ยิ่ง “ไม่” เท่าไหน ยิ่ง “ได้” เท่านั้น

ไม่เชื่อ
ไม่เชื่อไปก่อนว่าเราจะทำอะไรได้หรือไม่ได้ จนกว่าจะได้ลองทำจริงๆ อย่าเพิ่งคิด หรือตัดโอกาสตัวเอง
 
ไม่ทำ 
ไม่ทำอะไรที่ทำให้ตัวเองต้องเสียใจทีหลัง รวมถึงไม่ทำให้คนอื่นต้องเสียใจกับสิ่งที่เราทำด้วย
 
ไม่รู้ 
เราไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่องก็ได้ เรื่องจริงบางเรื่องก็เจ็บปวดได้เหมือนกัน
 
ไม่จม
ไม่จมอยู่ในเรื่องที่ทำให้เศร้า ร้องไห้แค่ตอนเกิดมานั่นก็พอแล้ว 
 
ไม่รอ
ไม่รอความสุขที่เกิดจากคนอื่น สร้างมันด้วยตัวเองดีกว่า
 
ไม่ติด
ทั้งความสำเร็จ ชื่อเสียง อะไรที่เข้ามา วันหนึ่งก็ต้องหมดไป
 
ไม่คิด
ไม่คิดเรื่องที่ผ่านมาแล้วให้มากนัก ยิ่งเป็นความผิดพลาด ลืมมันซะ แล้วเริ่มต้นใหม่
 
ไม่เอา
เรื่องไม่ดี คำพูดไม่ดี คนไม่ดี อย่าเอาเข้ามาในชีวิต
 
ไม่บอก
ไม่ต้องบอกสิ่งที่เราคิดทุกเรื่อง ถ้าบอกแล้วมีคนต้องเสียหายหรือเสียใจ เก็บไว้บ้างก็ดี
 
ไม่มาก
รักใครก็อย่าให้มากเกินไปจนลืมที่จะรักตัวเอง
 
ไม่ฝืน
อย่าฝืนทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ อย่าฝืนทำในสิ่งที่มันไม่ใช่
 
ไม่มอง
ไม่มองคนอื่นว่าเขาดีกว่าหรือไม่ดีกว่าเรายังไง ไม่เปรียบเทียบ โลกนี้สร้างคนเราให้ไม่เท่ากันตั้งแต่แรกแล้ว
 
ไม่มี
ไม่มีเท่าเขา ก็ใช่ว่าเราจะหาความสุขไม่ได้ บางที การมีไม่ใช่แปลว่าสุขเสมอไป การมองเห็นคุณค่าของสิ่งที่ตัวเองมีต่างหาก อาจเป็นความสุขที่แท้จริงก็ได้
 
ไม่หวัง
จะเป็นเรื่องการทำดี การให้ ไม่ต้องหวังว่าจะได้อะไรกลับคืนมา
 
ไม่แบก
ไม่แบกอะไรให้หนักเกินตัว โดยเฉพาะความหวังของคนอื่น
 
ไม่ลืม
ใครที่ทำดีกับเรา จงอย่าลืมเขาหรือใครคนนั้น
 
ไม่จำ
แต่ถ้าเป็นเรื่องตรงกันข้าม ก็ไม่ต้องจำให้มันรกพื้นที่ในจิตใจ
 
ไม่สำคัญ
อย่าให้ความสำคัญกับสิ่งที่ไม่จำเป็นในชีวิต เช่นคำพูดคนอื่น เรื่องราวในชีวิตคนอื่น ปล่อยผ่านมันไปบ้าง
 
ไม่ได้
เราไม่ได้เกิดมาเพื่อจะต้องมีความทุกข์ ชีวิตเกิดมาอาจจะแค่ครั้งเดียว พยายามหาความสุขของตัวเองให้เจอ
 
ไม่จำเป็น
เราไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร เราคือเรา และมีเพียงคนเดียวในโลก จงภูมิใจในสิ่งนี้ รักในสิ่งนี้ และดูแลมันให้ดีที่สุด