
ทางหลวงซื่อชวน-ทิเบตเป็นถนนสายสำคัญซึ่งเชื่อมแถบที่ราบสูงเข้ากับพื้นที่ดอนของจีน ช่วยบรรเทาปัญหาการขาดแคลนวัสดุของทิเบตตลอดหลายทศวรรษที่ผ่านมา
