อีกหนึ่งเสียงสะท้อนจากคุณหมอกรณีที่ต่้องรับผู้ป่วยประสบอุบัติเหตุทางถนน และต้องพบกับความยากลำบากในกรณีที่ผู้ป่วยสวมใส่กางเกงยืนส์ขาเดฟ ซึ่งยากต่อการทำงานเป็นอย่างมาก โดยเรื่องราวดังกล่าวถูกเผยแพร่ผ่านคุณหมอผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ Thana Khumyoung หรือ “หมอจ้ำปล้ำง่าย” โดยระบุข้อความว่า
สิ่งที่บุคลากรในห้องฉุกเฉินกลัวเกรง นอกจากเรื่องการโดนทำร้ายแล้ว ก็มีกางเกงขาเดฟนี่ล่ะ ผมไม่รู้ว่ากางเกงขาเดฟเริ่มผลิตมาตั้งแต่ปี คศ. ไหน รู้แต่ว่าคนนำเข้ามานี่คือ พี่ตูน bodyslam แน่นอน
ถ้าอยู่นอกห้องฉุกเฉิน ผมนี่เป็นคนที่ไม่มีปัญหากับกางเกงขาเดฟเลยนะ แต่ปัญหาจะเกิดก็ตอนที่มีวัยรุ่นขาเดฟมอเตอร์ไซค์ล้มแล้วปวดต้นขา งอเข่าไม่ได้ มีแผลที่หน้าแข้ง หามพากันมาที่ห้องฉุกเฉิน ลองนึกสภาพการที่จะต้องถอดเดฟในท่านอน เพื่อที่จะได้ดูแผล ตรวจเข่า เย็บเอ็น คือจะถกจากข้างล่างขึ้นก็ไม่ไหว แม่งติดตั้งแต่ตาตุ่ม คือจะถอดออกจากข้างบนลงก็ไม่ได้ ติดตั้งแต่ต้นขา
ต้องติดอยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ยักแย่ยักยัน กลับตัวก็ไม่ได้จะถอดต่อไปก็คงไม่ถึง นี่แค่เดฟในวันอากาศดีๆ ถ้าเดฟในวันฝนตกเปียกหมาดๆ วันนี้ไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว
เคยเสนอขอตัดเดฟเพื่อดูแผล ก็ได้รับคำตอบที่น่าสะเทือนใจกลับมาหลายครั้ง
*“ถ้าจะตัดขาเดฟ หมอตัดขาผมดีกว่า” *
“นี่เดฟลีวายส์ตัวละ 1900 ไม่แพงหรอก แต่เก็บเงินมาทั้งชีวิต”
“หลังแฟนทิ้ง นี่คือเดฟตัวสุดท้ายที่เธอมอบให้ไว้ต่างหน้า”
ผมว่า ถึงเวลาที่จะต้องมีโครงการอะไรบางอย่างแล้วล่ะ “เก็บเดฟ ไว้เดินห้าง” “เดฟไม่ขับ” “ฝากเดฟไว้กับพยาบาล” “1 เดฟ 1 บ้าน” ช่วยกันนะครับ เพื่อความปรองดองที่ดีของคนไข้และโรงพยาบาล
