“พี่อั๋น รู้จักคุณ ฮ ไหม หนูเสียความรู้สึกมากเลย”
ไฮโซสาวสวยนางหนึ่งส่งข้อความมาเม้ากับผมด้วยเพราะอัดอั้นอย่างยิ่งเมื่อเธอได้ค้นพบว่ากระเป๋า“แชแนล” ใบละเรือนแสนที่เธอเพิ่งได้มาเป็นของขวัญวันเกิดจาก คุณ ฮ นั้นมันดันเป็นของก๊อปงานมิลเลอร์เกรดเอไปซะนี่
“ใจเย็น ๆ น่า ถ้าคิดในแง่ดีเค้าก็ยังเลือกของเกรดเอให้หนูนะครับ แถมเป็นแบรนด์โปรดของเราด้วยนี่ แสดงว่าเค้ายังใส่ใจ”
ผมตอบแบบคนมองโลกในแง่ดีชนิดที่ไม่ลืมหูลืมตาแบบข้าง ๆ คู ๆ ไป
“ว่าแต่ว่า รู้ได้ไงล่ะว่ามันปลอม ดูตรงไหนเหรอ สอนพี่บ้างสิ”
ผมถามต่อไปด้วยความสงสัยและตั้งใจว่าคืนนี้จะได้กลับไปรื้อกรุของคุณหญิงย่ามาตรวจลงตราดูซิว่าใบไหนมีวีซ่าจีนกับเค้าบ้างหรือเปล่า
“อ๋อ คือ… หนูเอาไปให้ร้านเพื่อนเค้าตีราคามาว่าถ้าขายจะได้เท่าไหร่อะค่ะ พอดีแบบมันไม่ถูกใจค่ะ”
ผมเงียบไปพร้อม ๆ กับหัวข้อของการสนทนาว่าด้วยของปลอม แบบคิดไม่ตกว่าสุดท้ายแล้วใครคนไหนควรรู้สึกดีหรือแย่กว่าใคร ระหว่าง “ผู้ให้” ที่หากรู้ว่า “ผู้รับ” ไม่ชอบของขวัญชิ้นนั้นขนาดที่คิดจะเอาไปขายต่อ หรือ “ผู้รับ” ที่ได้ของขวัญเป็นของปลอมจาก “ผู้ให้” ไฮโซไม่เสร็จ
จนกระทั่งไม่กี่วันมานี้ที่เหตุการณ์คล้ายกันเกิดขึ้นกับผมซะเอง
“รับไม่ได้ โกรธจังเลย ทำยังไงดีวะ ไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไง”
เสียงที่ลอยผ่านคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจากโทรศัพท์มือถือของผมผสมความโกรธเพราะรู้สึกเหมือนโดนดูถูก หลังจากได้รับของขวัญเป็นสร้อย “ทิฟฟานี” แบรนด์โปรดของผมในวันเกิดน้องพอลที่เพิ่งผ่านไปแบบหมาดๆ ทุกอย่างน่าจะดูดีเพอร์เฟคท์ แต่ติดตรงที่ผมมั่นใจว่ามันเป็น “ทิฟฟานี่” อพยพผ่าเหล่าจากแม่สายโดยกำเนิดทีเดียว หาใช่จากลูกหลานเผ่าพันธุ์จากห้างดังร้านหรูบนถนนฟิฟท์ อเวนิว นิวยอร์คอย่างที่ควรไม่
“แค่เปิดกล่องออกมาก็ดูรู้แล้ว มันนึกยังไงเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน คิดว่าอั๋นจะดูไม่ออก”
“แล้วของจริงเส้นนี่ มันราคาเท่าไรเหรออั๋น”
เพื่อนสาวคนสนิทของผมถาม ด้วยอยากเข้าใจว่าแท้จริง สร้อยข้อมือเส้นนี้นั้นมัน “เรียบโก้” หรือ “เรียบโง่” กันแน่ ซึ่งหลังจากที่ได้ยินราคา เธอก็เงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ภายใต้หน้ากากผ้าหนาๆนั้น ก่อนจะตอบว่า
“รู้ไหมว่าตอนนี้เงินเดือน จ. มันเพิ่ง 2 หมื่นนิด ๆ เองนะอั๋น”
“มันเล่าให้ชั้นฟังว่าตั้งใจจะซื้อของจริงให้แก แต่มันไม่ไหว ซื้อของขวัญให้อั๋นน่ะยากจะตาย จริง ๆ 2 หมื่นมันก็มี ไม่ใช่ไม่มี แต่คงทำใจไม่ได้ อย่างน้อยมันก็ใส่ใจนะที่รู้ว่าแกชอบอะไร ไม่อย่างนั้นซื้อเค้กให้ก้อนนึงก็ถูกกว่านี้ตั้งเยอะ”
“……………………………………………………”
ผมพูดไม่ออกครับ ด้วยรู้สึกเหมือนจุกขึ้นมาจนถึงคอหอยกับความโกรธของตัวเองที่ไม่ได้หายไปไหนหรือลดลงเลย แต่ยิ่งครุกรุ่นทวีคูณจากเดิมขึ้นด้วยซ้ำ แต่ต่างกันเพียงแค่มันเปลี่ยนจากโกรธเพื่อนมาเป็นโกรธตัวเองอย่างมากมายเหลือเกิน โกรธในความใจแคบอย่างไม่น่าเชื่อของตัวเองที่มองเห็นแต่ “ราคา” แต่มองไม่เห็น “คุณค่า” ของมัน
การวิจารณ์ของขวัญเป็นเรื่องหยาบคาย ดูถูกผู้ให้นั้นก็เป็นเรื่องที่สะท้อนถึงระดับจิตใจของคุณเอง เพราะในความจริงแล้วเค้าเลือกที่จะไม่ให้ก็ได้… แต่เค้าก็ยังเลือกที่จะให้ ซึ่งนั่นต่างหากเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่
หลายครั้งเราเลือกซื้อของด้วยตัวของเราเอง เรายังไม่ถูกใจเลย ส่วนบางชิ้นที่เคยถูกใจ พอเวลาผ่านไปกลับมาดูใหม่ยังงงว่าตัวเองซื้อมาได้ยังไง นับประสาอะไรจะไปคาดหวังความสมบูรณ์แบบจาก “ของขวัญ”
เพราะคุณค่าของมันไม่ได้อยู่ที่ “ของ” แต่อยู่ที่ “ขวัญ” ต่างหาก “ขวัญ” ที่ในพจนานุกรมไทยแปลว่าสิ่งที่ดี สิ่งที่เป็นที่รัก
ผมหยิบสร้อยทิฟฟานี่เผ่าพันธุ์แม่สายเส้นเดิม ออกมาวางไว้ที่หัวนอนอย่างภาคภูมิใจหลังจากที่เอามันเก็บมันไว้ในตู้อย่างไม่สนใจ ไม่ใช่เพราะมันราคาเท่าไหร่ เป็นของแท้หรือเทียม เพราะผมรู้แล้วว่าในกล่องใบเล็ก ๆ ใบนี้ มีหัวใจดวงเบ้อเริ่มของคนที่รักผมที่สุดใส่มาด้วย
-
ติดตามบทความดี ๆ จาก อั๋น ภูวนาท ได้ทุกวันจันทร์ บน LINE TODAY
