วัดโบสถ์วรดิตถ์ ต.ป่าโมก อ.ป่าโมก จ.อ่างทอง ได้ยินชื่อนี้กันมาเนิ่นนานเต็มทีแล้วว่าที่นี่ให้การเลี้ยงดู “เด็กกำพร้า”…“เด็กด้อยโอกาส” อาศัยแรงศรัทธาสาธุชนคนใจบุญที่บริจาคสิ่งของ เครื่องใช้ ปัจจัย…นำไปซื้อข้าวปลาอาหาร ปัจจัยสี่ที่จำเป็นในการดำรงชีวิตให้อยู่รอดปลอดภัยกันไปตามอัตภาพ
วัฏฏะชีวิตยังคงเวียนวนรอคอยโอกาสการช่วยเหลือรุ่นแล้วรุ่นเล่า…คนแล้วคนเล่า ใครไม่มาเยือนอาจจะไม่รู้ว่าที่นี่ยังต้องการแรงศรัทธาอยู่เรื่อยๆ เพื่อต่อเติมลมหายใจให้หลายๆชีวิตหยัดยืนอยู่ต่อไปได้
“ของเหลือจากคนเมืองอันมีจะกิน…เป็นสิ่งมีค่าเหลือหลายสำหรับเด็กที่ไม่เคยได้ใช้เงินแม้แต่บาทเดียว”
ศรัทธานำมาซึ่งปาฏิหาริย์ สิ่งที่มองไม่เห็น ไม่ได้แปลว่าไม่มี…ว่ากันว่าหลายคนมีโอกาสได้ ไปกราบ “หลวงพ่อแก้ว” พระประธานอันศักดิ์สิทธิ์ ประจำวัดโบสถ์วรดิตถ์แห่งนี้ ด้วยพุทธานุภาพไม่เจอกับตัวเองก็คงไม่เชื่อว่าปาฏิหาริย์บารมีจะหนุนนำ เสริมดวงทำให้เส้นทางชีวิตประสบความสำเร็จสมดังปรารถนาดั่งใจหวัง
“ความเชื่อ” ของ “มนุษย์” คือการยอมรับ ว่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นจริง บางครั้งความเชื่อก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องมีเหตุผลประกอบ อย่างที่เราๆ ท่านๆหลายคนเชื่อในเรื่องฤกษ์ยาม วันเวลา ตกฟาก เชื่อเรื่องเครื่องรางของขลัง ปาฏิหาริย์สิ่งยึดเหนี่ยวที่ให้คุณแก่ตนได้
อำนาจลี้ลับ พลังเหนือธรรมชาติ อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ต่างๆที่มีอยู่มากมาย ทั้งที่ได้ เจอกับตัวเองในแบบที่อธิบายไม่ได้ รวมถึงเรื่อง เล่าต่างๆอีกมากมายที่มีถ้วนทั่วทุกภูมิภาคทั่วประเทศไทย
จำกัดความตามข้อมูลวิชาการ ให้ความหมายเกี่ยวกับ “ความเชื่อ” ไว้ 2 อย่างด้วยกันคือ หนึ่ง …การยอมรับข้อเสนอข้อใดข้อหนึ่งได้ว่าเป็นความจริง หมายถึงว่าความเชื่อนี้อาจจะมีพื้นฐานจากหลักฐานข้อเท็จจริงที่เชื่อถือได้ หรือมีพื้นจากการนึกรู้เอาเอง หรือจากความเข้าใจที่ไขว้เขวของตนเองก็เป็นได้
ความเชื่อ…จึงไม่ได้ขึ้นอยู่กับความจริงเสมอไป เมื่อเป็นเช่นนั้น คนเราก็ อาจจะกระทำอะไรที่จริงจัง บ้าคลั่งได้ด้วยความ เชื่อที่ผิดๆเท่าๆกับที่ทำด้วยความเชื่อที่ถูกต้อง
อาจจะกล่าวได้อีกว่า…การทำอะไรก็ตามที่ใช้สติปัญญา ต้องอาศัยความเชื่อด้วยเสมอ แต่สติอาจใช้ทดสอบความเชื่อ ตรวจสอบความถูกต้องของความเชื่อได้
สอง…การยอมรับความเป็นจริงโดยที่ยังไม่ได้พิสูจน์ด้วยวิธีการของวิทยาศาสตร์ ความเชื่อ ที่ว่านี้ก็คือการยอมรับต่างๆว่าเป็นจริง มีอยู่จริง …โดยอาจส่งทั้งผลดี ผลร้ายขึ้นมาได้เช่นกัน
คนเรา…ที่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ มิได้อยู่โดยลำพังคนเดียว การที่เราจะอยู่ร่วมกันด้วยความสุข …เป็นที่รัก นอกจากจะต้องเป็นคนดี มีเมตตากรุณา มีสัมมาคารวะต่อผู้ที่ควรคารวะ พูดจาอ่อนหวานแล้ว…ยังต้องมีใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ อุดหนุน เจือจานกันเป็นเครื่องผูกใจคนเหล่านั้นด้วย….
“ผู้ขอบ่อยๆย่อมเป็นที่รังเกียจของผู้อื่นฉันใด…ผู้ให้ก็ย่อมเป็นที่รักของผู้อื่นฉันนั้น” ตัดตอนมาจากข้อธรรมะ “ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก” ประณีต ก้องสมุทร
เชื่อกันว่า ทำบุญปล่อยสัตว์…จะเป็นการซื้อชีวิต เกิดชาติหน้าฉันใดจะมีสุขภาพที่ดี อายุยืน หากปล่อยนกปล่อยปลา…จะช่วยให้พ้นเคราะห์ มีลูกหลานเต็มบ้าน ครั้น…ทำบุญไหว้พระ ถวาย พวงมาลัย ดอกไม้ ธูปเทียนบูชา หากตายไปแล้วเกิดชาติหน้าก็จักอุดมด้วยลาภยศ ชื่อเสียง
มีโอกาสได้ทำบุญ…สร้างโบสถ์ สร้างวิหารสืบต่อพระศาสนา เกิดชาติหน้าจะมีวาสนา บารมีมากมายเหลือคณา หรือทำบุญสวดมนต์ ก็มีความเชื่อกันว่าจะทำให้มีสติปัญญาแหลมคม
บริจาคยา…สุขภาพจะแข็งแรง บริจาคหนังสือ …จะส่งผลหนุนนำทำให้อนาคตได้ดี มีการศึกษาสูงๆ หรือทำบุญน้ำมันตะเกียง…จะทำให้ชีวิตโชติช่วง ชัชวาล เจริญรุ่งเรือง มีชื่อเสียงโด่งดังดั่งเปลวไฟ
คิดพิมพ์หนังสือธรรมะแจกเป็นธรรมทาน เกิดชาติหน้าว่ากันว่าจะมีบารมี วาสนา มีชีวิตความเป็นอยู่สุขสมบูรณ์พร้อมสรรพ
ทำบุญ “ช่วยเด็กกำพร้า”…เด็กเร่ร่อน บุญหนักอย่างนี้ มีความเชื่อกันว่าเกิดชาติหน้าจะทำให้ชีวิตครอบครัวสมบูรณ์พร้อมสุข มีพ่อแม่ อุ้มชู ครอบครัวอบอุ่นพร้อมหน้า
“บุญ” คือการกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา ความเชื่อเกี่ยวกับบุญทำให้เราๆ ท่านๆทำบุญมากขึ้นหรือน้อยลงอย่างไรนั้นขึ้นอยู่กับศรัทธาในหัวใจของผู้ใจบุญแต่ละคน.
รัก–ยม
