ลูกหนี้: ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย โปรดช่วยดลใจให้เขาสงสารฉัน นึกอยากช่วยฉัน ยอมให้เงินฉันยืมตามที่ขอ ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ด้วยเถิด
เจ้าหนี้: หน้าตาเหี่ยวๆหมองๆแบบนี้ วันหนึ่งคงยืมเงินเราหรอก ขออย่าได้มีวันนั้นเลย แต่ถ้ามีจริงๆ ฉันจะปฏิเสธท่าไหนดี โกหกว่าไม่มี หรือบอกตรงๆว่าไม่อยากให้?
ลูกหนี้: ดูสิ มีตั้งมาก ทำไมขอแค่นี้ไม่ให้?
เจ้าหนี้: ถ้ายอมให้เงินเล็กๆก้อนแรก เดือนหน้าคงกลับมาขอเงินโตๆก้อนต่อไปหรอก ตัดไฟแต่ต้นลม ใจแข็งไม่ให้แต่แรกแหละดีแล้ว!
ลูกหนี้: ฮ่า! ขอสำเร็จจนได้ เทวดาคงเห็นใจเรา ดลใจเขา หรือไม่เราก็คงมีบุญ บุญช่วยให้ได้เงินก้อนนี้มาในที่สุด สมควรแล้วที่โลกช่วยฉันบ้าง ตอบแทนที่ฉันเกิดมาบ้าง
เจ้าหนี้: โอ๊ย! ใจอ่อนไปจนได้นะเรา ผีห่าซาตานตนไหนเข้าสิง หรือนี่มันเล่นคุณไสยเอากับเรา แย่มากที่มีคนขี้ขออยู่ร่วมโลกกับเราด้วย อึดอัดเหลือเกิน
ลูกหนี้: ใกล้กำหนดเวลาใช้หนี้แล้ว แต่ไม่เป็นไร โทษฐานเป็นคนสนิท ช้าไปบ้างยังไงก็ไม่โดนปรับ ทำอะไรเราไม่ได้อยู่แล้วด้วย ไม่ได้ทำสัญญากันไว้นี่หน่า
เจ้าหนี้: ใกล้กำหนดเวลาได้เงินคืนเสียที แต่ใจไม่ดีเลย ขอร้องอย่าเบี้ยวเลยพ่อคุณแม่คุณ กำลังต้องใช้อยู่พอดี ไม่ได้ก้อนนี้คืน ก็ต้องกลายเป็นลูกหนี้ ยืมเงินคนอื่นกันแล้ว
ลูกหนี้: โอ๊ย! โทร.มาทวงอยู่ได้ ขยันรบกวนจิตใจกันจริงๆ ขออยู่แบบสงบสุขไม่ได้เลยใช่ไหม ต้องก่อกวนให้เป็นทุกข์กันไม่เลิกอย่างนี้ บอกไม่ฟัง บอกหลายทีว่าเอาไว้ก่อนๆ ดีล่ะ! จะประชดมันด้วยการเตะถ่วงไปเรื่อยๆอย่างนี้แหละ ถึงมีก็พอใจไม่ให้ซะอย่าง อยากตื๊อให้รำคาญดีนัก!
เจ้าหนี้: ลำบากใจเหลือเกิน อายเหลือเกิน ทวงหลายครั้งก็อายนะโว้ย! เหมือนเราต้องเป็นฝ่ายมาขอกินยังไงไม่รู้ ทำไมไม่มีจิตสำนึกคิดคืนเองกันบ้าง?
ลูกหนี้: โอ้! เริ่มลืมตาอ้าปากได้บ้างแล้ว ตัวเลขเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ใจชื้นแล้ว ชีวิตดีแล้ว แต่เงินในบัญชีตู ก็แปลว่าเงินของตูซิ แหล่งที่มาจากไหนก็ช่างเถอะ!
เจ้าหนี้: เงินในบัญชีเราควรมากกว่านี้ แต่นี่ปล่อยให้ไปอยู่ที่ใคร มันไม่ใช้คืนกลับมาให้เราอุ่นใจบ้างเลย เห็นซื้อของใหม่ๆอวดทางเฟสแทบไม่เว้นแต่ละอาทิตย์ ถ้ามันคิดใช้คืนกันบ้าง ป่านนี้ตัวเลขในบัญชีเราคงไม่น่าเศร้าขนาดนี้
ลูกหนี้: พวกเจ้าหนี้ก็เหมือนๆกันหมด หน้าเลือด มีแล้วไม่แบ่ง ให้ได้ก็ไม่ให้ ยังเหลือตั้งเยอะ จะเอาคืนให้ได้ทั้งที่ไม่เดือดร้อน ก่อนถูกมันด่าว่าเลว ชิงหาหลักฐานความเลวของมันก่อนดีกว่า ยิ่งถ้าทำให้คนอื่นรู้กันทั่วๆได้ว่ามันเลวมาก เราก็นับว่าเลวน้อย หรือไม่เลวเลย แค่ไม่ใช้เงินคืนเอง!
เจ้าหนี้: เฮ้ย! ทำไมมาแทงข้างหลังกันอย่างนี้ ตอนลำบากมา เราอุตส่าห์ช่วย จิตใจทำด้วยอะไร ไม่คิดเลยว่าเลวขนาดนี้ก็มีอยู่ในโลกด้วย ไม่คืนก็เลวพอแล้ว นี่มาทำร้าย ทำลายกัน เลวหนักเข้าไปอีก!
ลูกหนี้: ถ้าเวรกรรมมีจริง ชาติก่อนมันคงชักดาบเรามา ชาตินี้เราเลยต้องมาเอาคืนบ้าง นี่แหละ! ของจริงคงมีอยู่อย่างนี้ ถือว่าหายกัน จบนะ!
เจ้าหนี้: จะให้ยกโทษ จะให้คิดว่าเคยไปเอาเขามา แหม! ใครจะไปรู้ เมื่อไม่รู้ใครจะไปยอม? เป็นไงเป็นกัน ฟ้องร้องให้ดับกันไปข้างเถอะ!
ลูกหนี้: ฮ่าๆ! มันไม่มีหลักฐานว่าเรายืมไป ศาลที่ไหนจะเชื่อ?
เจ้าหนี้: มีลูกสอนลูก มีหลานสอนหลาน สนิทแค่ไหน ถ้ายืมเงินก้อนโต ยังไงก็ต้องทำสัญญาไว้… เอ! หรือจะสอนอีกอย่าง ถ้าไม่อยากเปลี่ยนมิตรเป็นศัตรู ก็อย่าได้คิดให้ใครยืมเงิน เว้นแต่จะตัดใจให้ได้เลยไม่เดือดร้อน!
