เมื่อไม่กี่วันก่อน “ดร.สมคิด จาตุศรีพิทักษ์”รองนายกฯออกมารับสภาพว่า ไวรัสโควิด 19 ที่กำลังระบาด ได้ส่งผลกระทบเศรษฐกิจอย่างรุนแรงหนักกว่าคราววิกฤติ ต้มยำกุ้ง เสียอีกจึงเตรียมจะออก พ.ร.ก.เงินกู้เพื่อขอกู้เงินจาก”กองทุนการเงินระหว่างประเทศ”หรือ “ไอเอ็มเอฟ.”วงเงิน 2 แสนล้านบาทใช้สำหรับฟื้นฟูเศรษฐกิจ
ก็มีเสียงออกมาทั้งจากคัดค้านและสนับสนุน
คนที่สนับสนุนให้กู้ถือธงนำโดย“คุณบรรยง พงษ์พาณิช”ประธานเจ้าหน้าที่บริหารธนาคารเกียรตินาคินได้เขียนอธิบายไว้ในเฟสบุ๊คทำนองว่า รัฐบาลควรกู้เงินมาฟื้นฟูเศรษฐกิจที่บอบช้ำอย่างหนักในเวลานี้ และไม่ใช่แค่กู้แค่ 2แสนล้านบาทเสนอให้กู้ถึง 1ล้านล้านบาทคิดเป็น 6% ของจีดีพี.เป็นอย่างน้อย
ขณะที่คนที่ค้านสุดตัว” คุณธีระชัย ภูวนาถนรานุบาล” อดีตรัฐมนตรีคลังเขียนเฟสบุ๊ค คัดค้านการกู้เงินจากไอเอ็เอฟเต็มที่ ให้เหตุผลประเทศไทยมีเงินกองทุนสำรองระหว่างประเทศมากถึง 2แสนกว่าล้านดอลลาร์มากเป็นอันดับ 12 ของโลกจึงไม่จำเป็นต้องกู้
ทั้งสองท่านต่างก็เขียนเหตุผลสนับสนุนและคัดค้านไว้อย่างน่าสนใจ
แต่ก็มีคนที่เห็นว่าควรจะ”เกลี่ยก่อนกู้”อย่าง”ศิริกัญญา ตันสกุล”ส.ส.บัญชีรายชื่อพรรคกล้าวไกลมีแนวคิดคล้ายๆ”กรณ์ จาติกวณิช “หัวหน้าพรรคกล้า ที่เสนอตัดงบกระทรวงต่างๆสัก10% และงบฯกิจกรรมต่างๆที่ปีนี้ใช้ไม่ทัน น่าจะได้สัก 33,000ล้านบาทมาใช้ในการแก้ปัญหาโควิดระบาด
ขณะที่”ศิริกัญญา”เสนอให้เกลี่ยงบ ที่ไม่ใช่งบประจำที่เป็นเงินเดือนข้าราชการ เบ็ดเสร็จน่าจะได้อย่างน้อยๆ 1แสนล้านบาท มาใช้ก่อนเพราะกว่ารัฐบาลจะออก พ.ร.ก.เงินกู้คงต้องใช้เวลาพอสมควร อาจไม่ทันการ
ข้อเสนอต่างๆที่แต่ละท่านล้วนแต่น่าสนใจ ควรที่รัฐบาล เปิดใจให้กว้างนำมาพิจารณา
แต่ก็มีไม่น้อยในโลกโซเลี่ยลที่เสนอให้ ตัดงบซื้ออาวุธกองทัพ หรืองดเว้นการเกณฑ์ทหาร1ปีจะมีงบมาใช้หลายหมื่นล้านบาท อาจจะเป็นข้อเสนอที่ประชดประชันก็ตามแต่ก็น่าสนใจ เพราะตั้งแต่รัฐบาลซื้ออาวุธมายังไม่เคยใช้อาวุธมาทำสงครามกับใครแม้แต่ครั้งเดียว แต่ตอนนี้ รัฐบาลกำลังทำสงครามกับศัตรูที่มองไม่เห็น นักรบยามนี้คือหมอพยาบาลที่ต้องการอาวุธและ อุปกรณ์ป้องกันตัว
ขณะที่สังคมจะถกเถียงว่าควรจะกู้หรือจะเกลี่ยก่อนดี ก็ยังสงสัยว่าไอเอ็มเอฟ.จะมีเงินพอให้กู้หรือไม่ อย่างที่รู้ๆกันว่าทุกวันนี้เกือบทุกประเทศทั่วโลกโดนพิษโควิด-19ระบมไปทั่ว พากันบอบช้ำจากวิกฤติเศรษฐกิจ ต่างก็คงต้องการเงินเข้าไปฟื้นฟูเศรษฐกิจเช่นกัน
หากจะยื่นขอกู้จริงๆไม่รู้ว่าไทยจะยืนต่อแถวอันดับที่เท่าไหร่จะได้กู้หรือไม่ แต่คงไม่ได้ยืนหัวแถวแน่ๆ
ยิ่งเมื่อ”ดร.สมคิด”บอกว่าจะกู้ไอเอ็มเอฟ.คนไทยส่วนใหญ่คงจะไม่เห็นด้วย ทุกคนยังหลอนกับภาพของไอเอ็มเอฟ. ที่เข้ามาบงการประเทศไทยเกือบทุกอย่างในคราววิกฤติต้มยำกุ้ง ไม่ว่าการบังคับให้แปรรูปรัฐวิสาหกิจ ให้ค้ำประกันเงินกู้ให้เจ้าหนี้ต่างประเทศทุกบาททุกสตางค์ ส่งผลให้หนี้สาธารณะเพิ่มขึ้นและติดพันมาจนทุกวันนี้
รวมถึงการบีบให้ธนาคารขึ้นดอกเบี้ยเงินกู้ ทำให้เจ้าหนี้ที่เป็นฝรั่งฟัน2เด้งจากเงินกู้เพิ่มขึ้นจากค่าเงินบาทอ่อนลงและฟันดอกเบี้ยอัตราสูงลิ่ว แต่ธุรกิจไทยเจ้งระเนนระนาดเพราะแบกดอกเบี้ยเงินกู้ไม่ไหว
ภาพเหล่านี้ยังคงอยู่ในความทรงจำคนไทยมิรู้ลืม
แต่ถ้าเศรษฐกิจมันรุนแรงหนักหน่วงและต้องใช้เงินมหาศาลในการฟื้นฟูจริงๆ ก็คงต้องดูว่ามี เงื่อนไขอย่างไร ที่สำคัญหากกู้มาแล้วจะใช้อย่างไร ให้มีประสิทธิภาพที่สุด จะจัดอันดับการใช้อย่างไรให้เหมาะสม และจะไม่ให้เกิดทุจริตอย่างไร อย่าให้ต้องมีคนล้มบนฟูกเหมือนปี 40
ที่สำคัญรัฐบาลก็ต้องสรุปบทเรียนว่าเหตุที่ต้องมีวันนี้เพราะท่านมัวแต่สนุกกับการลดแลกแจกแถมแบบไม่บันยะบันยัง นั่นเอง
