เพิ่งจะผ่านงาน LoveFest Thailand ไปเมื่ออาทิตย์ก่อนค่ะ ความรักทุกโหมด และดนตรีทุกแนวไปรวมตัวกันริมทะเล เที่ยงวันยันเที่ยงคืนที่พัทยา ในโซนคนอกหักช้ำรัก hurt zone มีกระโจมพี่อ้อยพี่ฉอด ให้ใครๆที่มีความสุขก็อยากเล่า เศร้าก็อยากฟ้อง เดินเข้ามาคุยกัน ฟังกัน กอดกันเช็ดน้ำตาให้กัน ตั้งแต่เปิดกระโจมตอนบ่ายโมงครึ่ง เราคุยกันยันทุ่มครึ่ง 43 คนที่เราได้แลกเปลี่ยนกัน จริงๆ ยังมีอีกเยอะมากที่มาไม่ทัน เราคงได้เจอกันในครั้งต่อๆไปนะคะ แต่ละคนมีชีวิตที่ให้ข้อคิดดีๆเยอะมาก มีน้องคู่หนึ่ง เป็นสามีภรรยากันเดินเข้ามาในกระโจม น้องบอกว่า ขอเข้ามาถ่ายรูปด้วยเฉยๆได้ไหมคะ? ได้สิ ถ่ายรูปกันเสร็จปั๊บ น้องนั่งลง ยิ้ม แล้วถามว่า
“คู่เราไม่มีปัญหาเลยค่ะพี่ รักกันดีมาตลอด คบกันมา 8 ปีก่อนแต่งงาน และนี่แต่งกันมา 8 ปีแล้ว รวมเวลาของความรักของเราก็ 16 ปี ทำยังไงดี น้องรู้สึกว่า ความรักมันนิ่งๆ เพราะเราคบกันมานาน ไม่มีปัญหาอะไรเลย จนรู้สึกเฉยๆ ชาๆ ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้น เราก็ทำทุกอย่างเหมือนที่เคยทำ ทุกอย่างดูซ้ำไปซ้ำมา มันจะเป็นปัญหาไหมคะพี่” ถ้าได้อ่านมาถึงตรงนี้อย่าเพิ่งด่าว่า เขาขี้อวดนะคะ กลัวใจชาวเน็ตจัง อย่าเพิ่งตัดสินทุกเรื่องเร็วไป คู่นี้เป็นคู่เดียวในวันนั้นที่พี่ร้องไห้ไปกับเรื่องราวของเขาด้วย
โลกนี้มีสองด้านเสมอ ตั้งแต่คนแรกที่เข้ามาเล่าเรื่องราวชีวิตตัวเองในกระโจม มักเจอปัญหานอกใจซ้ำๆ อยู่ในบ้าน เขาเป็นสามีเรา ออกนอกบ้านไป กลายเป็นสามีคนอื่น น้องผู้หญิงบางคนป่วยเป็นโรคไต สุดท้ายพ่อแม่ผู้ชายขอให้เลิก กลัวลูกต้องแบกภาระอันยิ่งใหญ่ในการดูแลฝ่ายหญิง แต่กับคู่นี้ ไม่มีปัญหา ทุกอย่างราบเรียบสวยงาม จนกลัวความนิ่ง… หรือจริงๆมันอาจเป็นปัญหาก็ได้นะ ?
ฝรั่งเขามีประโยคหนึ่งที่ว่า no news is good news ไม่มีข่าวนั่นแหละคือข่าวที่ดีที่สุด การมีรักแท้อยู่ใกล้ๆแต่รู้สึกไม่ตื่นเต้น นับเป็นความเศร้าประเภทหนึ่ง น้องอยู่ด้วยกันมา 16 ปี ถ้าเพียงแต่วันนี้ มีใครซักคนไปตรวจเจอว่า ตัวเองป่วย จะด้วยโรคภัยไข้เจ็บใดที่ทำให้เรารู้ว่า หรือวันสุดท้ายกำลังใกล้เข้ามา? ชีวิตของเราจะเข้าสู่โหมดความตื่นเต้นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เราจะเห็นคุณค่าของการมีลมหายใจตอนอยู่ใกล้ๆกัน การกอดกันแต่ละครั้งจะมีความหมายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน… ทำไมถึงต้องมารู้คุณค่าของเวลา ตอนใกล้หมดเวลา ทำไมถึงต้องเห็นค่าของคนๆหนึ่ง เมื่อตอนที่เขากำลังจะหลุดมือ ตอนที่เรายังถือทุกอย่างเอาไว้ได้ ทำไมไม่รู้ตัว … หันหน้ามองน้องผู้หญิงอีกที น้องน้ำตาไหลแล้ว เลยให้ฝ่ายชายเป็นคนเล่าบ้าง
“เราทำงานคนละเวลาครับ บางทีผมกลับมา ภรรยาก็หลับไปแล้ว ไม่ค่อยได้คุยกันครับ” นั่นน่ะสิ ดีแค่ไหนที่เรายังเห็นเธอนอนอยู่ในห้องเดิม ที่เดิมๆ ถ้าวันใดวันหนึ่ง เธอไม่ได้นอนอยู่ตรงนั้น เราจะเสียใจแค่ไหน แล้ววันนี้ ทำไมเราจะไม่ดีใจที่ยังเห็นหน้ากัน น้องทั้งสองพยักหน้า น้ำตายังอาบแก้มอยู่เลย
ไหนๆน้องก็อยู่ข้างหน้าพี่ละ ขอเผือกละกัน 18 ปีที่ผ่านมา อยากบอกอะไรกันและกันบ้างตรงนี้เลย ขอฟังด้วยคนนะ … น้องผู้หญิงขอพูดก่อน
“ ก็ขอบคุณที่เธอยังอยู่ตรงนี้เสมอ ไม่ว่าจะเจอกับอะไร รู้ว่าเธออยากมีลูกมากๆๆๆ แต่เราผลัดมาตลอด ขอเรียนจบก่อนนะ เธอก็รอ ขอเรียนจบปริญญาโทฯก่อนนะ เธอก็รอ หนูเป็นเภสัชกรค่ะพี่ จริงๆ ไม่อยากมีลูก หนูกลัวสารพัดอย่าง กลัวจะเลี้ยงเขาไม่ได้ กลัวว่าลูกจะเติบโตมายังไงในสังคมที่สุ่มเสี่ยงแบบนี้ แต่บางทีก็มาคิดว่า หนูเรียนกว่าจะจบ ผ่านตำรายากๆมาก็เยอะ อีแค่มีลูก เลี้ยงลูก มันจะยากตรงไหนวะ ทำไมเราจะทำให้สามีไม่ได้ แต่ไม่เคยบอกเขาว่าหนูตั้งใจยังไง กะว่าปีหน้าจะมีลูกนะ อีกอย่างที่เราน้อยใจเหลือเกิน เราบอกให้เธอลดความอ้วน เธอไม่เคยเชื่อเรา แต่พอไปคุยกับหมอ พอหมอบอกให้ลด เธอก็ตั้งหน้าตั้งตาลดน้ำหนักอ่ะ” น้องพูดไปสะอื้นไป.. พี่แอบขำ สามีเชื่อหมอ ไม่เชื่อภรรยาซึ่งเป็นเภสัชกรเลยคร่า ไม่ต้องตกใจ ใครๆก็เป็น บางเรื่องเราเลือกเชื่อคนไกลมากกว่าคนใกล้ๆที่คอยจ้ำจี้จ้ำไชเสมอ
“ก็ขอบคุณขาค่ะพี่ เราต่างคนต่างโชคดีที่ได้เป็นคู่ชีวิตกันนะ” น้องผู้หญิงพูดได้แค่นี้ แล้วร้องไห้หนักมาก หันไปที่ฝ่ายชาย น้องพูดได้แค่ว่า
“พี่ๆรู้ไหมครับ ผมไม่เคยได้ยินอะไรแบบนี้จากเธอเลย ครั้งสุดท้ายคือในวันแต่งงานนั่นแหละ 8ปีก่อน ผมขอบคุณเช่นกัน รักเธอนะ” แล้วเราก็ได้ร้องไห้หมู่กันพร้อมหน้า แพ้เรื่องราวดีๆค่ะ
ยิ่งรักกันนาน ยิ่งต้องสื่อสารกัน มองตาก็รู้ใจไม่มีจริงค่ะ วันนี้มีอะไรต้องคุยกัน และฟังกัน น้องคบกันมา 18 ปี ความรู้สึกในใจบอกกันไปเมื่อวันแต่งงาน มันนานไปแล้ว ต่อให้การกระทำเสียงดังกว่าคำพูดไหนๆ แต่มันก็ชื่นใจ และรู้สึกได้ว่า เรายังมีค่าต่อกันและกันแค่ไหน จงตื่นเต้นทุกวันเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกวัน เราก็เข้าใกล้วันสุดท้ายของชีวิต อีก 1 วัน อย่าใช้ชีวิตแบบที่คิดว่า ลมหายใจยังอยู่กับเราอีกนาน ยิ่งบอกตัวเองทุกวันได้ว่า วันหน้าอาจไม่มี เราจะได้ทำทุกวันนี้อย่างดีที่สุด กอดกันให้แน่นๆ เหมือนแรงจะหมดในวันพรุ่งนี้ พูดกันด้วยคำพูดดีๆ ให้เหมือนกับต่อจากนี้เราอาจไม่ได้พูดกัน ใช้ทุกๆวันให้คุ้ม ยังจำคำที่คุณแม่ชีศันสนีย์อวยพรในวันแต่งงานได้เสมอ “ดูแลกันให้ดีที่สุดนะลูก ให้เหมือนกับว่า ถ้าวันพรุ่งนี้ไม่มีกัน เราจะไม่เสียใจแม้แต่นิดเดียว เพราะได้ทำทุกอย่างที่อยากทำไปแล้ว”
รักแล้วรักเลยไม่มีในโลก ยิ่งรักกัน ยิ่งต้องทำให้ทุกวันนั้นมีค่า อย่าคิดว่าก็แต่งงานแล้วไงจะเอาอะไรอีก ความเบื่อทำหน้าที่ทุกวัน ถ้าเราไม่ทำให้ความผูกพันเติบโต ความสงบไม่ใช่จุดจบของปัญหาเสมอไป การแสดงความรู้สึกในใจ ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ นี่แหละค่ะปัญหาความ “รัก” ถ้าเจอปัญหาความ “ไม่รัก” จะหนักกว่านี้มากทีเดียว
