“ลุงเสรี คนบุญผู้หยาบช้า คนบ้า 6 สลึง” หรือ “เสรี หอมมาก” บุคคลที่ชาวบ้านร้านตลาดทั่วทั้งอำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรีรู้จักมักคุ้นเป็นอย่างดี เพราะด้วยบุคลิกที่น้อยคนนักจะมี ท่าทีการแสดงออกที่โผงผางชัดเจน หยาบคายแต่จริงใจ ด่าทอแต่ช่วยเหลือ
หากจะให้คนบ้านโป่งนิยามถึงลุงเสรี เขาคงตอบตรงกันว่า ลุงเสรีเป็นที่รักของคนทั้งอำเภอ เป็นคนดีโดยเนื้อแท้ เป็นที่ยกย่องศรัทธา เป็นบุคคลที่จะหาใครมาเสมอเหมือนก็แสนยาก และหากว่าจะเปรียบกับการงมเข็มในมหาสมุทร ก็คงจะบอกว่า มันยากพอๆ กัน
เมื่อถามว่า ความดีของลุงเสรีคืออะไร และลุงเสรีเป็นที่รู้จักได้อย่างไร คำตอบที่ได้ก็คือ ตลอดชีวิตของลุงเสรี แกเข้าวัดเข้าวา คอยบริการพระ เณร เจ้าภาพงาน ชาวบ้านที่มาทำบุญ ไม่ว่าจะเป็น กวาดลาน ล้างจาน วิ่งไปซื้อข้าวของ ต้มเทียนถวายวัด สารพัดงานการที่แกทำได้ แกไม่เคยอิดออด และลงมือทำอย่างจริงจังเต็มที่เสมอ อีกทั้งยังยังตระเวนไปช่วยเหลือวัด ช่วยเหลือบ้าน งานทั้งภายในเขตอำเภอ และจังหวัดใกล้เคียง โดยที่ไม่ยอมรับเงินทองสักบาทเดียว
แม้จะเป็นคนดิบๆ ใส่แค่เพียงกางเกงเก่าๆ ผูกด้วยเชือกฟาง รองเท้าบูตยาวเกือบถึงเข่า ปากจัด ผรุสวาทจนเป็นเอกลักษณ์ แต่ความจิตใจดีของลุงเสรีนั้น เป็นที่ประจักษ์ชนิดที่ว่า แกเดินเข้าไปในตลาด และตะโกนขึ้นมาประโยคเดียวว่า “ที่วัดมีงานโว้ย ใครจะเอาอะไรไปให้พระ ก็เอามานะโว้ย” หากเป็นคนอื่นตะโกนเช่นนี้ คงโดนพ่อค้าแม่ค้ามองตาขวาง แถมถูกด่าให้ด้วย แต่สำหรับลุงเสรี ภาพที่เห็นคือ พ่อค้าแม่ขาย และชาวบ้านในบริเวณนั้น แบกข้าวสาร หาบถุงผัก หอบน้ำตาลยกมาให้แก จนดูเป็นภาพอันแสนปกติชินตาของผู้คนในย่านนั้น
ลุงเสรีได้ข้าวของกลับมาเป็นเต็มรถเข็น จนบางครั้งต้องเอารถกระบะของวัดไปถ่ายของมา เพราะคนทั้งอำเภอเชื่อมั่นและรู้ดีว่า “ทำบุญกับเสรีถึงบุญแน่นอน” เพราะเจตนาลุงเสรีนั้น บริสุทธิ์ มุ่งมั่น ต้องการทำเพื่อส่วนรวม และพิสูจน์เนื้อแท้ในใจแกมาแล้วนับสิบๆ ปี ซึ่งชาวบ้านบางคนถึงกับเอ่ยปากว่า“ทำบุญกับพระยังมีพระปลอม แต่เสรีไม่มีปลอม ใจเสรีไม่มีวันหลอกใครได้ ให้เสรีไปร้อย เสรีก็ให้วัดร้อย ไม่มีเก็บไว้สักชิ้นเดียว”
ใครจะไปคิดว่า ในโลกนี้จะมีคนคนหนึ่งที่สามารถเดินเข้าร้านข้าวแล้วไปสั่งข้าวกิน เดินเข้าร้านขายของชำแล้วได้น้ำปลาน้ำตาลติดมือกลับมา เดินเข้าร้านสังฆทานแล้วได้ธูปเทียนหอบหิ้วออกมาเป็นกระบุง โดยที่คนคนนั้นไม่เสียเงินสักบาท แถมเจ้าของร้านยังยิ้มหน้าบานไล่หลังออกมา ซึ่งเราจะบอกคุณว่า ไม่มีใครทำได้ แต่เสรีคนนี้ทำได้
ล่าสุด ทีมข่าวเจาะประเด็นไทยรัฐออนไลน์ มีโอกาสพูดคุยกับ นางมยุรฉัตร สุขสงวน หลานสาวใกล้ชิดของลุงเสรี เพื่อสอบถามถึงชีวิตล่าสุดของลุงเสรี แต่คำตอบที่ได้คือ “เมื่อ 5 ปีก่อน ลุงเสรีโบกรถมอเตอร์ไซค์ของชาวบ้านแถวนี้ เพื่อขอติดรถไปวัด แต่จังหวะที่แกยกขาจะขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ จู่ๆ แกก็หน้ามืดล้มตึงลงไปกองบนถนน จากนั้นเป็นต้นมา แกก็ป่วยอย่างหนักมาโดยตลอด นอนติดเตียง พูด และขยับเขยื้อนตัวไม่ได้”
“ทุกวันนี้ นานๆ ทีก็จะมีคนเข้ามาแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนแก ซึ่งทุกคนต่างก็ใจดี คอยหอบหิ้วเอาแพมเพิร์ส ซึ่งเป็นของที่ลุงเสรีมีความจำเป็นต้องใช้มาฝากอยู่เสมอ แต่ใช้อยู่ได้ไม่นานก็หมด จนต้องไปซื้อใหม่”
“วันนี้ลุงเสรีอายุ 70 ปีแล้ว อาการทรุดๆ ทรงๆ มีเงินที่ได้รับจากรัฐ เป็นเงินผู้พิการ 800 บาท และเบี้ยคนชรา 700 บาท” หลานสาวของลุงเสรี บอกเล่าไปตามจริง
ในความโชคร้ายของลุงเสรี ก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้าง เพราะในช่วงที่ลุงเสรียังสุขภาพแข็งแรง ลุงเสรีเคยช่วยเหลือดูแลเด็กชายยากจนคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในละแวกบ้าน ด้วยการส่งเสียให้เรียนจนจบ คอยหาข้าวปลาอาหารมาให้ ดูแลหยูกยายามป่วยไข้ จนกระทั่งวันนี้เด็กชายยากจนคนนั้น เติบโตมาเป็นทนายความอยู่ในกรุงเทพฯ
เด็กชายยากจน ที่วันนี้เติบใหญ่เป็นทนายความ ไม่เคยลืมบุญคุณของลุงเสรี เขาให้ลุงเสรีที่ทรุดป่วยลงอย่างหนัก ย้ายมาอยู่บ้านที่ตัวเองปลูกสร้างเอาไว้ที่จังหวัดราชบุรี โดยมีหลานของลุงเสรีคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง
ชายสูงวัย ท่าทางคล่องแคล่ว ใส่แค่กางเกงเก่าๆ กับรองเท้าบูตคู่ใจ
ผรุสวาท หยาบคายจนเป็นนิสัย แต่หัวใจยิ่งใหญ่เกินใครจะเหมือน
มาวันนี้ล้มป่วย แม้เพียงจะพูดยังทำไม่ได้ ขยับกายจะพลิกหัน ยังทำยาก
เขาคงเจ็บปวดหัวใจอย่างที่สุด เพราะไม่สามารถบ่งบอก ออกแรงทำเพื่อส่วนรวมได้อีกต่อไป.
ขอบคุณภาพประกอบบางส่วนจากรายการ คนค้นฅน
ข่าวอื่นที่เกี่ยวข้อง
- เปิดสาเหตุ ทหารคลั่งกราดยิง ตายเจ็บเพียบ ฆ่าเจ้านาย ปมที่ดิน ตกลงกันไม่ลงตัว
- มนุษย์บัตรเครดิต จ่ายไม่ไหว ค้างหลายเดือน สอนลงทะเบียน ผ่อนงวดต่ำ ตัดเงินต้น
- ผบก.น.1 เผยแรงจูงใจ เหตุชายยิงกลางห้างเซ็นจูรี่ สุดอุกอาจ ไม่ใช่เรื่องซับซ้อน
ตามข่าวก่อนใครได้ที่
- Website : www.thairath.co.th
- LINE Official : Thairath
