*ต่อจากเสาร์ที่แล้ว *
คราวที่แล้วพูดถึง"ดิฟเฟนบาเกีย(Dieffenbachia)"ที่เป็นไม้อีกทางเลือกในวงการไม้ประดับ วันนี้มาว่ากันในเรื่องการประดับตกแต่งไม้ชนิดนี้ นอกจากพื้นฐานของการใช้ต้นปลูกลงในภาชนะเพื่อใช้วางจัดสถานที่ให้ดูสวยงามหรือใช้ตกแต่งพื้นที่ให้ดูมีมิติเป็นธรรมชาติแบบอยู่แทรกตัวกับสิ่งปลูกสร้างได้อย่างกลมกลืนและลงตัวแล้ว ยังมีการใช้ประโยชน์ในรูปแบบการตัดใบประดับคล้ายกับการใช้ใบของไม้ชนิดอื่นๆที่มีมาก่อนหน้านี้
โดยการตัดใบ"ดิฟเฟนบาเกีย"นั้น ต้องมีอุปกรณ์ป้องกันการสัมผัสกับน้ำยางโดยตรง และมีขั้นตอนหลังการตัดที่ต้องวางให้น้ำยางแห้งจากรอยบาดแผลที่โคนก้านใบ พร้อมกับการคัดขนาดและคุณภาพ แล้วจึงนำไปมัดรวมเป็นกำ จากนั้นจึงค่อยจุ่มน้ำให้มิดแล้วยกขึ้นทันทีเพื่อวางเรียงแบบตั้งก้านใบโดยไม่ต้องใส่น้ำในภาชนะนั้น ใบก็ยังคงความสดพร้อมส่งต่อไปถึงมือผู้ใช้ยังปลายทางที่กระผมเห็นมีการจำหน่ายในตลาดค้าส่งของหลายๆเมืองที่มีขนาดการใช้ใหญ่กว่าในบ้านเรามาก
ด้วยรูปแบบการใช้ที่มีอยู่และมีการพัฒนาจนมีรูปแบบที่ต่างไปจากเดิมก็มิได้หมายความว่าจะหยุดรูปแบบการใช้ไม้ชนิดนี้ไว้เพียงเท่านั้น แต่ยังมีการคิดที่จะนำพืชสกุลนี้ที่รู้ว่ามีอันตรายในเรื่องของความเป็นพิษมาปลูกเสริมคุณค่าให้เป็นอาณาเขตรูปแบบรั้วธรรมชาติ
โดยใช้ไม้สกุลนี้ปลูกลงดินให้เติบโตสร้างเป็นแนวเขตป้องกันสิ่งมีชีวิตหลายประเภทรุกล้ำผ่านแนวกลุ่มไม้ชนิดนี้เข้าไปในเขตพื้นที่สงวน ทั้งยังเป็นรั้วต้นไม้ที่มีความสวยงามไปในตัว ช่วยเป็นแนวป้องกันสัตว์บางประเภทที่มักรู้ตามสัญชาตญาณและรับรู้ได้จากการสัมผัส และโดยทั่วไปไม้ชนิดนี้จะเจริญเติบโตได้ดีในสภาพที่มีความชื้นและร่มเงาจากสภาพแวดล้อมจนปรับตัวให้เข้าเป็นส่วนหนึ่งในระบบนิเวศนั้นๆได้ดี
และเมื่อเวลาที่ไม่ต้องการแล้วก็สามารถจัดการได้ไม่ยาก ถึงกระนั้นพืชที่ดูน่ากลัวชนิดนี้ก็ยังกลับได้ช่วยเพิ่มมูลค่าและแนวทางการใช้ในรูปแบบการประดับ โดยเฉพาะยิ่งเป็นพืชที่อีกหลาย ๆ คนยังไม่รู้และเข้าใจ ก็มักเกิดความกลัวจนไม่กล้าที่จะปลูกหรือแม้แต่จะเข้าใกล้เสียด้วยซ้ำ ประหนึ่งราวคล้ายกับอสรพิษที่เห็นแต่เพียงภายนอกก็นึกกลัวไว้ก่อน ทั้งที่ส่วนใหญ่อาจแค่มีรูปร่างคล้ายกันแต่ปราศจากพิษ
ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีการสอนให้กลัวไว้ก่อน เพราะหากพลาดด้วยความไร้ซึ่งความยำเกรง ก็อาจเกิดสิ่งที่ยากต่อการแก้ไข เมื่อเทียบกับไม้สกุลนี้ คนที่จะใช้หรือมีวิถีร่วมคงต้องเรียนรู้และทำความเข้าใจถึงศักยภาพและข้อจำกัดที่มีอยู่ เพื่อประโยชน์ที่ดีกว่าเดิมและได้รู้ว่า ไม้ประดับที่เคยถูกกล่าวขานไว้ถึงความน่ากลัวก็อาจช่วยสร้างงาน เพิ่มมูลค่า มีการใช้ได้อย่างหลากหลายให้ได้ตอบโจทย์ในวัตถุประสงค์ของการใช้ได้ในทิศทางที่ต้องการต่อไป
